49261

49261



2

funkcjonariuszy średniego stopnia.

Wśród innych przyczyn niepokojów studenckich lat sześćdziesiątych w RFN wymienia się najczęściej sceptycyzm młodzieży wobec całej generacji odpowiedzialnej za rozwój faszyzmu w Niemczech i za zachodnioniemiecką politykę powojenną. Zjawisko to pozostawało w związku z występującym w tym okresie na Zachodzie "kryzysem autoiytetu". Obiektem krytyki zbuntowanej młodzieży stały się początkowo czołowe autorytety naukowe RFN — prawicowi profesorowie tacy jak Renę Koenig i Helmut Schelsky oraz teoretycy o poglądach liberalnych, zwolennicy stopniowych reform jak np. Ralf Dalirendorf. Kontynuacją tej krytyki było coraz bardziej radykalne kwestionowanie wszystkich form władzy państwowej kontestacja jest zakwestionowaniem wszystkiego: kultury, polityki, organizacji społecznej, oczywistych form codziennej egzystencji, norm etycznych, wzorów i standardów zachowania. Całego sensu dotychczasowego istnienia1. Krytyka ta wypływała z przekonania młodzieży, że pokolenie sprawujące władzę w RFN niezdolne jest do opracowania i zrealizowania sensownego programu reform. Przeświadczenie takie było nie tylko wynikiem dokonywanej przez młodzież studencką oceny powojennej rzeczywistości RFN, ale również, a może nawet przede wszystkim, rezultatem oceny faszystowskiej przeszłości Niemiec. Nadmienić przy tym należy, że właśnie walka z autoiytetami dała nazwę pierwszej fazie „buntów" młodzieżowych, trwającej od połowy lat sześćdziesiątych do lata 1968 r. Fazę tę określa się w zachodnioniemieckiej literaturze przedmiotu mianem anty-autorytamej.

Zaostrzenie sytuacji wewnętrznej w RFN i jednocześnie rozszerzenie bazy społecznej „rewolty" studenckiej nastąpiło z chwilą utworzenia w 1966 r. rządu tzw. wielkiej koalicji CDU/CSU-SPD. Z nową koalicją wiązano nadzieje na przezwyciężenie kryzysu. Jej powstanie było próbą wyjścia naprzeciw oczekiwaniom społecznym. Proponując SPD udział w koalicji politycy chadeccy brali między innymi pod uwagę fakt, że tylko socjaldemokraci, jako współodpowiedzialni partnerzy mogą zapobiec rozszerzeniu się niepokojów studenckich na całe społeczeństwo zachodnioniemieckie.

W rezultacie utworzenia nowego rządu ograniczone zostały poważnie możliwości działania Bundestagu. Fakt ten doprowadził do powstania w społeczeństwie zachodnioniemieckim wątpliwości dotyczących zdolności funkcjonowania reprezentacji parlamentarnej. Powszechne stało się twierdzenie, że jest ona niezdolna do działania i że nie jest w stanie rozwiązać palących problemów politycznych, ekonomicznych i społecznych.

Potwierdzeniem tych obaw stał się przebieg zapoczątkowanej w 1962 r. dyskusji na temat projektów ustaw o stanie wyjątkowym . Projekty ustaw — podobnych do tych, które w 1933 r. umożliwiły narodowym socjalistom zdobycie władzy w Niemczech — były w okresie początkowym zdecydowanie odrzucane zarówno przez opozycję parlamentarną jak i przez związki zawodowe oraz część inteligencji zachodnioniemieckiej. Siły lewicowe w RFN przestrzegały przed ich uchwaleniem, jako krokiem prowadzącym w kierunku autorytarnego przeobrażenia konstytucyjnej rzeczywistości Republiki Federalnej Niemiec. Z chwilą utworzenia, rządu tzw. wielkiej koalicji opozycja wobec ustaw zredukowana została praktycznie do sfery pozaparlamentarnej. W rezultacie takiego rozwoju sytuacji doszło w 1968 r. do ostatecznego uchwalenia ustaw o stanie wyjątkowym.

Nowa sytuacja w parlamencie zachodnioniemieckim doprowadziła — szczególnie w kręgach młodzieżowych — do rozszerzania się idei antyparlamentaryzmu. Podjęta została dyskusja na temat niektórych aspektów systemu społeczno-politycznego w RFN. W jej ramach wyróżnić można dwa podstawowe nurty. Nurt pierwszy dotyczył wyłącznie sytuacji jaka powstała w parlamencie zachodnioniemieckim w warunkach sprawowania władzy przez koalicję CDU/CSU-SPD. W jego ramach podkreślano zwłaszcza utratę przez Bundestag części spośród sprawowanych dotychczas funkcji. Zauważano, że w sytuacji praktycznej

1

A. Jawłowska, Drogi kontrkultury, s. 10



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
diagnoza funkcji rozwojowej4 S Wyszukiwanie takich samych cyfr wśród innych.... S Odczytywanie lite
kandydaci, absolwenci studiów jednolitych magisterskich oraz studiów 1. lub 2. stopnia kierunków inn
IMG166 (Kopiowanie) 9 < J * * * A Różnicowanie: warunkiem rozpoznania MIZS wykluczenie innych prz
LEP sesja luty 2011 Do egzaminu przystąpiło w całym kraju 2683 lekarzy stażystów. Średni wynik wśród
str29601 djvu NAUKA gości" ds elementu linjowego stanowi określoną funkcję drugiego stopnia ró
80 Magdalena Daszkiewicz ciarskie”). Wśród innych przywoływanych skojarzeń można wymienić te
P4280219 (2) 172 Budynki mało- i średniokubaturowe ze ścianami z innych materiałów 172 Budynki mało-
P4280230 (3) 194 Budynki mało- i średniokubaturowe ze ścianami z innych materiałów Rys. 4.48. Belki
skanowanie0003 9. miejsce teorii wychowania wśród innych subdyscyplin pedagogicznych Do zespołu
IMG93 (6) Obecnie wśród giównych przyczyn 1 należy wynieiflć: Choroby układu
IMG20 (3) jednostki w grupie oraz miejsce grupy wśród innych grup społecznych20. Aktywne uczestnict
Inga Iwasiów Gender dla średniozaawansowanych2 rzut oka” jest już gorzej. Studentka z dzieckiem d
page0108 102 Co do innych przyczyn; wypadki przez zgniecenie, uduszeniey i t. p, stanowią w tutejszy
mity078 158 Popiel (Pompiliusz II) Stryjowie Popiela napominali go często do poprawy. Przewrotna żon
124 Ewa Szymanik początkowo napotykały (wśród innych) także na trudności legislacyjne. Wielką pomocą
124 Ewa Szymanik początkowo napotykały (wśród innych) także na trudności legislacyjne. Wielką pomocą

więcej podobnych podstron