49258

Zadałem pytanie ile czasu poświęca na naukę ;odrzekła, że ma swój plan dnia, codziennie wieczorem poświęca nauce ok.2 godzin. Mówiła ,że niestety różnie to bywa, czasem trzeba zrezygnować z nauki i poświęcić się rodzinie. Wtedy powiedziała:

„Ucz się, bo potem jest bardzo trudna..”.

Nie musiałem pytać o jej sposoby uczenia się, natychmiast powiedziała, że bardzo nie lubi uczyć się z książek (zbyt duża ilość materiału ),po prostu zawsze robi sobie notatki, które później tylko czyta. Narzekała na brak książek .mówiła ,że czasem przesiaduje w bibliotekach albo z oszczędności czasu stara się kserować potrzebne jej materiały.

Najbardziej .wspomniała, stresuje się przed egzaminami .wtedy jest bardzo rozdrażniona, co często odbija się to na jej rodzinie;

„Kiedyś chyba mniej się denerwowałam...".

Zwierzyła mi się po cichu, że przypomniały jej się lata szkolne, kiedy zaczęła robić ściągi na egzaminy .Wspomniała, że którejś nocy nawet córka jej pomagała;

„dyktowała, żeby było szybciej...”.

Gocia jest bardzo wesołą i życiową osobą. Rozmawiając ze mną nie poruszała minusów jej decyzji; akcentowała tylko same plusy. Jednak .kiedy przyszło jej już mówić o minusach była uśmiechnięta, nie traktowała problemu poważnie .Z mojej obserwacji mogę wywnioskować, że na niektóre pytania odpowiadała wymijająco lub bagatelizowała problem. Może nie chciała przyjąć do wiadomości, że nie podjęła tak do końca słusznej decyzji ?

Poruszyliśmy również problem stosunku nauczyciela do uczniów. Twierdziła ,że są gorsi i lepsi nauczyciele, nie ma reguły. Lepsi czy gorsi miała na myśli przede wszystkim sposób przekazywania uczniom wiedzy. O jednym z nauczycieli wypowiadała się bardzo pozytywnie, mówiła ,że wracając z zajęć bardzo dużo wiadomości pamiętała. Giciałaby, żeby wszyscy nauczyciele posiadali podobne cechy do w/w nauczyciela; komunikatywność, swobodę wypowiedzi .obrazowe tłumaczenie tematu, nawiązywanie do ścisłych przykładów.

Wspominała też, że cały dzień na uczelni bardzo ją wykańcza, w weekend nie ma mowy o nauce, jak wraca zje kolację i idzie od razu spać. Istnieje również jeden tydzień wolny, wtedy w żadnym wypadku nie zajmuje się nauką, odpoczywa wraz z rodziną. Na szczęście ciocia mieszka w Poznaniu ,ma samochód .zatem jeżeli chodzi o dojazd .dużego problemu nie ma.

Gocia jest zadowolona ze swojej decyzji. Jest ona osobą bardzo rozrywkową, dlatego też bała się braku czasu na spotkania ze znajomymi. Jednak stało się odwrotnie:

„Codziennie ktoś u nas przesiaduje, nawet grono znajomych się poszerzyło. Czasem przychodzi koleżanka ze studiów i się uczymy .oczywiście przy lampce wina...”.

Cała rodzina cieszy się ,że ciocia z humorem podchodzi do swojej decyzji. Może to jest jakiś sposób na sukces? Jest szczęśliwa, a rodzina bardzo szybko przyzwyczaiła się do nowej sytuacji. Przychodząc do nas w odwiedziny często rozmawia ze mną;

„Cholera znowuż zbliża się sesja..”.

Jesteśmy wszyscy z niej dumni, a ona pokazała na co ją jeszcze stać.

PYTANIA: