113102

Kwestia podziału zysku i jej wpływ na strukturę kapitału

W rozważaniach na temat struktury kapitału przedsiębiorstwa nie można pominąć kwestii podziału zysku oraz związanej z nią polityki dywidend, gdyż zyski zatrzymane w przedsiębiorstwie zasilają kapitały własne i wpływają bezpośrednio na strukturę kapitału danej firmy.

Optymalna polityka dywidend wymaga wypośrodkowania między bieżącą dywidendą, a przyszłym wzrostem, prowadząc do maksymalizacji ceny akcji.¹ Na politykę dywidendy składają się 3 decyzje:

1)    Jaka część zysku powinna zostać wypłacona?

2)    W jaki sposób zysk powinien zostać przekazany: gotówką czy w drodze odkupienia akcji?

3)    Czy firma powinna utrzymywać stabilną stopę dywidendy?

Istnieje szereg teorii na temat optymalnej polityki dywidend, poniżej tylko niektóre z nich:

1)    teoria „wróbla w garści” mówi, że inwestorzy postrzegają dywidendy jako mniej ryzykowne niż zyski kapitałowe (wynikające ze wzrostu kursu akcji) i dlatego wartość firmy będzie większa, gdy wskaźnik wypłaty dywidendy będzie wysoki

2)    teoria preferencji podatkowych mówi, że inwestorzy wolą spółki, które zatrzymują wypracowane zyski zamiast wypłacać je w postaci dywidendy, ponieważ zyski kapitałowe obciążone są niższym podatkiem (teoria ta nie ma zastosowania na rynku polski, gdzie stawki podatkowe są identyczne)

3)    teoria efektu sygnalizacji mówi, że inwestorzy w nieoczekiwanych zmianach wartości dywidendy widzą odbicie przewidywań menedżerów co do przyszłości firmy (paradoksalnie wysoki wskaźnik wypłaty dywidendy może być odebrany jako negatywny sygnał, świadczący o niskim potencjalne rozwojowym przedsiębiorstwa)

Kwestia podziału zysku oznacza dla przedsiębiorstwa konieczność poszukiwania optymalnych relacji w układach: ryzyko-zysk, dywidenda-cena akcji, wypłata dywidendy-rozwój przedsiębiorstwa.²

1

EBngham, J. Houston Podstawy zarządzania finansami, s. 229

2

*’ praca zbiorowa pod redakcją naukową G.Lukasik Strategie finansowe przedsiębiorstw.. ., s. 109