117067

Koszt krańcowy mówi nam o ile wzrośnie koszt całkowity jeśli produkcja wzrośnie o 1 jednostkę.

MC =

ATC AX

Pamiętamy, że w krótkim okresie zmieniają się jedynie koszty zmienne, stałe pozostają bez zmian. Mamy zatem:

MC =-

AVC

AX

Ry». 5.2. Zależność między krzywymi kosztów a krzywymi produktów

X_t ■' Xj j X-TPP

Teraz traktujemy wielkość produkcji jako zmienną niezależną X. Koszt)' traktujemy jako zmienną zależną od wielkości produkcji.

Koszty zmienne (VC) do X i (do punktu przegięcia K) rosną mniej niż proporcjonalnie w stosunku do wzrostu wielkości produkcji co jest związane z tym. że TPP do A i rośnie więcej niż proporcjonalnie w stosunku do wzrostu nakładów (a wiemy przecież, że wzrost nakładów oznacza wzrost kosztów).

Powyżej Xi koszty zmienne rosną już więcej niż proporcjonalnie w stosunku do wzrostu wielkości produkcji.

Na rys. 5.2d minimum koszm krańcowego (K’) wyznaczone jest przez punkt przegięcia krzywej kosztu zmiennego.

Rzut punktu styczności (L) prostej wychodzącej ze środka układu współrzędnych z krzywą kosztu zmiennego w przecięciu z krzywą kosztu krańcowego wyznacza minimum krzywej przeciętnego kosztu zmiennego (L’). Krzywa koszm całkowitego (TC) jest przeniesiona w górę o wysokość koszm stałego (FC). Rzut punktu styczności (M) prostej wychodzącej z początku układu współrzędnych z krzywą kosztu całkowitego na krzywą kosztu kratkowego wyznacza minimum przeciętnego kosztu całkowitego (M).

Pionowa odległość między krzywą ATC a krzywą AVC wyznacza wielkość przeciętnego koszm stałego (AFC) przy danej wielkości produkcji X. Jak widać AFC jest coraz niższy wraz ze wzrostem produkcji