124668

Odroczenie płatności przez eksportera wiąże się z ryzykiem. Ryzyko to możemy podzielić na:

-    ryzyko handlowe - obejmuje ono straty, na które narażony jest eksporter w wyniku odmowy spłaty, niewypłacalności lub bankructwa zagranicznego dłużnika:

-    ryzyko polityczne - to ryzyko obejmuje straty, które wynikają z różnych, niezależnych od zagranicznego kontrahenta zdarzeń (np. ogłoszenia memorandum płatniczego, wojny, rewolucji strajków, itp.). W ubezpieczaniu tego typu ryzyka główne znaczenie mają instytucje państwowe;

-    ryzyko katastroficzne - obejmuje ono takie sytuacje jak: powodzie huragany itp.;

-    ryzyko kursowe - występuje w wyniku zmiany kursu w czasie pomiędzy zaciągnięciem kredytu a jego spłatą.

Ubezpieczeniem zajmują się wyspecjalizowane instytucje, które ze względu na rolę i udział państwa w ich działalności możemy podzielić na:

-    ubezpieczalnie państwowe - np. w Japonii, Wielkiej Brytanii;

-    instytucje rządowe - np. w USA, Belgii, Kanadzie;

-    spółki założone przez rząd - np. we Francji, Niemczech, Holandii, czy też w Polsce (KUKE SA.)

Jednak nigdy instytucje te nie ubezpieczają całości kredytu - przy każdej transakcji kredytodawca musi wnieść także udział własny. Ubezpieczenie kredytu odbywa się na podstawie dwóch rodzajów umów:

-    polis indywidualnych - w tym przypadku ubezpieczane są pojedyncze transakcje;

-    polis generalnych - w tym przypadku ubezpieczana jest całość wymiany z danym podmiotem gospodarczym lub wieloma podmiotami.

Instytucje ubezpieczeniowe ubezpieczając dany kredyt biorą pod uwagę min.:

-    stand i ng kredytów

-    sytuację w kraju kredytobiorcy

-    ilość ryzyk od których ubezpiecza się kredytodawca;

-    okres czasu.

Korzyści z ubezpieczenia:

-    bezpieczeństwo działania - eksporterzy uniezależniają się od sytuacji importera;

-    informacja o kontrahentach;

-    poprawa płynności dla eksportera (nie musi tworzyć funduszy rezerwowych na wypadek strat);

-    zabezpieczenie finansowania.