47369

rachunek bankowy. Bank dłużnika, w korespondencji z bankiem wierzyciela, dokonują zapisów na obu rachunkach, zmniejszając stan na rachunku dłużnika i zwiększając stan na rachunku wierzyciela.

Polecenie zapłaty - stanowi udzieloną bankowi dyspozycję wierzyciela obciążenia określoną kwotą rachunku bankowego dłużnika i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Forma ta dopuszczalna jest, gdy spełnione są warunki: dłużnik i wierzyciel muszą posiadać rachunki

udzielenie przez dłużnika wierzycielowi upoważnienia do obciążenia rachunku dłużnika w drodze polecenia zapłaty

zawarcie pomiędzy wierzycielem z bankiem, prowadzącym jego rachunek, umowy w sprawie stosowania polecenia spłaty przez wierzyciela

zaw^rarcia między wierzycielem a bankiem, prowadzącym jego rachimek, urnowy w

sprawie stosowania polecenia zapłaty pizez wierzyciela

max kwota jednego polecenia zapłaty nie może przekroczyć

1000 EURO- gdy dłużnikiem jest osoba fizyczna nie prowadząca działalności

gospodarczej

10000 EURO- w przypadku pozostałych dłużników

Rozliczenia planowe - ma zastosowanie przy systematycznie powlarzających się dostawacli, które zbliżone są do siebie wielkością. Zaplata następuje nie za rzeczywistą wartość dostaw, ale za wielkości planowane w przyjętych okresach rozliczeniowych. Rozliczenie i wyrównanie zapłaty następuje co pewien czas, określony w umowie między stronami.

Rozliczenia saldami - występuje we wzajemnych zobowiązaniach dostawcy i odbiorcy, którzy rozliczają się tylko saldami, a w przypadku powstania niedoboru jednej ze strony to zobowiązana jest ona do jej uregulow ania.

Czek rozrachunkowy - umożliwia on regulowanie zobowiązań w^robec wierzycieli, w celu zrealizowania takiego czeku na rachunku powinna znajdować się co najmniej kwota jak na czeku. Oznacz to, że przez wskazany czas bank nie dokona żadnej wypłaty z rachunku. Dłużnik wręcza taki czek wierzycielowi, który może go zrealizować w swoim banku. Bank sprawdza czy na rachunku dłużnika istnieje faktycznie kwota na jaką opiewa czek, a następiue dokonuje zapisów powiększających lub pomniejszających stan rachunku dłużnika i wierzyciela.

Wkłady oszczędnościowe:

Dowodem zawarcia runowy rachunku oszczędnościowego jest książeczka lub dokument potwierdzający zawarcie umowy. Rachunek ten wystawiany jest imiennie, a nie na okaziciela. Jeżeli w ciągu 5 lat nie dokonywano na rachunku tym żadnych obrotów, a stan środków nie przekracza minimalnej kwoty ustalonej w umowie, następuje jej rozwiązanie. Posiadaczem RO może być również osoba małoletnia, jednakże urnowa z bankiem zawarta jest przez przedstawiciela ustaw^row^rego i może on dysponować swoimi środkami po ukończeniu 13 lat za zgodą przedstawiciela ustawowego.

W przypadku wkładów oszczędnościowych

nie można dokonywać zajęcia sądowego lub administracyjnego

wypłaty z rachunku na rzecz osób wskazanych przez posiadacza RO. po jego

śmierci następuje bez prowadzenia postępowania spadkowego

Wyjątkowo za zobowiązania z tytułu rachunków oszczędnościowych odpowiada