45551

przede wszystkim osób, które zostały bezpodstawnie lub z naruszeniem prawa zwolnione z pracy i ubiegają się na drodze sądowej o powrót do pracy.

Jeszcze jedną regulację przewiduje ustawa z 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika. W razie ponownego zatrudniania pracowników w tej samej grupie zawodowej pracodawca powinien zatrudnić pracownika, z którym rozwiązał stosunek pracy w ramach grupowego zwolnienia, jeżeli zwolniony pracownik zgłosi zamiar podjęcia zatrudnienia u tego pracodawcy w ciągu roku od dnia rozwiązania z nim stosunku pracy. Roszczenie o zatrudnienie nie przysługuje jednak pracownikom zwolnionym z pracy z powodu upadłości bądź likwidacji pracodawcy. Nie jest ono jednak wykluczone wobec pracowników zatrudnionych w administracji publicznej. Należy podkreślić iż warunkiem skuteczności roszczenia o ponowne zatrudnienie jest przede wszystkim fakt ponownego zatrudniania pracowników w tej samej grupie zawodowej.

3.

Jeśli chodzi o pracownika prawo do pracy nie przewiduje żadnego wyjątku od zasady swobody wykonywania pracy. Co więcej pracownik ni może być zmuszony do wykonywania pracy już po zawarciu umowy. Doktryna jest zgodna co do tego, że pracodawca nie ma roszczenia o faktyczne wykowanie przez niego pracy. W razie niewykonywania lub nienależytego wykonywania pracy pracodawca może jedynie stosować przewidziane prawem pracy sankcje, w szczególności w postaci:

•    Rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika

•    Wypowiedzenie umowy

•    Odpowiedzialności porządkowej i materialnej.

4.

Dotychczasowe rozważania upoważniają do wniosków, iż w rozumieniu art. 10 KP i postanowień Konstytucji RP prawo do pracy nie jest ex definitione indywidualnym prawem podmiotowym do zatrudnienia . Nie stwarza po stronie osoby ubiegającej się o zatrudnienie roszczenia, które mogłoby być dochodzone na drodze sądowej. Na ogół przyjmuje się, że prawo do pracy jest konstytucyjnym prawem socjalnym a nie kategorią prawa zobowiązaniowego.

8.