113129

dokonywanie zajęć, zwózek i sprzedaż egzekucyjnych oraz spisywanie dla celów postępowania egzekucyjnego protokołów o stanie majątkowym zobowiązanego.

Nadzór nad egzekucją administracyjną zobowiązań podatkowych sprawują organy wyższego stopnia, którymi w tych sprawach będą właściwe izby skarbowe. Prezes Głównego Urzędu Ceł oraz właściwe samorządowe kolegia odwoławcze,

Wierzycielem podatkowym w postępowaniu przymusowym jest ten, kto żąda wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązków podlegających tej egzekucji. W postępowaniu egzekucyjnym w administracji wierzycielem w zakresie zobowiązań podatkowych w zasadzie może być urząd skarbowy i organ samorządu terytorialnego. Wyjątkowo wierzycielami mogą być inne państwowe jednostki organizacyjne, na rzecz których taki obowiązek ma być dokonany.

Zobowiązanego w doktrynie określa się najczęściej jako podmiot, który ma prawny obowiązek wykonania aktu administracyjnego lub innego przepisu prawnego, jeżeli podlega on egzekucji administracyjnej.

W postępowaniu egzekucyjnym uczestniczyć mogą ponadto prokurator, organizacja społeczna oraz RPO

Przebieg postępowania egzekucyjnego w sprawach zobowiązań podatkowych. Czynności procesowe.

Podstawę wszczęcia i prowadzenia egzekucji stanowi tytuł wykonawczy wystawiony przez wierzyciela podatkowego, którego należności podlegają egzekucji w trybie administracyjnym. Egzekucję wszczyna się z urzędu na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez naczelnika urzęd u skarbowego, przewodniczącego zarządu gminy lub dyrektora urzędu celnego.

Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym.

Zgodnie z przepisami instrukcyjnymi - postępowanie egzekucyjne w sprawie zobowiązań podatkowych winno być zakończone w ciągu 3 miesięcy od daty otrzymania tytułu wykonawczego. W uzasadnionych wypadkach postępowanie egzekucyjne może być przedłużone do 6 miesięcy, a wyjątkowo w sprawach większych zaległości do 12 miesięcy.

Środki zaskarżenia.

Charakterystycznym środkiem zaskarżenia dla postępowania egzekucyjnego jest instytucja prawna zarzutu. Pewne jego cechy, a w szczególności możliwość doprowadzenia w wyniku wniesienia tego środka do umorzenia postępowania egzekucyjnego, a także wydania rozstrzygnięcia korzystniejszego dla zobowiązania powodują, iż pełni on w postępowaniu egzekucyjnym podobną rolę, jak odwołanie w podatkowym postępowaniu orzekającym.

7 - dniowy termin do wniesienia zarzutów ma charakter terminu zawitego, a więc jego niezachowania powoduje nieskuteczność wniesionych zarzutów.

Podstawą zarzutów przeciw prowadzeniu egzekucji należności podatkowych może być m.in.: wykonanie, umorzenie, przedawnienie wygaśnięcie albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu.

Wniesienie przez zobowiązanego zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego nie wstrzymuje czynności egzekucyjnych.

Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia.

Specyficznym, odformalizowanym środkiem prawnym czynności organu egzekucyjnego i poborcy skarbowego oraz przewlekłość postępowania egzekucyjnego jest skarga na czynność egzekucyjne. Jest to środek prawny kontroli egzekucyjnych zbliżony swym charakterem do skargi na czynności komornika. Skarga ta przysługuje każdemu podmiotowi, który uważa, że czynność egzekucyjna narusza jego prawa.

Środkiem ochrony prawnej osób trzecich przed pomyłkowym zajęciem w trakcie egzekucji ich rzeczy lub innych praw majątkowych jest przewidziany w art. 38-44 u.p.e.a -wniosek o wyłączenie prawa do rzeczy lub prawa majątkowego spod egzekucji. Osobie trzeciej, która rości sobie prawa do rzeczy lub prawa majątkowego, z którego prowadzi się egzekucję zobowiązań podatkowych, przysługuje uprawnienie wystąpienia do organu egzekucyjnego z żądaniem ich wyłączenia spod egzekucji. Termin z głoszenia wniosku o