117289

korporacji, jednostki gospodarczej,

-    funkcjonalnym.

Działalność finansowa jest jedną z funkcji i stanowi uzupełnienie działalności operacyjnej. Powinna ona współbrzmieć ze strategią biznesu całej firmy, dlatego ważne jest skonstruowanie spójnej i całościowej polityki finansowej przedsiębiorstwa czy banku. Jednym z elementów polityki finansowej są strategie inwestycyjne wykorzystywane przez podmioty gospodarcze. Ten typ strategii jest wykorzystywany przy inwestowaniu na rynkach finansowych. Rodzaj przyjętej strategii inwestycyjnej zależy od planowanego celu. Wyróżniamy trzy podstawowe strategie inwestycyjne wykorzystujące instrumenty pochodne: spekulacje.

-    hedging (zabezpieczenie), arbitraż.

Strategia inwestycyjna określa cel inwestycji, który chcemy osiągnąć, definiuje zasady realizacji strategii, analizuje potrzeby finansowe instytucji oraz przeszłą i bieżącą sytuację rynkową w celu ustalenia czynność, które należy podjąć w danych warunkach rynkowych, aby osiągnąć założony cel. Powinna ona przedstawiać całościowe podejście obejmujące aspekty finansowe, prawne, rachunkowe i podatkowe inwestycji.

W zależności od przyjętej strategii inwestycyjnej można na rynku terminowym wyróżnić trzy rodzaje inwestorów. Pierwszym rodzajem są spekulanci, którzy wykorzystują instrumenty pochodne w celu osiągnięcia ponad przeciętnych zysków. Takie podejście wiąże się z podjęciem przez nich większego ryzyka inwestycji. Ocenia się, że spekulanci stanowią nawet do 60-70% uczestników rynków finansowych, dzięki nim rynki te mogą zachować dużą płynność.

Drugą grupę uczestników rynku pochodnych stanowią osoby, instytucje pragnące zabezpieczyć się przed ryzykiem rynkowym, podejmowanym przy innego rodzaju działalności finansowej lub operacyjnej. Tego typu strategie nazywa się hedgingiem. polega ona na wykorzystaniu instrumentów pochodnych w celu minimalizacji ryzyka rynkowego.