51434

postępowania cywilnego i powołania w to miejsce postępowania porządkowego, policyjnego, w ramach którego miały być rozstrzygane spory prywatnoprawne. Ów kodeks w początku lat 30 wysoko oceniła też nauka wioska.

o Kodeks ten byl oparty na klasycznie rozumianej zasadzie dyspozycyjności i kontradyktoryjności, z pewnymi elementami aktywności sądu. Wykorzystywał doświadczenia austriackiej kodyfikacji postępowania z końca XIX wieku, dzieła profesora Kleina, który wskazywał, że elementy aktywności sądu muszą się pojawiać w procesie po to, żeby łagodzić spory o prawo, bo w ten sposób łagodzi się napięcia społeczne, konflikty społeczne, bo przecież konflikty o prawo są konfliktami społecznymi.

o Po II Wojnie Światowej, dosyć szybko zaczęto z przyczyn ideologicznych i politycznych przewartościowywać założenia postępowania cywilnego, któro ukształtowało się w duchu liberalnym, które respektowało fundamentalne zasady dyspozycyjności i kontradyktoryjności, które są funkcjonalnymi odpowiednikami zasad autonomii woli stron stosunku prawnego, zasady wolności umów. Formalnie po II WŚ obowiązywały przepisy KPC z 1932 roku, to do zasadniczej reformy postępowania cywilnego inspirowanej założeniami ideologicznymi, politycznymi doszło w roku 1950. W wyniku ustaw z 20 lipca 1950 o zmianach pr zepisów kpc, prawa ustroju sądów powszeclmych-wprowadzono system dwuinstancyjny rozstrzygania spraw cywilnych, w miejsce systemu trójinstancyjnego, przy trójstopniowej strukturze sądownictwa (sądy powiatowe, sądy wojewódzkie, SN). Na szeroką, nienotowaną skalę wprowadzono do polskiego postępowania cywilnego ttdzral lawnrków, udział prokuratora. Te przepisy z 20 lipca 1950 roku umożliwiały prokuratorowi nawet wytoczenie powództwa o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód. Ale kpc z 1964 (in force-1 stycznia 1965) roku zabrał prokuratorowi te uprawnienia. Polski proces cywilny oparto na zasadzie prawdy materialnej, aby te ustalenia sądu były zgodne z rzeczywistą treścią tych stosunków faktycznych i prawnych W tym celu wyposażono sąd w odpowiednie środki procesowe do poszukiwania dowodów, do przeprowadzania ich z urzędu Wprowadzono instytucję rewizji oraz. rewizji nadzwyczajnej.

o W 1955 roku Ministerstwo Sprawiedliwości przygotowało nowy projekt kpc, który nawiązywał do doświadczeń i rozwiązań wschodnioniemieckich, próbując zlikwidować drugi tryb postępowania sądowego, a mianowicie tryb postępowania nieprocesowego. W roku 1956. na fali październikowych przemian w Polsce, powołano Komisję Kodyfikacyjną i ta komisja kodyfikacyjna podjęła bardzo trafną decyzje-podstawę prac nad projektem kpc stanowić będą przepisy kodeksu z 1932 roku Pracom tej komisji przewodniczy profesor Zbigniew Resich. Projekt ten stal sie ustawa z dnia 17 listopada 1964 roku (in force- 1 stycznia 1965). Kodeks ten zawierał elementy kompromisu polegającego w tym przypadku na tym, że modyfikowano w sposób istotny te dwie najbardziej charakterystyczne dla procesu cywilnego zasady-a mianowicie: zasadę dyspozycyjności oraz kontradyktoryjności. Wprowadzono na szeroką skalę właśnie nową aktywność sądu z urzędu, niektórzy twierdzili później w nauce, że ta sporność, ta kontradyktoryjność stron plus ta aktywność sądu tworzy zasadę współdziałania podmiotów w postępowaniu.

o Zacierało to istotę procesu cywilnego, jako sporu o prawo. Inni przedstawiciele doktryny szli tak dalece w tych swoich spekulacjach, że wyróżniali negatywne i pozytywne współdziałanie. W imię realizacji tej zasady prawdy materialnej sąd został wyposażony, którą wówczas zaczęto określać mianem zasady prawdy obiektywnej, w szereg gwarancji prewencyjnych i represyjnych dla realizacji tej zasady.

o Z takich gwarancji prcwencyjnych-sąd władny byl przeprowadzać stosowne w procesie cywilnym dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron oraz w celu