• Ilości i kierunku przekazanych świadczeń (poszczególnym odbiorcom)
Rozliczanie kosztów działalności pomocniczej polega na podzieleniu kosztów poniesionych przez dany wydział przez ilość świadczeń wykonanych w wydziale 0 jednostkowy koszt świadczenia albo stawka świadczenia (rzeczywista)
Na podstawie kosztu jednostkowego (stawki) oraz ilości świadczeń przekazanych poszczególnym odbiorcom ustala się kwoty kosztów, jakimi należy obciążyć poszczególnych odbiorców
Metody rozliczania kosztów działalności pomocniczej
1. Zastosowanie stawki rzeczywistej
a. przyjmując odpowiednią kolejność rozliczeń, tj. zaczynając od rozliczania tego wydziału pomocniczego, który nie odbierał świadczeń wzajemnych (który ma komplet kosztów)
b. rozwiązując odpowiedni układ równań, gdzie niewiadomymi są jednostkowe koszty wytworzenia świadczeń poszczególnych wydziałów
2. Zastosowanie stawki planowanej (umownej) (kolejność rozliczania nie ma znaczenia)
a. stawki planowane stosowane są do wszystkich świadczeń wszystkich wydziałów pomocniczych
b. stawki planowane stosowane są do wszystkich świadczeń jednego lub kilku wydziałów
c. stawki planowane stosowane są do wyceny wybranego świadczenia wzajemnego
Wykorzystanie stawek planowanych wiąże się z możliwością wystąpienia odchyleń, które podlegają rozliczeniu. Odchylenia pojawią się tylko w wariancie a i b.
WYKŁAD
Odchylenia podlegają:
a. Rozliczeniu na odbiorców świadczeń (z wyjątkiem świadczeń wzajemnych)
b. Odniesieniu (rozliczeniu) na najistotniejszego odbiorcę
c. W przypadku odchyleń uznanych za nieistotne - mogą być odniesione na koszty zarządu