50701

pomocą szerszemu gronu osób potrzebujących niż w przypadku pracy indywidualnej

•    grupy spotkaniowe - tak zwane T-grupy, pomagają w zwiększaniu świadomości swoich uczestików, członkowie poznają opinię innych jednostek na własny temat w warunkach psychicznego bezpieczeństwa, zmieniają negatywne nastawienia do siebie, otoczenia i innych ludzi

•    grupy edukacyjne - grupy te ukierunkowane są na gromadzenie wiedzy oraz poznawanie coraz nwszych umiejętności. Prowadzenie takiej grupy wymaga sporej fachowości oraz specjalistycznej wiedzy na temat przedmiotu edukacji

•    grupy problemowe oraz decyzyjne - posiadają dwojaki charakter jeżeli występują w pracy z klientem, służą rozwiązywaniu konkretnych problemów oraz podejmowaniu decyzji (np. dotyczących zaspokajania potrzeb grupowych) w przypadku prac służb socjalnych mają za zadanie osiąganie określonych celów, np. opracowania programów socjalnych, poprawiania usług placówek

•    grupy samopomocy - ideą tych grup jest pomaganie w rozwiązywaniu problemów społecznych, psychologicznych, zdrowotnych, ekonomicznych itp. przez jednostki i dla jednostek przeżywających takie same problemy. Obecnie grupy samopomocowe stanowią istotny element w działaniu profesjonalnych służb pomocowych.

Fazy pracy grupowej.

Praktyka pracy rewalidacyjnej i edukacyjnej wskazuje, iż bez względu na rodzaj grupy oraz podejścia, które stosujemy podczas naszej działalności, dynamizm życia grupy oraz świadomego używania metody grupowej skupia się na przynajmniej 4 etapach pracy. Na każdym etapie maja miejsce techniki terapeutyczne oraz elementy pracy socjalnej, które świadomie stosowane mogą służyć uzyskaniu zadowalających wyników w pracy grupowej.

1.    Tworzenie grupy - to etap, w którym jednostki mające różne oczekiwania i potrzeby społeczne wchodzą do nie znanej sobie zwykle zbiorowości celem utworzenia grupy. Nowi członkowie poszukują osób. z którymi mogliby znaleźć wspólny język. Inne jednostki delikatnie badają, jak bardzo mogą zbliżyć się do innych osób i zaangażować w pracę z gnipą, mogą występować również początkowe, niczym nie uzasadnione antypatie. Jeżeli grupę tworzą osoby mające ze sobą kontakt wcześniej (np. w pracy, w szkole) to następuje odtworzenie przyjętych wcześniej więzów inteipersonalnydi. które mogą przyczynić się do ułatwiema bądź utnidnienia integracji w gnipie oraz realizacji jej celów. Występować mogą również pewne utrwalone wcześniej skłonności do zależności bądź podporządkowania się innym.

2.    Umacnianie norm oraz struktury grupy - strukturę grupy stanowi wzajemny układ pozycji, ról oraz funkcji, które zajmują poszczególni jej członkowie. Charakterystyka rozwoju grupy ukazuje, iż wspólne poznawanie się realizowane poprzez świadomie podejmowane działania prowadzi do stabilizacji norm oraz jej strukniry. Kształtowanie się norm i struktury stanowi etap krytyczny dla dalszego istnienia grupy oraz jej rozwoju i może stanowić o efektywności i realizacji grupowych celów. Z tego właśnie powodu liderzy grupowy wintu w sposób świadomy podejmować działania:

•    ukierunkowujące określenie właściwej pozycji w strukturze grupy każdego z jej członków (wykorzystując mocne oraz słabe strony osobowości)

•    podtrzymujące własną odrębność członków grupy oraz ich identyfikację z jej celami funkcjonowania i normami (użycie metod zadaniowych)

•    korygujące zachowania sprzeczne w uzgodnionymi wcześniej zasadami

•    intensyfikowanie współdziałania w obrębie grupy, prowadzącego do wspólnych sukcesów

Techniki pracy grupowej użyte w tej fazie do głównie sprawna komunikacji: stosowanie informacji zwrotnych -umiejętność parafrazowania, poznawanie elementów werbalnej oraz niewetbalnej komunikacji, dzielenie się odczuciami dotyczącymi wspólnie realizowanych spraw. Istotnym elementem jest również zorientowanie grupy na dany problem, który ma zostać rozwiązany. Na tym etapie pracy grupowej zalecane jest stosowane trybu przypuszczającego, sformułować warunkowych, sygnalizujących pewną swobodę decyzyjną oraz różnorodność wyborów.

3.    Realizowanie celów grupowych • jest to najbardziej wydajna faza procesu gnipowego. pomimo iż realizowanie cehi grupowego ma początek znacznie wcześniej. W tej fazie uczestnicy grupy umieją już ze sobą współdziałać, rozumieją i znają się wystarczająco dobrze, by zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa oraz poczuć identyfikacje z grupą oraz