49094

2

wychodzi osiem wici. Lamblia rozmnaża się przez podział podłużny. Pokarm pobiera przez absorpcję całą powierzchnią ciała.

Cysty pasożyta zawierają cztery jądra, skupione w przedniej części owalnej komórki i otoczone błoną jądrową.

Pierwotniak jest mało patogenny lub wcale nie wywołuje zakażenia. Znane jest nosicielstwo. Cysty można znaleźć w dużej ilości w kale ludzi zdrowych. Jeśli namnoży się ich dużo w jelitach, może dojść do lambliozy, do zaburzeń i zapalenia błon śluzowych dwunastnicy i jelita czczego, co powoduje wystąpienie ostrych lub przewlekłych biegunek.

Kał może być wodnisty lub uformowany, o zapachu gnilnym. Mogą wystąpić objawy ogólne: zmęczenie, utrata masy ciała, bóle brzucha, wzdęcia. Prawdopodobnie następuje zaburzenie wchłaniania tłuszczu lub mechaniczne drażnienie przewodu pokarmowego. Jeśli lamblie dostaną się do dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego, może wystąpić zapalenie tych narządów.

Diagnostyka sprowadza się do sporządzenia preparatów z bardzo świeżych kałów i treści dwunastnicy. W płynnym kale znajdują się trofozoity lub cysty, w kale uformowanym -tylko cysty. Żywe trofozoity poruszają się charakterystycznym tanecznym ruchem. W leczeniu stosuje się metronidazol (Flagyl).

Lamblioza występuje głównie u dzieci i jest najczęstsza wśród zakażeń pasożytniczych. Częstość zakażenia w Polsce u dzieci wynosi 25-50%. Inwazja szerzy się drogą pokarmową lub kontaktową, zachorowania są sporadyczne lub epidemiczne, w środowiskach dziecięcych.

Pneumocystodoza jest wywołana przez Pneumocystis carinii, pasożyta płuc człowieka i zwierząt, który został wykryty przez Delanowe w 1912 roku. Najczęściej zakaża on niemowlęta, szczególnie wcześniaki, jak również dzieci niedożywione, czasem osoby starsze, wywołując u nich śródmiąższowe plazmatyczno-komórkowe zapalenie płuc. Śmiertelność wśród wcześniaków dochodzi do 80%. Pierwotniak ma wymiary 1,5 do 2 pm. Otoczony jest grubą otoczką mukopolisacharydową. Jądro położone jest ekscentrycznie. W cystach znajduje się osiem pierwotniaków otoczonych wspólną otoczką. Zakażenie szerzy się drogą kropelkową. Pierwotniaki wydzielają się z dróg oddechowych w śluzowej wydzielinie podczas kaszlu. Okres wylęgania wynosi 12 miesięcy. Charakterystyczne objawy choroby to: duszność, sinica, przyspieszenie oddechu, przyspieszenie czynności serca, duszący kaszel z wydzielaniem obfitej, gęstej wydzieliny. Badaniem fizycznym i radiologicznym stwierdza się dyskretne zmiany, pozostające w dysproporcji ze złym stanem dziecka. Rokowanie jest poważne i może skończyć się tragicznie zwłaszcza, gdy leczenie jest wdrożone zbyt późno.

Toksoplazmoza jest wywołana przez Toxoplasma gondii, pierwotniaki należące do klasy Sporozoa, wykrytego przez Nicolle'a i Manceau w 1908 roku.

Pierwotniak jest ruchliwym jednokomórkowcem o kształcie rondla, o jednym końcu ostrym, a drugim zaokrąglonym. Wielkość komórki wynosi od 4 do8 pm. Zawarte jest w niej jedno jądro okrągłe. Komórki są nieurzęsione, ale poruszają się ruchem rotacyjnym w temperaturze 37° G Pierwotniak ten jest pasożytem wewnątrzkomórkowym.

U ludzi pierwotniak ten jest przyczyną toksoplazmozy. Pasożyt wnika do komórki dzięki własnym enzymom, nie wytwarza żadnych toksyn, jego chorobotwórczość jest spowodowana samym rozmnażaniem się w tkance.

Postacią inwazyjną dla człowieka są sporozoity zawarte w oocystach, znajdujących się w ziemi zanieczyszczonej kałem zarażonego kota. To właśnie kot jest źródłem zakażenia dla człowieka.

Toksoplazmoza występuje w postaci wrodzonej i nabytej. W formie wrodzonej płód zaraża się od matki, niemowlę przychodzi na świat z wodogłowiem, zapaleniem siatkówki i