plik


ÿþ5. REGULACJA IMPULSOWA 5.1. WSTP W technice sterowania czsto obok sygnaBów cigBych mo|na spotka sygnaBy dyskretne. Dyskretyzacja sygnaBów w ogólno[ci mo|e polega na dyskretyzacji warto[ci sygnaBu lub na dyskretyzacji czasu. SygnaBy dyskretne, wystpujce jedynie w okre[lonych chwilach czasu, nazywamy impulsowymi. Stosowanie techniki impulsowej wynika ze wzgldów technicznych, poniewa| pozwala na: ·ð Uproszczenie konstrukcji urzdzeD ·ð Uzyskanie wikszej odporno[ci na zakBócenia ·ð Wiksze wykorzystanie mocy obliczeniowej urzdzeD Istniej ukBady, z których zasady dziaBania wynika konieczno[ stosowania ukBadów impulsowych jak na przykBad: ·ð Urzdzenia realizowane w technice cyfrowej ·ð Matematyczne ukBady cyfrowe W teorii sterowania rozpatrywanie ukBadów impulsowych wynika z zastosowaD tanich urzdzeD cyfrowych takich jak sterowniki programowalne i innych urzdzeD swobodnie programowalnych sterujcych procesami przemysBowymi. Zastosowanie techniki cyfrowej w wielu przypadkach pozawala na polepszenie jako[ci regulacji w stosunku do ukBadów cigBych. 5.2. PODSTAWY TEORII UKAADÓW IMPULSOWYCH Przez ukBad impulsowy rozumie si ukBad, w którym wystpuj sygnaBy impulsowe Nie zawsze w ukBadach impulsowych wystpuj tylko i wyBcznie sygnaBy impulsowe, mog wystpowa tak|e sygnaBy cigBe. PrzeksztaBcenie sygnaBu cigBego w sygnaB impulsowy nazywa si modulacj impulsow, a urzdzenie dokonujce modulacji impulsowej nazywamy - impulsatorem. Podstawowe rodzaje modulacji impulsowej s przedstawione na rysunku 5.1. W technice sterowania sygnaBy impulsowe czsto odziaBywuj na cigBe obiekty, dlatego te| najcz[ciej stosowan jest modulacja pola impulsu tzn. modulacja amplitudy (przy staBej szeroko[ci impulsu - staBym czasie impulsowania) lub modulacja szeroko[ci (przy staBej amplitudzie). U[rednienie cigu impulsów odbywa si w obiekcie dynamicznym o wBa[ciwo[ciach filtru dolnoprzepustowego. PrzykBadem obiektu bdcego filtrem dolnoprzepustowym jest obiekt o charakterze inercyjnym. 5.2.1. Impulsatory Przez impulsator idealny rozumie si czBon funkcjonalny zamieniajcy sygnaB cigBy y(t) na sygnaB impulsowy yp*(t), bdcy cigiem impulsów Dirac a o polu majcym warto[ równ warto[ci sygnaBu cigBego y(t) w danej chwili czasu (t).Operacja impulsowania obrazowana jest na schemacie przez klucz idealny. a) n Tp b) c) ) d) n Tp Rys.5.1. Ró|norodne sposoby zamiany sygnaBu cigBego w impulsowy a) sygnaB cigBy, b) sygnaB impulsowy z modulacj amplitudy, c) sygnaB impulsowy z modulacj szeroko[ci impulsu, d) sygnaB impulsowy o ksztaBcie trójktnym z modulacj amplitudy i kwantowaniem. Oprócz przedstawionych na Rys.5.1. modulacji wystpuje jeszcze: modulacja czstotliwo[ci i modulacja fazy. Idealny sygnaB impulsowy mo|na zapisa w postaci wzoru: 2 ¥ð * (5.1) y (ðt)ð=ð y(ðnTp )ð×ðdð(ðt -ð nTp )ð p åð n=ð0 gdzie : y(n·Tp) - jest szeregiem warto[ci sygnaBu cigBego w chwilach t = nTp , wskaznik n = 0,1,2,3,4, .... jest kolejnym numerem okresu impulsowania Tp (próbkowanie) bdz