Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne -

Studia I stopnia

Damian Czarnecki

1. W opiece nad pacjentem z objawami wytwórczymi nie zaleca się:

1. stosowania technik wyobrażeniowych

2. słuchania muzyki

3. nucenia melodii

4. prowadzenia rozmowy terapeutycznej

2. Do metod skutecznie redukujących lęk należą:

1. zaprzeczanie objawom i unikanie sytuacji stresowych

2. techniki relaksacyjne np. trening autogenny Schulza

3. tylko wysiłek fizyczny

4. tylko wyjaśnienie pacjentowi przyczyny lęku

3. Do czynników zwiastujących nawrót picia nie należy:

1. narastające napięcie emocjonalne

2. izolacja od najbliższych

3. duża motywacja do abstynencji

4. konflikty

4. Rozpoznanie nadużywania alkoholu można dokonać poprzez:

1. wywiad i kryteria diagnostyczne ICD-10

2. analizę badań laboratoryjnych

3. objawy kliniczne

4. wszystkie wymienione

5. Zapobieganie wykluczeniu społecznemu w oddziale leczenia uzależnień nie odbywa się poprzez:

1. objęcie opieką środowiskową osób zagrożonych bezdomnością

2. prowadzenie profilaktyki uzależnień

3. włączenie w organizację lecznictwa odwykowego mieszkań chronionych

4. stawianie takich samych wymagań terapeutycznych i opiekuńczych pacjentom tylko z rozpoznaniem uzależnienia od alkoholu i pacjentom z „podwójną diagnozą”

Beata Łangowska-Grodzka

6. Jednym z podstawowych problemów pielęgnacyjnych rozpoznawanych u chorych z zespołem maniakalnym jest:

1. Unikanie kontaktów z otoczeniem

2. Niewystarczająca ilość spożywanych posiłków wynikająca z urojeń otrucia

3. Niekontrolowana rozrzutność finansowa chorego

4. Niskie poczucie własnej wartości

7. Niewłaściwym działaniem pielęgniarki wobec pacjenta z depresją jest:

1. Okazywanie choremu, empatii, akceptacji i otwartości

2. Unikanie oceniania chorego

3. Wyznaczanie pacjentowi codziennych czynności i zadań do wykonania

4. Zachęcanie pacjenta do aktywności związanej z zainteresowaniami

8. Jedno z zachowań nie jest charakterystycznym sposobem postępowania dla chorych z bulimią:

1. Objadanie się

2. Unikanie spożywania węglowodanów

3. Prowokowanie wymiotów

4. Nadużywanie środków przeczyszczających

9. 39 kg przy wzroście 170cm to według prawidłowo obliczonego przez pielęgniarkę wskaźnika BMI:

1. Waga prawidłowa

2. Wyniszczenie

3. Niedowaga

4. Wychudzenie

10. Obserwację pacjenta, wobec którego zastosowano przymus bezpośredni, pielęgniarka dokumentuje w karcie obserwacji co:

1. 5 minut

2. 15 minut

3. pół godziny

4. godzinę

Anita Markowska

11. Osiowe objawy depresji to:

1. myśli bądź zachowania suicydalne, problemy ze snem, zmniejszenie apetytu

2. trudności w skupieniu uwagi, obniżenie samooceny

3. obniżenie nastroju, anhedonia, spowolnienie napędu psychoruchowego

4. odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym, pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń.

12. Kryzys:

1. to stan braku równowagi wewnętrznej;

2. to sytuacja, z którą nie możemy sobie poradzić;

3. wymaga zmian w dotychczasowym funkcjonowaniu;

4. odpowiedź b jest nieprawidłowa.

13. W wyniku III fazy przebiegu reakcji kryzysowej (wg. Caplana) może dojść do:

1. rozwiązania kryzysu;

2. zaprzeczenia kryzysowi;

3. ekstremalnego nasilenia objawów reakcji kryzysowej;

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

14. Celem interwencji w sytuacji kryzysowej nie jest:

1. przywrócenie zdolności do samodzielnego radzenia sobie;

2. przywrócenie równowagi psychicznej;

3. zneutralizowanie objawów reakcji kryzysowej;

4. pocieszanie osoby w kryzysie i uspakajanie jej.

15. Postawę pacjenta względem choroby determinują:

1. indywidualne postrzeganie choroby i reakcje emocjonalne;

2. diagnoza, rokowanie i związane z nimi reakcje emocjonalne;

3. stres i napięcie związane z sytuacją choroby;

4. odpowiedzi a i b są prawidłowe.

