6830720107

Elektrody są wykonane głównie z miedzi, mosiądzu lub grafitu, a cieczą dielektryczną jest na ogół nafta lub woda zdejonizowana. Obróbka erozyjna umożliwia kształtowanie części z materiałów uważanych za nieskrawalne i trudno skrawalne.

Czgstki

zastygłe

Rys. 5.87. Uproszczony schemat procesu obróbki elektroerozyjnej: a) początek wyładowania elektrycznego i tworzenie kanału plazmy, b) erozja materiału — topnienie i wyrzucanie cząstek materiału, c) przejście wyrzuconych cząstek do elektrolitu [21]

©

©

©

Obróbkę elektroerozyjną wykonuje się na obrabiarkach zwanych drąźarkami elektroerozyjnymi. Obrabiarki te są wyposażone w specjalne układy elektryczne, w których kluczową rolę odgrywa generator impulsów. Istnieją dwa podstawowe typy generatorów różniące się sposobem generowania impulsów: relaksacyjne, tzn. zależne z obwodem RC lub RLC (obróbka elektroiskrowa), impulsowe, tj. niezależne (obróbka impulsowa). Częstość wyładowań elektrycznych (impulsów) w generatorach relaksacyjnych zależy od stanu dielektryka w szczelinie międzyelektrodowej. Generatory impulsowe pracują z częstotliwością niezależną od stanu dielektryka i grubości szczeliny.

Najszersze zastosowanie znalazły dwie odmiany drążarek: elektrodrąźarki drutowe oraz elektrodrąźarki wgłębne.

Zasada pracy elektrodrąźarki drutowej polega na tym, że elektrodą roboczą jest przewijający się drut mosiężny o średnicy d =0,2*0,25 mm, przemieszczający się z określonym posuwem po torze zadanym programem obróbki.    Elekrtodrążarki wgłębne są

przeznaczone do wykonywania złożonych powierzchni o podwójnych krzywiznach.

Erozja elektryczna jest zjawiskiem fizycznym, zachodzącym pod wpływem wyładowań elektrycznych w zewnętrznych warstwach elektrod. Zjawisko to powoduje usuwanie tych warstw (w postaci mikrocząstek materiału) w wyniku parowania, topienia oraz rozpuszczania swobodnego.

Obróbka elektrochemiczna ECM

Obróbka elektrochemiczna ECM polega na wykorzystaniu zjawiska rozpuszczania anodowego powierzchni przedmiotu obrabianego w procesie elektrolizy. Przedmiot obrabiany (anoda) jest połączony z biegunem dodatnim źródła prądu stałego. Elektroda robocza (katoda) jest narzędziem połączonym z biegunem ujemnym. Przestrzeń międzyelektrodowa stanowi szczelinę roboczą i jest wypełniona elektrolitem. Elektrolitem mogą być wodne roztwory, np.: NaCI, Na₂5C>4, NaN0₃.