Eaile Faguet
- francuski publicysta, profesor Sorbony, autor dzieła pt. „Liberalizm".
- odrzucał teorię „przyrodzonych" praw jednostki - nie można zdefiniować pojęcia „prawa człowieka"
- prawo jest wynikiem konwencji, umowy
- prawa posiada tylko społeczeństwo, a jego obrońcę jest państwo („państwo to zło konieczne", ma być „dobrym urzędnikiem")
- należy akceptować wolność myśli, prasy, słowa, stowarzyszeń, wyznania, nauczania • krytykował swych poprzedników za abstrakcjonizm
Kierunki rozwoju
- liberalizm w XIX wieku najsilniej oddziaływał na życie polityczne i ideowe w USA, Anglii i Francji
- znajdował on także zwolenników w Europie Środkowej i Wschodniej (Niemcy, Rosja, Polska - Hotel Lambert)
- liberalizm był dla mieszczaństwa doktrynę trwałę i fundamentalnę, choć na arenie politycznej niezrealizowanę w„czystej i
nieskazitelnej" formie
- w drugiej połowie XIX wieku zaczęło słabnęć intelektualne „zaplecze" liberalizmu (po śmierci Tocqueville'a i Milla zabrakło
wybitnych filozofów tej doktryny), choć nie tracił wpływów
- rozwijał się pomimo ostrych ataków i to ze wszystkich stron, więzało się to prawdo podobnie z ogromnymi sukcesami jakie
odnosił on na arenie ekonomicznej
- okres sukcesów liberalizmu stał się również okresem jego zmierzchu - liberalizm końca XIX wieku odbiegał i to znacznie od jego
„klasycznej" wersji z poprzedniej epoki
- kultywował podstawowym ideałom, ale był już jednak bardziej demokratyczny niż poprzednio, a zatem i bardziej skłonny
do odgraniczania tradycyjnej formuły leseferyzmu
- liberalizm tego okresu odchodził od twardej zasady państwa jako „stróża nocnego"; nie był już optymistycznym wyznaniem wiary w
doskonałość struktur teraźniejszości i przyszłości
- doktryna ta odegra ogromnę rolę w XX wieku
Idea przewodnia to wolność. Jednostka jest autonomiczna, społeczeństwo to suma jednostek. Władza jest reprezentacyjna, państwo
jest pluralistyczne, stoi na straży autonomii jednostki. Prawo jest pozytywne, pochodzi o Suworena - społeczeństwa. Własność to instrument prawa pozytywnego.