W wyniku działania tych przeciwnie ukierunkowanych sil, powstają wahania cykliczne, czyli zmiany wielkości makroekonomicznych Wahania determinant życia gospodarczego nazywamy cyklem koniunkturalnym.
Każdy cykl koniunkturalny charakteryzuje się pewnymi podstawowymi elementami:
— Określonym czasem trwania,
— Fazami,
— Amplitudą wahań,
— Intensywnością wahań.
W trakcie badań koniunktury' należy w pierwszej kolejności dokonać identyfikacji cyklu i oznaczenia jego faz.
Klasyczny cykl koniunkturalny składa się z czterech faz:
1. Kryzysu.
2. Depresji,
3. Poprawy.
4. Prosperity.
Cykl koniunkturalny współczesnej gospodarki kapitalistycznej składa się jedynie z dwóch faz: recesji i ekspansji
Między poszczególnymi fazami zachodzą związki przyczynowo-skutkowe, tzn. procesy zachodzące w jednej fazie, mają decydujący wpływ na kształt następnej fazy i jej mechanizmów'.
Interwencjonizm państwowy to polityka aktywnego oddziaływania państwa kapitalistycznego na gospodarkę narodową. To państwo, przy pomocy specjalnie do tego celu powołanymi urzędami i instytucjami, kontroluje i stara się rozwiązać tak trudne problemy jak: ubóstwo, niż demograficzny, zróżnicowany rozwój regionów, wysokie bezrobocie.
Główne cele interwencjonizmu państwowego to:
S Eliminacja wahań cen,
S Dążenie do osiągnięcia wysokiej stopy wzrostu gospodarczego,
•/ Stabilizacja kursu walutowego,
•/ Integracja gospodarek narodowych.
W wyniku interwencjonizmu państwowego wahania gospodarcze znacznie zmniejszają swoją amplitudę. Proces ten wspomagają również tzw. automatyczne stabilizatory koniunktury:
> Progresywny system podatkowy,
> Wysokie zatrudnienie w sferze usług,
> Spadek dochodów w fazie załamanie gospodarczego nie jest uzupełniany przez ubezpieczenie społeczne,
> Spadek dywidend w sposób łagodny.
Instrumenty interwencjonizmu państwowego:
0 Polityka pieniężno-kredytowa,
0 Polityka budżetowa,
0 Polityka cen,
0 Polityka dochodów,
0 Planowanie gospodarcze,
0 Oddziaływanie inw'estycji przedsiębiorstw sektora państwowego