tzw. chwili próbkowania. dð(t-nTp) - impulsowa funkcja Dirac a. Impulsator idealny liniowy to taki, którego efekt da si przedstawi jako szeregowe poBczenie impulsatora idealnego oraz liniowego czBonu dynamicznego. W praktycznym zastosowaniu najcz[ciej mamy do czynienia z liniowym rzeczywistym impulsatorem. Wytwarza on, co okres Tp, impulsy o okre[lonym ksztaBcie. Amplitudy i pola kolejnych impulsów s proporcjonalne do warto[ci sygnaBu cigBego w chwilach próbkowania t = n·Tp. Impulsator rzeczywisty wytwarza na swoim wyj[ciu cig impulsów, których ksztaBt wewntrz okresów impulsowania mo|e by ró|ny np.: liniowy, wykBadniczy, itp. W przypadku, gdy impulsator generuje sygnaB schodkowy (szeroko[ impulsów równa Tp) czBon formujcy jest tzw. ekstrapolatorem zerowego rzdu. Struktur oraz przebiegi sygnaBu z takiego impulsatora przedstawiono na Rys.5.2. n Tp Rys. 5.2. Schemat blokowy sygnaBu schodkowego z impulsatora rzeczywistego z ekstrapolatorem zerowego rzdu Transmitancja ekstrapolatora zerowego rzdu (czBonu formujcego z pamici) jest postaci: 3 1 P Gp(ðs)ð=ð (ð1-ð e-ðsT )ð (5.2) s pojedynczy k-ty impuls na wyj[ciu mo|na zapisa jako: ypk(ðt)ð=ð y(ðkTp)ð{ð1(ðt -ð kTp)ð-ð1(ðt -ð kTp -ðTp)ð}ð (5.3) Ze wzgldu na fakt, |e w mikroprocesorowych urzdzeniach sterujcych cyfrowe do sterowania, zostan krótko omówione impulsatory kwantowe. UkBady mikroprocesorowe mog przeprowadza obliczenia tylko na dyskretnych w czasie i kwantowanych warto[ciach sygnaBów, dodatkowo realizowane jest modelowanie. Impulsatorem kwantowym nazywamy taki impulsator, w którym parametry impulsów wyj[ciowych nie mog przybiera warto[ci dowolnych, a jedynie caBkowit wielokrotno[ pewnej jednostki tzw. kwantu. Impulsator kwantowy powstaje z poBczenia impulsatora idealnego z nieliniowym czBonem bezinercyjnym o charakterystyce kwantowej (Rys. 5.3.). n Tp Rys. 5.3. Impulsator kwantowy idealny; schemat oraz impulsy wyj[ciowe 5.2.2. Metody analizy ukBadów impulsowych 4 Teoria ukBadów impulsowych, stosowana jest do analizy i syntezy ukBadów regulacji cyfrowej, poniewa| ukBady impulsowe zazwyczaj bezpo[rednio wspóBpracuj z mikrokontrolerem lub komputerem tworzc regulator cyfrowy. Mikrokontroler lub komputer nie mo|e dokonywa analizy sygnaBu w sposób cigBy, lecz jedynie w dyskretnych chwilach czasu, czyli dokonuje próbkowania o odpowiednim, z góry okre[lonym okresie. Rys. 5.3a. Schemat blokowy ukBadu sterowania komputerowego z przetwornikiem A/C i C/A Rys. 5.3b. Schemat równowa|ny (Rys.5.3a). przy pominiciu efektu kwantowania cyfrowego i wprowadzeniu ekstrapolatora Cech charakterystyczn analizy ukBadów impulsowych jest rozpatrywanie sygnaBów w dyskretnych chwilach czasowych narzuconych przez impulsator. Poniewa| w ukBadach impulsowych wystpuj równie| sygnaBy cigBe, w celu ujednolicenia podej[cia w analizie, wprowadza si tzw. impulsatory fikcyjne. Wtedy analiza polega bdzie na rozpatrywaniu zwizków pomidzy rzeczywistymi i fikcyjnymi sygnaBami impulsowymi. W przypadku