Laboratorium metrologii elektrycznej |
|||||
Temat: Wyznaczanie stratności blach magnetycznych i rozdział strat |
|||||
Wykonał: Andrzej Kurzepa E.D.5.5 |
Data wyk: 22.02.96 |
Sprawdził: |
Ocena: |
Data: |
|
Cel ćwiczenia:
Poznanie metody pomiaru stratności blach magnetycznych apartatem Epstaina w wykonaniu 50-centymetrowym.
1. Wyznaczanie stratności blach magnetycznych.
Spis przyrządów:
V1---elektromag. klasa 0.5 PL-P3-225-E6
V2---ferrodyn. klasa 0.2 PL-P3-655-E6
V3---magnetoel. klasa 0.5 PL-P3-265-E6
A----elektromag. klasa 0.5 PL-P3-230-E6
W---elektrodyn. klasa 1 PL-P3-153-E6
Aparat E.---PL-P3-269-E6
f=50 Hz S=6.57*10-4 m2 ze=600 zw Rwn=30 kΩ e=59.6%
Bm |
K2 |
U1 |
U2 |
U3 |
k |
Pw |
Pwn |
d |
pB |
Wb/m2 |
--- |
V |
V |
V |
--- |
W |
W |
--- |
W/kG |
0.5 |
1.015 |
44 |
45 |
40 |
1.125 |
1.25 |
0.0675 |
-1.62 |
0.116 |
0.75 |
1.0175 |
67 |
68 |
60 |
1.13 |
2.6 |
0.154 |
-2.16 |
0.239 |
1 |
1.02 |
96 |
95.5 |
80 |
1.19 |
5.1 |
0.304 |
-8.9 |
0.437 |
1.25 |
1.0225 |
112 |
112 |
101 |
1.11 |
15.8 |
0.418 |
0 |
1.538 |
1.5 |
1.025 |
136 |
138 |
121 |
1.14 |
46 |
0.635 |
-3.26 |
4.389 |
2. Rozdział strat metodą zmiany współczynnika kształtu.
U3=80 V Rwn=15 kΩ
U1 |
U2 |
k |
k2 |
Pw |
Pwn |
(k/1.11)2 |
pB |
V |
V |
--- |
--- |
W |
W |
---- |
W/kG |
90 |
88.8 |
1.11 |
1.23 |
5.225 |
0.526 |
1 |
0.47 |
90.5 |
90.4 |
1.13 |
1.285 |
5.4 |
0.545 |
1.036 |
0.4855 |
93 |
92.8 |
1.16 |
1.34 |
5.55 |
0.574 |
1.092 |
0.498 |
94 |
94.4 |
1.18 |
1.4 |
5.7 |
0.594 |
1.13 |
0.511 |
96 |
96.2 |
1.2 |
1.45 |
5.8 |
0.617 |
1.169 |
0.518 |
3. Wnioski
Stratnością blachy nazywamy straty mocy występujące w jednym kilogramie rdzenia przy okresowym jego przemagnesowywaniu. Jak wynika z teorii straty a co za tym idzie i stratność zależy od indukcji w kwadracie. Na naszych wykresach p=f(B) i p=f(B2) wykazaliśmy, że tak istotnie jest. Nasuwa się więc oczywisty wniosek, że w przypadku pracy transformatora jego strona wtórna musi być obciążona przy znamionowym napięciu pierwotnym. W przypadku podwyższonego napięcia bądź napięcia o kształcie odbiegającym od sinusoidy rośnie indukcja. Efektem tego jest nagrzewanie się rdzenia co prowadzi do uszkodzenia izolacji zarówno uzwojenia jak i samego rdzenia.
Za pomocą aparatu Epstaina można wyznaczyć rozdział tych strat na straty wiroprądowe i histerezowe. Przy pomocy dławika z odczepami zmienialiśmy wsp. kształtu dla danej indukcji obserwując wskazania bardzo czułego woltomierza. Na wykresie p=f(k2/1.112) wyznaczyliśmy rozdział strat dla k2/1.112=1, to znaczy dla napięcia sinusoidalnego. Miejsce przecięcia się wyznaczonej prostej z osią rzędnych wyznacza granicę między stratami na histerezę a prądy wirowe.