45885

Tróje Irinrntowa definicja interakcji (wg. G.H Meada):

istotą interakcji jest wysyłanie przez organizmy funkcjonujące we własnym środowisku, sygnałów i gestów, które określają jego sposób działania. Interakcja zachodzi wówczas, gdy:

•    jeden organizm wysyła znaki, wykazując aktywność w swoim środowisku

•    inny organizm widzi te znaki i reagując na nie. zmienia swej sposób postępowania, wysyłając zarazem swoje sygnały

•    pierwszy organizm rozpoznaje owe sygnały i zmienia pod ich wpływali swoje działanie

Znaki i gesty są najistotniejszym nośnikiem intaakcji

E. GofTman "Człowiek w teatrze życia codziennego"

Według koncepcji dramatmrgiczncj każda interakcja to teatrabie przedstawienie. Jesteśmy zaraz widzami i aktorami, gramy przygotowane za kulisami role, wśród różnych dekoracji i rozmaitych rekwizytów. W przedstawieniu obowiązuje zasada kontroli informacji - najwięcej ukryć z tego, co niewygodne.a przedstawić to. co się chce. Jednocześnie jednostka dąży do tego. by zdemaskować partnera i ujawnić jego grę. Reguła dcmaskacji - nie ufać temu, co kontrolowane.

interakcja - wzajemny wpływ jednostek znajdujących się w swojej bezpośredniej fizycznej obecności na swe postępowanie

Jednostka działa tak, by w sposób umyślny lub miniowolny „wyrazić” siebie, a inni pozostają pod jakimś jej wrażeniem. Na wyrazistość jednostki (też zdolność wywierania wrażenia) składa się

•    Wrażane jakie ona przekazuje (gives) - wrażana werbalne lub jego substytuty

•    Wrażenie, które wywołuje (gives ofl) - komunikacja niewerbalna, trudniejsza do kontrolowania

Czasem tradycje związane z pełnieniem danej roli społecznej prowadzą jednostkę do przekazywania starannie obmyślonego wrażaiia określonego rodzaju, choć nie jest ona ani świadoma, ani nieświadomie nastawiona na wywieranie takiego przekazu

podstawowa asymetria procesu komunikacyjnego to:

•    jednostka działająca przypuszczalnie jest świadoma tylko jednego aspektu komunikowania się z innymi, podczas gdy obserwatorzy są świadomi obu

rola społeczna- deklaracja praw i obowiązków przypisanych danej pozycji społecznej - obejmuje jedną lub więcej ról granych przez wykonawcę przed publicznością tego samego rodzaju lub przez publicznością złożoną z tych samych osób

definicja sytuacji - polega na określeniu przez aktorów ich oriaitacji wobec danej sytuacji w dyspozycji do działania w niej

scena - miejsce, gdzie ludzie świadomie kontrolują gesty i manipulują nimi, by wywołać pożądane przez siebie odpowiedzi innych- takie, które podtrzymają ich wyobrażane o sobie i odpowiadają normatywnym wymaganiom danej sytuacji.

kulisy - miejsce, gdzie ludzie trochę się odprężają i mogą pozwolić sobie na prywatność w towarzystwie, które wie, czego wymaga od nas wyjście na scenę.

Według GofTmana. większość intaakcji spędzamy na przanieszczaniu się pomiędzy sceną a kulisami. Podział życia i interakcji na scaię i kulisy pozwala na utrzymanie porządku społecznego (scena) oraz na odprężane i częściowe odstresowanie się (kulisy).

rekwizyty interakcji:

•    nasze c iało oraz jego układ, komunikacj a niewerbalna

•    przedmioty umieszczone w przestrzeni

•    ubranie

etnometody lub metody środowiskowe (Harold Garfinkel) - nic do końca uświadomione ale przestrzegane przez nas rytuały interakcyjne, wykonywane mechanicznie, np. rytualne zwroty

•    np. technika et cetera: nie kwestionujemy tego. co oczywiste, orać zakładamy i niepodważalnie/. Ze pewne doświadczenia Życiowe są turni wszystkim wspólne.

wandalizm interakcyjny - celowe łamanie istotnych, niepisanych reguł codziatnej interakcji między uczestnikami tej interakcji.

ramy interakcji • tworzymy synAoliczne ramy za pomocą gestów wskazujących, co jest istotne a co nie w danej interakcji:

>    „Chciałbym porozmawiać z tobą prywatnie” -interakcja umieszczona w sposób specjalny

>    „ Nie chcę o tym mówić”- potencjalny temat interakcji zostaje umieszczony poza ramą.

Ramy tworzy się w różny sposób:

•    określone wypowiedzi- „przejdźmy teraz do interesów"; „boli mnie głowa”; „tiusimy porozmawiać”

•    inne gesty i rekwizyty

•    dystans fizyczny pomiędzy osobami wchodzącymi w interakcję

•    postawa, czy pozycja ciała

Każda interakcja może mieć kilkukrotnie zmieniane ramy- np. od plotkowania na tematy ogólne do rozmowy o pracy, potem przejście do osobistych zwierzeń i znowu powrót do plotkowania na tematy ogólne

Bez ram interakcje wymagałyby dużo wysiłku. W naszych zasobach przechowujemy także informacje o znaczeniu gestów w określonych i zmieniających się ramach, dzięki czemu możemy z łatwością określać, co w danej sytuacji jest istotne i odpowiednie, a następnie iść dalej bez zbyt wielu przygotowań.

uogólniony inny

Przyjmowanie roli uogólnionego innego polega na wchodzenie w role osób nieobecnych, które personifikują wartości kulturowe i przekonania Włącza nas to w kulturę ogólną lub w jakąś subkulturę. Przyjmujemy punkt widzenia jakiejś większej grupy ludzi, nie wyróżniając z niej (lub nawet nie znając) żadnej konkretnej osoby, która by uosabiała tai punkt widzaiia. Mamy ogólną wiedzę na tanat tego, czego oczekuje taka grupa odniesienia i dopasowujemy do tego nasze zachowanie.