Krzysztof Opozda

16. Do najczęściej występujących objawów niepożądanych po leczeniu elektrowstrząsami należą:

1. migotanie przedsionków

2. wymioty

3. zaburzenia pamięci

4. polineuropatie

17. Pielęgniarka podejmuje błędną interwencję terapeutyczną, jeżeli:

1. edukuje i udziela informacji

2. wzmacnia poczucie bezpieczeństwa pacjenta

3. pokazuje mocne strony chorego

4. narzuca metodę rozwiązania trudności

18. Komunikując się z pacjentem pielęgniarka powinna:

1. unikać krytykowania chorego

2. traktować pacjenta przedmiotowo

3. przyjmować maskę, nie okazywać autentyczności

4. moralizować

19. Pielęgniarka nie popełnia błędu, jeżeli:

1. nie podejmuje prób nawiązania kontaktu z pacjentem chorym psychicznie

2. zadaje naraz kilka pytań

3. zadaje pytania otwarte

4. usilnie dopytuje się o to, o czym pacjent nie chce mówić

20. Zastosowanie przymusu bezpośredniego jest nieuzasadnione, jeżeli pacjent:

1. spaceruje w nocy i przeszkadza spać innym chorym

2. wykazuje agresję wobec innych osób

3. podejmuje próbę samobójczą

4. demoluje sprzęt szpitalny

Literatura:

1. Badura-Madej, W. (1999). Podstawowe pojęcia teorii kryzysu i interwencji kryzysowej. (w.): W. Badura-Madej (red). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Katowice: Biblioteka Pracownika Socjalnego

2. Badura-Madej, W., Dobrzyńska - Masterhazy, a. (1999). Interwencja Kryzysowa w przypadku zachowań samobójczych. (w:) W. Badura-Madej (red). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Katowice: Biblioteka Pracownika Socjalnego.

3. Carson R., Butcher J., Mineka S.: Psychologia zaburzeń, Gdańsk 2003.

4. Czabała J.C.: Podstawowe zaburzenia psychiczne. [w:] Strelau J.(red.): Psychologia. Podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2003.

5. Dąbrowski S.: Ustawa o Ochronie Zdrowia Psychicznego i jej realizacja. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom III. Urban&Partner, Wrocław, 2003

6. Dudek D., Zięba A.: Klasyfikacja zaburzeń depresyjnych. [w:] Dudek D., Zięba A. (red.): Depresja. Wiedzieć aby pomóc. Wydawnictwo Medyczne. Kraków 2002.

7. Erickson C., K. Nauka o uzależnieniach. Od neurobiologii do skutecznych metod leczenia. Wydawnictwo UW, Warszawa 2010.

8. Grzywa A. Omamy i urojenia. Urban&Partner, Wrocław 2000.

9. Jedliński, K. (1992). Jak rozmawiać z tymi, którzy stracili nadzieję. Warszawa: Wyd. INTRA;

10. Józefik B.(red.): Anoreksja i bulimia psychiczna. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kraków 1999.

11. Kalinowski A.: Elektrowstrząsy. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom III. Urban&Partner, Wrocław, 2003.

12. Kokoszka A.: Postępowanie w stanach naglących. [w] Bilikiewicz A. i wsp.: Psychiatria. Tom III. Urban&Partner, Wrocław, 2003

13. Koszewska I., Habrat-Pragłowska E.: O depresji, o manii, o nawracających zaburzeniach nastroju. PZWL Warszawa 2004.

14. Leśniak, E. (1999). Interwencja kryzysowa. (w.): W. Badura-Madej (red). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Katowice: Biblioteka Pracownika Socjalnego

15. Lindenmeyer J. Ile możesz wypić? O nałogach i ich leczeniu. GWP, Gdańsk 2007.

16. Meder J. Pacjenci z podwójną diagnozą- problemy diagnostyczne i terapeutyczne. Biblioteka Psychiatrii Polskiej, Kraków 2004.

17. O'Connor, R.; Sheehy N. (2003). Zrozumieć samobójcę. Gdańsk: GWP.

18. Piątek, J. (1999). Symptomatologia i analiza kryzysu. (w.): W. Badura-Madej (red). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Katowice: Biblioteka Pracownika Socjalnego

19. Popiel A., Pragłowska E. Psychoterapia poznawczo-behawioralna. Teoria i praktyka. Wydawnictwo paradygmat. Warszawa 2008.

20. Pużyński S.: Depresje i zaburzenia afektywne. PZWL, Warszawa 2005

21. Pużyński S.: Depresje. PZWL, Warszawa 2001

22. Wilczek-Rużyczka E.: Komunikowanie się z chorym psychicznie. Czelej, Lublin 2007.

---