124730

1.    Etap wstępny, który ma miejsce jeszcze przed otrzymaniem wniosku. Składa się z decyzji podjętych przez zakład ubezpieczeń, co do grup osób, wśród których będą poszukiwane osoby do ubezpieczenia

2.    Etap polegający na ocenie formularza wniosku oraz posiadanych informacji medycznych i finansowych, w celu zdecydowania, czy dany przypadek może być przyjęty przy normalnych zasadach i normalnej taryfie, czy odpowiednio zmienionych, lub czy powinien być: (a) dodatkowo zbadany, (b) odłożony oraz (c) odrzucony. Dodatkowe badanie polega w szczególności na uzyskaniu i analizie dalszych medycznych lub finansowych informacji.

3.    Etap polegający na rozważeniu typu, intensywności i rozmiaru ryzyka, w sytuacji gdy ubezpieczenie nie może być zawarte przy zastosowaniu normalnych zasad i normalnej taryfy.

4.    Etap polegający na ustaleniu metody, dzięki której można neutralizować dodatkowe ryzyko. Praktycznie niemal każda osoba może być przyjęta do ubezpieczenia, jeżeli znane są parametry ryzyka, które niesie ona za sobą. Znajomość tych parametrów pozwala przełożyć je na konkretne wyliczenie składki, która byłaby adekwatna do narażenia na zwiększone koszty zakładu ubezpieczeń związane z tym ubezpieczeniem.

Wśród polskich zakładów ubezpieczeń na życie przyjmowany jest pogląd o możliwości zawarcia umów na podstawie standardowego ryzyka z około 90% kandydatów do ubezpieczenia, z 6-7% można podpisać umowę na podstawie zwyżki stawek i wyeliminować zaledwie 3-4% osób z ryzykiem uznawanym za niemożliwe do przyjęcia, tj. przekraczające cztero- pięciokrotnie lub więcej ryzyko normalne. Opierając się na tych wielkościach, można również sądzić, że około 80-90% klientów zostaje przyjętych do ubezpieczenia jedynie na podstawie wniosków, w stosunku do około 10-20% klientów konieczne jest wszczęcie bardziej szczegółowych procedur, z czego w stosunku do części wystarczą dodatkowe wyjaśnienia, a tylko część osób będzie wymagała dodatkowych badań lekarskich.

Przyjęcie do ubezpieczenia tak znacznego procentu osób bez dodatkowych badań lekarskich wynika głównie z:

1)    przyczyn marketingowych: ubezpieczeni niechętnie poddają się badaniom lekarskim i związanych z nimi analizom laboratoryjnym i innym badaniom specjalistycznym, niechętnie też widzieliby się jako osoby o większym od normalnego prawdopodobieństwie śmierci

2)    przyczyn ekonomicznych: koszt badań i całej procedury związanej z klasyfikacją ryzyka jest wysoki i rzutuje na poziom składki. Niezależnie od kosztu procedura związana z kwalifikacją ryzyka jest również czasochłonna.

Odstąpienie w tak licznych przypadkach od badań lekarskich pozwala na stwierdzenie, że underwriting nie ma na celu dokonanie szczegółowej klasyfikacji wszystkich ubezpieczonych według ich przypuszczalnego ryzyka, ale ma przede wszystkim na celu odrzucenie osób o wyjątkowo wysokim ryzyku i w ten sposób znaczne obniżenie ryzyka, a także składki dla osób przyjętych do ubezpieczenia, a następnie ustalenie możliwie sprawiedliwej składki dla przyjętych do ubezpieczenia, przez oddzielenie osób wysokiego ryzyka i ustalenie dla nich indywidualnej (przeważnie w podziale na grupy) składki oraz osób mniej więcej przeciętnego (standardowego) ryzyka i utalenie dla nich składki standardowej.

Mimo zasady najwyższej wiary oraz możliwości odstąpienia od ubezpieczenia lub odmowy świadczenia w razie wprowadzenia zakładu w błąd przez ubezpieczonego, całkowita wiara w to co zostało podane we wniosku nie byłaby uzasadniona, a ewentualne procesowanie się, nawet w przypadku posiadania racji, obniża autorytet zakładu i dlatego