Bułhakow Michaił Afanasjewicz

Bułhakow, Bułgakow, Michaił Afanasjewicz (1891-1940), rosyjski pisarz. Autor opowiadań: autobiograficznych - Zapiski na mankietach (1922-1923, polski wybór 1984), satyrycznych - Diaboliada (1925, wydanie polskie 1984), a także opowieści groteskowo-fantastycznych: Fatalne jaja (1925, wydanie polskie 1928), Psie serce (1925, wydanie Frankfurt nad Menem 1968, wydanie i wystawienie rosyjskie 1987, wystawienie polskie 1983, wydanie polskie 1989), nawiązujących w alegorycznej formie do rewolucji 1917 i jej skutków społecznych, obyczajowych oraz psychicznych. Rozgłos zdobył powieścią Biała gwardia (1925, wydanie pełne tom 1-2, Paryż 1927-1928, wydanie rosyjskie w zbiorze "Izbrannaja proza" 1966, wydanie polskie zniekształcone 1928, pełne 1972) oraz jej sceniczną adaptacją Dni Turbinów (wystawienie 1926, wystawienie polskie 1975). Utwory te poświęcone były tragedii inteligencji rosyjskiej w okresie rewolucyjnych przemian, podobnie jak dramat Ucieczka (1926- 1928, wystawienie 1957, wystawienie polskie 1960). Elementy autobiografii (ograniczenie swobód twórczych powodujące dramat osobisty pisarza) odnaleźć można w nie ukończonej satyrycznej Powieści teatralnej (1936-1937, wydanie 1965, wydanie polskie 1967), a także w dramacie o Molierze Zmowa Świętoszków (1926, wystawienie 1936, wystawienie polskie 1968), w powieści Życie pana Moliera (1933, wydanie niepełne 1962, pełne 1989, wydanie polskie 1968) oraz w sztuce o A.S. Puszkinie Ostatnie dni (1935, wystawienie 1943, wydanie polskie pt. Aleksander Puszkin 1949). Powieść satyryczno-filozoficzna Mistrz i Małgorzata (1928-1940, wydanie niepełne 1966-1967, wydanie pełne Frankfurt nad Menem 1969, wydanie rosyjskie osobne 1973, wydanie polskie niepełne 1969, wydanie pełne 1981) - moralitet z elementami fantazji i groteski ukazujący walkę dobra ze złem na tle obyczajowości Moskwy w latach 30.- została zaliczona do klasyki prozy Światowej XX w.

---