123451

1. Struganie

Struganie płaszczyzn jest na ogół stosowane w produkcji jednostkowej. Wynika to z następujących cech charakterystycznych tego sposobu obróbki:

-    mała wydajność wskutek: małych szybkości skrawania, nieuniknionego ruchu jałowego, dużych czasów pomocniczych (ustawienia przedmiotu bez uchwytów),

-    obsługa strugarek (zwłaszcza strugarek wzdłużnych) wymaga pracowników o wysokich kwalifikacjach, ponieważ ustawianie i kontrola przedmiotów, jak również obsługa samej obrabiarki należą do czynności trudniejszych,

-    mały wpływ różnic wielkości naddatków (surówki w produkcji jednostkowej są mało dokładne) na przebieg procesu strugania,

-    do strugania nie są na ogół konieczne uchwyty i przyrządy, co jest niezbędne przy innych sposobach obróbki.

Osiągalna dokładność obróbki na strugarkach wzdłużnych mieści się w granicach 0,2-0,1 mm na długości 1000 mm. Przy stosowaniu tzw. „szerokich" noży o długości krawędzi skrawającej 25-40 mm i w warunkach dokładnego strugania (obrabiarka o dużej sztywności i hydraulicznym napędzie stoki), można osiągnąć dokładność -wymiaru i kształtu w granicach 9-8 klasy, co odpowiada np. odchyłkom prostoliniowości, nieprzekraczającym 0,02 mm na dkigości 1000 mm. W tablicy 1 przedstawiono osiągalną i ekonomiczną dokładność powierzchni struganych.

Tablica 1. Osiągalna i ekonomiczna dokładność strugania.

Rodzaj	Klasa		Chropowatość
Obróbki			Ra [mm/1000]
	Dokładność	wymiarowej
	Osiągalna	Ekonomiczna
Zgrubna	12	13-14	20
Dokładna	10	11-12	10-2,5
Bardzo dokładna	7	8-9	2,5-1,25

Do głównych zalet strugania, w porównaniu z innymi sposobami obróbki płaszczyzn (np. frezowaniem), należy zaliczyć:

- większą dokładność, co wynika z samej istoty obo procesów (struganie jest