113033

społecznym).

Rilteberle - ruchy społ. to zbiory instytucji i organizacji kształtujące się w obrębie klas społ. w obronie

interesów ekonomicznych swoich członków.

Lata 80 - zbiory instytucji, organizacji występujące w obronie szerszych interesów (nowe ruchy protestu,

nowa polityka, neoromantyzm, antypolityka, nieortodoksyjne zachowania polityczne, polityka nieporządku,

działania polityczne konwencjonalne - legalne i niekonwencjonalne - nielegalne, polityka symboliczna: cel -nowy wzór zachowań w kulturze).

Typy:

a)    nastawione na jednostkę:

alternatywne

odkupieńcze

b)    nastawione na społeczeństwo:

wsteczne

reformatorskie

rewolucyjne

reformatorskie

Cechy: ideologia, organizacja, taktyka

Fazy: powstanie, zjednoczenie, biurokratyzacja, schyłek

Teorie: upośledzenia, społeczeństwa masowego, napięcia strukturalnego, mobilizacji zasobów

Stare ruchy społeczne: formalna organizacja wewnętrzna ruchów (np. masoni); na zewnątrz

pluralistyczne lub korporacyjne uzgadnianie interesów, negocjacja, reguła większościowa.

Stare ruchy społeczne wg Heberle:

ruch społeczny jako substytut organizacji politycznej ruchy są od organizacji politycznych bardziej amorficzne i płynne stanowią często fazę embrionalną partii politycznych ich celem jest otwarcie przestrzeni dla określonych działań związane są z wartościami materialnymi, ekonomicznymi, wzrostem gospodarczym, bezpieczeństwem militarnym i społecznym Nowe ruchy społeczne:

-    nief.QrinalQQŚ£J.SP.QntaniCŁDOŚ.Ć. niski poziom pionowej i poziomej dyferencjacji ruchów

na zewnątrz - polityka protestu i symbolu oparta na żądaniach formułowanych w terminach aefl.a.ęji_ status guo

-    trzy sfery życia społecznego: prywatna, polityki nieinstytucionalnei i poi, instytucjonalnej

wyraźnie postrzegana służba moralna (wyczucie ucisku i niesprawiedliwości) charakter cykliczny dynamiki zewnętrznej na Zachodzie podstawą nowych ruchów społ. jest klasa średnia podstawowy cel to uzyskanie autonomii

-    czynnik transformacji społ. (mimo działań defensywnych)

-    wieczyste interesy i potrzeby] różne stopnie dojrzałości:

1.    I projekty indywidualne

2.    II projekty kolektywne

3.    III faza utopii (nieprawdziwa wiedza o rzeczywistości społ., I faza kształtowania własnej

tożsamości nowych ruchów społ.)

4.    IV projekt

5.    V faza rządności (analiza układu sił w społ., projekt jest wsparty koncepcją strategiczną)

-    są niestety jędnozadaniowe