45028

/organizowanego kolportażu (sprzedawane poza siecią normalnych punktów dystrybucji prasy). Czasopisma lokalne to: „Panorama Wieliczki”, „Oranus” - pismo parafii Św. Józefa w Chorzowie, „Głos uczelni" - pismo Uniwersytetu iin. Adama Mickiewicza w Toruniu. „Wiadomości dzielnicy jedaiastej miasta Krakowa". Cecha czasopism lokalnych jest ich b. duża labilność (zmienność). Pojawiają się często w szczególnych okolicznościach - wybory samorządowe, komitety popierające jakąś akcję. etc. Istnieją regiony kraju gdzie takich pism jest bardzo dużo - d. warszawskie (86), d. katowickie (123). d. poznańskie (64). Są też regiony, w których takie pisma właściwie nic występują -d. chełmskie i przanyskie (8). bielsko-podlaskie (S)

Najmniej wyrazistym kryterium podziału czasopism jest kryterium kręgu odbiorców. Czasopisma różnią się między sobą pod względan jakości składu socjaldanograficznego kręgu odbiorców. Kryterium to jest bardzo niewyraźne, gdyż niemal każda klasyfikacja dokonuje innego podziału.

Czasopisma można podzielić na: cz. dziecięce cz. młodzieżowe cz. dla wsi cz. motoryzacyjne cz. erotyczne cz. społeczno-kulturalne

I wiele, wiele innych. Często zdarza się, że jedno i to samo czasopismo przypisywane jest do kilku takich grup. Wynika to z niejasności krytaium. Czy prasę dziecięcą mają bowian czytać tylko dzieci ? Czy gdy „Ciuchcię" czyta dor osły - oznacza to. że nie jest to czasopismo dziecięce ?

Czasopisma można dzielić również w^rcdhig kryta ium formuły wydawniczej. Są trzy kategorie:

prasa opinii

magazyny

periodyki instruktaźowo-szkoleniowe

Również to krytaium jest niejednoznaczne. Pizy należność wielu czasopism do jednej z kategorii jest wynikian pewnego społecznego konsaisusu. W odniesieniu do wielu tytułów istnieją bowian poważne wątpliwości.

prasa opinii - to grupa elitarna - po pierwsze dlatego iż jest relatywnie nieliczna (ok. 100 tytułów'). Pisma te są adresowane i czytane przez ludzi z wyższym wykształcana!) (najczęściej mieszkańcy dużych miast). Wśród podstawowych cech wymienia się:

a)    Prasa ta unika pisania o sprawach saisacyjnych, drugorzędnych. Publikuje się teksty o sprawach ważnych w skali kraju i świata.

b)    Częsty udział osób spoza redakcji - fachowców i specjalistów z różnych dziedzin

c)    Relatywnie maty stopią) i lustracyjności

Do pism tych należą np. „Tygodnik Powszechny", „Forum", „Najwyższy Czas", „Więź", „Znak". Jest to grupa w marę stała - pisma te raczej nie upadają.

magazyny - w porównaniu z prasą opinii jest bardzo liczna (1500 - 2000). Grupa ta jest bardzo labilna (zmiaina. niestabilna). Często na rynku pojawiają się nowe pisma mające fonnułę magazynu -równocześnie bardzo częste są przypadki likwidacji magazynów. Cechą tej grupy jest specjalizacja tych pism - podejmowanie ograniczonej grupy problanów i skiaowanie do wąskiej grupy odbiorców. To co różni magazyny od prasy opinii - to styl wypowiedzi, zdecy dowanie prostszy i „potoczniejszy". Wiele magazynów ma dotrzeć bowian do przeciętnego czytelnika (musi rozumieć). Magazyny charakteryzują się wysokim stopniali ilustracyjności (zdjęcia, fotoreportaże - jako forma wypowiedzi dziamikarskiej). Charakterystyczny jest dynamiczny sposób redagowania magazynu. Magazyny cechują się „poszatkowanian" numeru - stałą sUukturą uporządkowania informacji - Kraj. Świat. Felieton, etc. Duże znaczone w magazynach ma również okładka / strona tytułowa - która ma zachęcić do zakupu magazynu. Magazyny dzielą się na:

a)    uniwersalne

b)    wyspecjalizowane

Magazyny uniwersalne nic są adresowane do żadnej konkretnej grupy. Wysyp magazynów uniwersalny'ch notujemy w latach 90-tych („Twój Styl". „Sukces". „Uroda". „Wiedza i Życic". „Polityka", „Wprost" - dwa ostatnie są zawieszone między magazynami, a pismami opinii).