32

MIERNIKI ELEKTROMAGNETYCZNE Są stosowane głównie w obwodach prądu przemiennego. Elektromechaniczne przetworniki elektromagnetyczne wytwarzają moment napędowy w wyniku wzajemnego przyciągania się lub odpychania rdzeni wykonanych z miękkiego materiału ferromagnetycznego. Rdzenie te są magnesowane polem magnetycznym wytworzonym przez przetworzony prąd elektryczny płynący w cewce przetwornika. Ponieważ działanie powstałych w ten sposób elektromagnesów nie zależy od kierunku prądu, przetwornik elektromagnetyczny można stosować zarówno do prądu stałego, jak i do prądu przemiennego. Ze względu jednak na stosunkowo dużą moc pobieraną nie stosuje się ich praktycznie w układach prądu stałego. Wśród wielu różnych rozwiązań konstrukcyjnych obecnie spotyka się najczęściej przetworniki dwurdzeniowe mając okrągłą cewkę z uzwojeniem. Jeden rdzeń jest unieruchomiony pizez zamocowanie do nieruchomej cewki, drugi rdzeń jest połączony mechanicznie z osią organu ruchomego. Moment napędowy powstaje wskutek odpychania się rdzeni znajdujących się w tym samym polu magnetycznym, a więc magnesowane jednakowo^ Siły odpychające są zależne od indukcji magnetycznej w obu rdzeniach i ich wzajemnej odległości.

Wady: Niska dokładność, duży pobór mocy, trudne tłumienie,

Zalety: Przez część ruchomą nie przepływa prąd, reaguje na prąd zmienny, odporny na wstrząsy, przeciążenia, w prosty sposób można zmieniać zakres, prosta budowa, niski koszt.

WARUNKI pracy przyrządów pomiarowych

Dla każdego przyrządu istotne są warunki pracy znamionowe (odniesienia) i użytkowe. Przez warunki znamionowe rozumie się wartości odniesienia wielkości upływających na przyrząd. Dotrzymanie warunków znamionowych oznacza, że przyrząd pomiarowy spełnia określone wymagania dokładności.

Przykładowo warunki znamionowe miernika elektromechanicznego PN-84JE-06501 są następujące:

temperatura pracy 293 +/- 2K

wilgotność względna 30 - 80 %

- częstotliwe ść np. 50Hz

brak zewnętrznych pól EM itp.

Warunki użytkowe są zbiorem zakresów wartości wpływających, dla których właściwości metrologiczne przyrządu ulegają pogorszeniu w określonych granicach. To pogorszenie właściwości polega głównie na pojawieniu się dodatkowych błędów wskazań. Błędy dodatkowe (błędy graniczne dodatkowe) określa się dla każdej wielkości wpływającej osobno i nazywa się je zależnie od przyczyn np. błędami temperaturowymi, częstotliwościowymi itp..

Przykładowo dla mierników analogowych każda z przyczyn takich, jak zmiana temperatury o AT = +/- 10K, zmiana częstotliwości o +/- 10%, odchylenie od położenia znamionowego o 5° nie powinna powodować powstania błędów dodatkowych większych niż wartości dopuszczalne błędów podstawowych, np. +/- 0,1% dla klasy 0,1

Błąd podstawowy jest to błąd wskazań występujący w warunkach znamionowych. Dopuszczalna wartość błędu względnego podstawowego jest liczbowo równa klasie dokładności przyrządu, przy czym przez klasę dokładności należy rozumieć zbiór właściwości metrologicznych umownie oznaczonych wartością dopuszczalnego błędu podstawowego:

32