50298

sektorach jest o wiele wyższy w krajach rozwijających się niż w państwach OECD. Bez podjęcia zobowiązań krajów rozwijających się do redukcji ich barier w sektorze usług i towarów przemysłowych trudno będzie osiągnąć kompromis w sprawie otwarcia rynków UE i USA na import artykułów rolnych. Kraje rozwijające się wahały się przed wystąpieniem z konkretnymi zobowiązaniami, ponieważ nie były przekonane do rzeczywistego zaangażowania krajów wysoko rozwiniętych w reformy ich sektora rolnego.

Konferencja w Cancun zakończyła się fiaskiem. Nastąpiła jeszcze większa polaryzacja stanowisk w odniesieniu do najważniejszych tematów negocjacyjnych. Kraje rozwijające się o średnim dochodzie skupiły swoje siły, tworząc grupę — G-20, natomiast państw a o niskim dochodzie - G-90.

1.2 Spotkanie ministerialne w Hongkongu

Szóste spotkanie ministerialne WTO odbyło się w Hongkongu, w dniach 12-18 grudnia 2005 roku. Unia Europejska i USA przedstawiły propozycje reformy sektora rolnego w tzw, trzech filarach rolniczych. Poprzednie oferty nie zostały przyjęte, więc wymagały modyfikacji.

Jeśli chodzi o trzy podstawowe obszary negocjacji w dziedzinie handlu rolnego: dostęp do rynku, wsparcie wewnętrzne i konkurencja eksportowa - najmniej rozbieżności między najważniejszymi członkami WTO dotyczyło ostatniego. Ustalono, że członkowie WTO zostaną podzieleni na trzy grupy w zależności o wysokości subsydiów wewnętrznych oraz zgodzono się, że w krajach o wyższym stopniu wparcia wewnętrznego jego redukcja będzie odpowiednio wyższa. Nie udało się jednak ustalić wysokości tych redukcji. W obszarze dostępu do rynku uzgodniono jedynie, że redukcja stawek celnych będzie następowała w czterech pasmach redukcyjnych i największa obejmie pasma z najwyższymi cłami. Udało się natomiast przyjąć pierwsze ustalenia w sprawie handlu bawełną. Postanowiono zlikwidować do końca 200G r. subsydia krajów rozw iniętych do eksportu baw ełny oraz uzgodniono bezcłowy i nieograniczony ilościowo dostęp do rynku dla eksportu bawełny z krajów najsłabiej rozwiniętych. Ponadto zgodzono się co do zasady, że redukcja subsydiów do produkcji bawełny będzie większa niż w przypadku pozostałych subsydiów rolnycli, a okres ich redukcji również będzie krótszy.

W odniesieniu do produktów nierolniczych, propozycja dotycząca redukcji stawek celnych opierała się na prostej formule szwajcarskiej, z uwzględnieniem możliwości dostosow ania się do jej zasad dla krajów rozw ijających się.