Sposób postępowania przy analizie wahań sezonowych zależy od dwóch czynników:
• typu modelu szeregu czasowego (addytywny lub multiplikatywny),
• występowania (bądź nie występowania) w szeregu czasowym tendencji rozwojowej.
Najczęściej stosowaną w tej analizie metodą jest metoda wskaźnikowa. Polega ona na wyznaczaniu dla poszczególnych faz cyklu wskaźników sezonowości. Gdy amplitudy wahań badanego zjawiska (tj. różnice między rzeczywistymi wartościami tego zjawiska a odpowiadającymi im wartościami teoretycznymi uzyskanymi z modelu trendu) w analogicznych fazach cyklu są takie same (oczywiście w przybliżeniu) to mówimy o wahaniach bezwzględnie stałych. Jeśli natomiast amplitudy wahań zmieniają się mniej więcej w tym samym stosunku, to mówimy o wahaniach relatywnie stałych.
W pierwszym przypadku do opisu kształtowania się badanego zjawiska w czasie używa się modelu addytywnego w drugim zaś (zdecydowanie częściej) multiplikatywnego.
2