obronnego kraju. Ich finansowanie odbywa膰 si臋 b臋dzie zar贸wno z nak艂ad贸w og贸lnych na nauk臋, jak i ze 艣rodk贸w w艂asnych podmiot贸w realizuj膮cych zadania obronne.
Utrzymane zostan膮 dotychczasowe strategiczne kierunki dzia艂a艅, zmierzaj膮cych do przygotowania infrastruktury gospodarczej kraju dla potrzeb obronnych. Kontynuowane b臋d膮 prace zwi膮zane z przygotowaniem szlak贸w i linii komunikacyjnych, ci膮g贸w energetycznych i gazowych do dzia艂a艅 w warunkach wojny, a tak偶e gromadzeniem rezerw 偶ywno艣ci oraz surowc贸w i materia艂贸w strategicznych. Ze wzgl臋du na niew艂a艣ciwe rozmieszczenie tych rezerw nast膮pi ich przemieszczenie w ten spos贸b, aby zlokalizowa膰 je w miar臋 r贸wnomiernie na terytorium kraju i niezbyt blisko granic.
W celu zagwarantowania bezpiecze艅stwa energetycznego kraju zapewnione zostan膮 w bie偶膮cym dziesi臋cioleciu warunki zakupu ropy naftowej i gazu ziemnego z r贸偶nych, niezale偶nych 藕r贸de艂.
Du偶e szanse wzmocnienia bezpiecze艅stwa narodowego tkwi膮 we wsp贸艂pracy mi臋dzynarodowej w dziedzinie gospodarczo-obronnej. Polska jest zainteresowana kooperacj膮 w przemy艣le zbrojeniowym, wymian膮 handlow膮 sprz臋tu i uzbrojenia oraz prowadzeniem wsp贸lnych bada艅 naukowych i wdro偶eniowych w dziedzinie obronno艣ci z pa艅stwami cz艂onkowskimi NATO, CSRF i W臋grami oraz z innymi krajami. Pozwoli to na efektywniejsze wykorzystanie potencja艂贸w przemys艂u zbrojeniowego pa艅stw wsp贸艂pracuj膮cych oraz stanie si臋 jeszcze jednym czynnikiem sprzyjaj膮cym budowaniu wzajemnego zaufania.
5. Za艂o偶enia strategii obrony
Celem strategicznym obrony Rzeczypospolitej Polskiej jest zachowanie suwerenno艣ci, niepodleg艂o艣ci i integralno艣ci terytorialnej pa艅stwa. Cel ten jest realizowany przez:
- przygotowanie, rozbudow臋 i utrzymywanie infrastruktury obronnej pa艅stwa;
- przygotowanie obronne spo艂ecze艅stwa;
- dzia艂ania obronne i interwencyjne polskich si艂 zbrojnych podejmowane w potrzebie.
Strategia obronna Rzeczypospolitej Polskiej nie zak艂ada istnienia okre艣lonego przeciwnika i ustalonego scenariusza dzia艂a艅 wojennych. Jest ona ukierunkowana na opanowywanie i rozwi膮zywanie sytuacji kryzysowych o charakterze militarnym.
Polska b臋dzie d膮偶y膰 do rozwi膮zywania wszelkich kwestii spornych na drodze negocjacji, mediacji, koncyliacji, arbitra偶u lub s膮downictwa mi臋dzynarodowego, a tak偶e innych metod stosowanych przez ONZ, KBWE lub w przysz艂o艣ci przez inne organizacje, kt贸rych nasz kraj b臋dzie cz艂onkiem. W razie niemo偶no艣ci zapobie偶enia konfliktowi zbrojnemu, kt贸rego Rzeczpospolita Polska b臋dzie stron膮 (lub uczestnikiem, o ile wyniknie to z zawartych um贸w mi臋dzynarodowych), przeciwstawimy si臋 czynnie agresji zbrojnej kontynuuj膮c jednocze艣nie wysi艂ki dyplomatyczne w celu zako艅czenia konfliktu.
W przypadku wojny wykraczaj膮cej poza konflikt lokalny strategi膮 Polski b臋dzie mo偶liwie najd艂u偶sze stawianie oporu celem: powstrzymania inwazji -przez zadawanie agresorowi maksymalnych strat, zademonstrowania determinacji obrony i zyskania czasu na reakcj臋 innych pa艅stw i instytucji mi臋dzynarodowych. W razie konfliktu o mniejszej intensywno艣ci b臋d膮 prowadzone samodzielne dzia艂ania obronno-interwencyjne w celu jak najszybszego zlokalizowania, zatrzymania i rozbicia nieprzyjacielskiego zgrupowania inwazyjnego. Zostan膮 te偶 podj臋te dzia艂ania patrolowe, os艂onowe, blokuj膮ce, przeciw-dywersyjne i antyterrorystyczne.
Dla zapewnienia funkcjonowania pa艅stwa i 偶ycia narodu w warunkach wojny konieczna b臋dzie realizacja trzech grup zada艅:
- ochrona ludno艣ci i struktur pa艅stwa;