49237

-    Prakseologii, która jest ogólną teorią sprawnego działania, formująca zasady, prawidłowości

i reguły postępowania ukierunkowana na osiągnięcie celu w sposób najbardziej skuteczny, ekonomiczny i oszczędny. Obejmuje wszystkie rodzaje aktywności człowieka. Stanowi podstawę teoretyczną dla naukowej organizacji pracy. Ma znaczenie dla pedagogiki pracy.

Głównym zadaniem prakseologii jest uświadomienie, sformułowanie, uzasadnienie i systematyzacja zaleceń ogólnych i przestróg dotyczących sprawności i skuteczności działań, tzn. ich praktyczności. Jest to nauka o dobrej robocie. Twórcą prakseologii na gruncie polskim jest Tadeusz Kotarbiński główne dzieła to „Traktat o dobrej robocie", „Sprawność i błąd".

-    Psychologia pracy zajmuje się głownie przystosowaniem człowieka do warunków pracy,

przystosowaniem urządzeń technicznych pracy do człowieka (psychologia inżynieryjna), kształtowaniu stosunków międzyludzkich w procesach pracy.

-    Socjologia pracy zajmuje się społeczną rolą pracy i społecznymi jej uwarunkowaniami.

Znaczenie pracy w procesach życia zbiorowego.

-    Pedagogika racy zajmuje się problemami wychowania przez pracę, kształcenia

politechnicznego, doskonalenia ogólnego i zawodowego pracowników.

Wyżej wymienione dyscypliny wskazują na pracę jako świadomą, planową, dobrze zorganizowaną czynność ludzką, w której wymagane są wysokie kompetencje, kwalifikacje i wysoki poziom odpowiedzialności zawodowej.

-    Z punku widzenia religii pracę można było traktować jako konsekwencję „grzechu

pierworodnego", jako pokutę (katolicyzm w okresie feudalizmu) lub traktowanie pracy jako płaszczyzny gdzie udowadnia się własną wiarę (kalwinizm, puiytanizm). Współczesne poglądy na temat pracy z książki Stefana Kardynała Wyszyńskiego pt.: „Duch pracy ludzkiej". Cytaty;

jesteśmy przekonani, że praca ludzka pomimo jej ciężaru jest naszą potrzebą, naszą radością, jest wielkim błogosławieństwem ludzkości".

„Praca była obowiązkiem człowieka od pierwszych dni jego życia. Nie jest więc ona następstwem grzechu pierworodnego, nie jest karą za nieposłuszeństwo. Przeciwnie, jest ona związana z naturą rozumną człowieka ".

„Dwa cele, które każdy człowiek w swojej osobistej pracy powinien osiągnąć: udoskonalenie rzeczy i udoskonalenie człowieka pracującego

-    Jeżeli chodzi o doświadczenia jakie człowiek zdobywa w wyniku pracy to na pewno może

podnieść swój poziom materialny, a przez to wyższą pozycję w społeczeństwie co niewątpliwie przyczynia się do poprawy jego samopoczucia, wzrasta poczucie własnej wartości oraz standard życia. Praca jest czynnikiem kształtującym osobowość. Człowiek pracujący rozwija się, styka się z nowymi teclinologiami, systemami wartości reprezentowanymi przez ludzi z jego otoczenia. Praca stawia wyzwania, któiych realizacja pociąga za sobą często zmiany w myśleniu i postępowaniu człowieka. Praca wpływa na rozwój fizyczny człowieka, wyzwala inicjatywę twórczą aktywność tak myślową jak i czynnościową.