1,Konstrukcja modelu sieciowego- wymaga odróżnienia pojęcia czynności i zdarzenia (węzła). Czynnością będziemy nazywali proces wykonywania określonego zadania cząstkowego, będącego elementem przedsięwzięcia (trwa w czasie). Oznaczamy ją na rysunku strzałką. Węzłem nazywamy moment rozpoczęcia lub zakończenia danej czynności. Zdarzenia i czynności tworzą sieć zależności. Warunki sieci:
2,Istnieje 1 i tylko 1 węzeł, który nie jest końcem żadnej czynności 3,Istnieje 1 i tylko 1 węzeł, któiy nie jest początkiem żadnej czynności 4,Nie istnieją cykle
Węzeł, który nie jest końcem żadnej czynności jest obrazem początku.
Węzeł który nie jest początkiem żadnej czynności jest obrazem przedsięwzięcia.
Podstawowym problemem w stosowaniu metody sieci jest konstrukcja sieci czynności. Postępowanie:
5,Opracowanie spisu czynności, z których składa się przedsięwzięcie 6,Ustalenie dla każdej czynności:
a) Które czynności muszą być wykonane przed rozpoczęciem danej czynności
b) Które czynności mogą być wykonane równolegle z daną czynnością
c) Które czynności mogą się zacząć po zakończeniu omawianej czynności Numerowanie zdarzeń następuje w ten sposób, że zdarzenie otrzymuje nr 0, gdy są już ponumerowane początki wszystkich strzałek prowadzących do tego zdarzenia. (?)
Mając sporządzoną sieć czynności wraz z przyporządkowanymi poszczególnymi czynnościami i czasami ich trwania przystępujemy do analizy sieci czynności.
1, Ustalanie najwcześniejszych i najpóźniejszych momentów, w których zaczyna się i kończy dana czynność, przy założeniu, że czynność pierwsza zaczyna się w momencie t=0.
2, Wyznaczenie drogi krytycznej (drogę krytyczną tworzy ciąg czynności kolejno po sobie postępujących, trwających najdłużej, limitujących realizację całego przedsięwzięcia.
3, Wyznaczenie zapasu czasu dla czynności które nie leżą na drodze krytycznej.