• Początkowo RE miała objąć swoim zainteresowaniem wszystkie obszary życia społecznego, z wyjątkiem obrony narodowej. Później wycofała się ze współpracy gospodarczej. RE uzupełnia współpracą w ramach NATO i UE.
• Miała być organizacją subregionalną (Europa Zachodnia);
Kryteria członkostwa:
• Przystosowanie instytucji i systemu prawnego do podstawowych zasad demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka;
• Wolne, uczciwe, powszechne wybory;
• Przestrzeganie wolności słowa, w tym w środkach masowego przekazu;
• Poszanowanie praw mniejszości narodowych i zasad prawa międzynarodowego;
• Podpisanie EKPC i akceptacja jej mechanizmów implementacyjnych;
Szczyty RE:
• Ważny szczyt w Wiedniu w 1993 r. - potwierdził politykę otwarcia na państwa Europy środkowej i wschodniej i utrzymał dotychczasowe kryteria członkostwa w RE (kwestia tzw. podwójnego standardu)
• Trzeci szczyt-Warszawa 2005 r.
Organy i instytucje RE:
• Zgromadzenie Parlamentarne RE
• Komitet Ministrów RE
• Komisarz Praw Człowieka RE
• Europejski Trybunał Praw Człowieka
• Europejska Komisja na rzecz demokracji przez prawo
• Komitet do Spraw Zapobiegania Torturom i Poniżającemu lub Nieludzkiemu Traktowaniu lub Karaniu
• Europejska Komisja przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji;
Zgromadzenie parlamentarne - ciało obradujące i doradcze, składa się z delegatów parlamentów państw członkowskich (636 członków); wybiera Sekretarza Generalnego, sędziów ETPCz, Komisarza Praw Człowieka RE; w ramach zgromadzenia funkcjonują komisje, w tym prawna i praw człowieka, do spraw równych szans kobiet i mężczyzn, zdrowia i rodziny ect. Na sesjach plenarnych ZE omawiane są projekty konwencji i rekomendacji i innych bieżących spraw np. na sesji w 2006 r. rozważano kwestię tajnych więzień CIA w Europie, relacje między zwalczaniem terroryzmu a ochroną praw człowieka. Ostatnio ZE zajmowało się takimi sprawami jak: sekt i nowych prądów religijnych, praw mniejszości, praw dziecka, sytuacji lesbijek i gejów, handlu ludźmi ect.
Komitet Ministrów - organ decyzyjny, składa się z ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich, w 1952 r. Komitet zdecydował, że każdy minister może mieć swojego zastępcę (o takich samych uprawnieniach), którym jest zwykle stały przedstawiciel dyplomatyczny państwa przy RE. Komitet na szczeblu ministrialnym spotyka się dwa razy w roku, zastępcy ministrów obradują raz w tygodniu, ponadto spotykają się na posiedzeniach komitetów. KM uprawniony jest do zapraszania