ukBadów impulsowych liniowych istnieje kilka matematycznych metod analizy, które prowadz do tych samych wyników. Metoda pierwsza polega na badaniu zale|no[ci pomidzy idealnymi sygnaBami impulsowymi, które s cigami funkcji Dirac a. Ujcie to pozwala na zastosowanie cigBego przeksztaBcenia Laplace a i przeprowadzenie analizy liniowych ukBadów impulsowych analogicznie, jak liniowych ukBadów cigBych. Metoda druga polega na badaniu zale|no[ci midzy warto[ciami sygnaBów cigBych w dyskretnych chwilach czasu nTp niezale|nie czy ma miejsce dyskretyzacja czy te| nie. Do cigów warto[ci sygnaBów w dyskretnych chwilach czasu zwanych funkcjami dyskretnymi, gdy ukBad i impulsatory s liniowe, mo|na zastosowa specjalne przeksztaBcenie Laplace a zwane przeksztaBceniem  Z . PrzeksztaBcenie  Z jest dyskretn wersj caBkowej transformacji Laplace a. Metoda trzecia jest najbardziej ogólna i polega na ujciu zale|no[ci pomidzy cigami warto[ci sygnaBów w postaci równaD ró|nicowych i ich rozwizaniu. 5.2.2.1. Dyskretne przeksztaBcenie Laplace a  Transformata  Z 5 Transformata Z (5.4) (nazywana jest równie| dyskretn transformat przeksztaBceniem Laplace a lub transformat Dirichleta albo Laurent a) jest szeregiem potgowym, wzgldem zmiennej zespolonej  z okre[lonym wzorem: ¥ð df Z{ðf (ðn)ð}ð=ð f (ðn)ð×ð z-ðn =ð F(ðz)ð (5.4) åð n=ð0 gdzie: f(n) - funkcja dyskretna przy zredukowanej skali czasu tð = t / Tp z - zmienna niezale|na zespolona, dziedzina transformaty Z sygnaBu. PrzeksztaBcenie Z transformuje z dziedziny czasu do dziedziny operatorowej czyli wzajemnie jednoznacznie przyporzdkowuje funkcji f(n) zmiennej n funkcj operatorow F(z) zmiennej z wedBug reguBy 5.4. PrzeksztaBcenie odwrotne wyra|a si wzorem: k 1 k -ð1 k -ð1 f (ðn)ð =ð [ðF(z) ]ð (5.5) åðres * Z òðZ * F(z)dz =ð 2pðj i=ð1 W praktyce do obliczeD transformat odwrotnych (oryginaBów f(n)) u|ywa si tablic wprost, bdz w przypadku funkcji zBo|onych stosuje si rozkBad na uBamki proste o postaci z ( zi biegun transformaty) i nastpnie u|ywa si tablic. z -ð zi 5.2.2.2. Równania ró|nicowe Je|eli ukBad liniowy opisany jest równaniem ró|nicowym o sygnale wej[ciowym u(t) oraz sygnale wyj[ciowym y(t) to w dyskretnych chwilach czasu odpowiada to badaniu, zale|no[ci pomidzy sygnaBami u(n) i y(n) i wtedy ukBad taki jest traktowany jako impulsowy. Równaniem ró|nicowym k-tego rzdu nazywamy zwizek pomidzy warto[ciami cigu y(n) a jego ró|nicami a| do k-tej wBcznie, albo równowa|nie zwizek pomidzy (k+1) kolejnymi warto[ciami cigu y(n). Liniowe równanie ró|nicowe o staBych wspóBczynnikach ma posta: Dðky(n) + ak-1Dðk-1 y(n) + ak-2Dðk-2 y(n)+ .... + a1 Dðy(n) + a0 y(n) = u(n) (5.6) lub y(k+n) + ak-1 y(k+n-1) + & . + a1 y(n+1) + a0 y(n) = u(n) (5.7) W celu rozwizania równania ró|nicowego konieczna jest znajomo[ funkcji wymuszajcej U(n) oraz k warunków pocztkowych funkcji y(0) ... y(k-1). Wtedy mo|na metod rekurencyjn obliczy warto[ci liczbowe y(n) w kolejnych chwilach n. Innymi metodami rozwizywania równania ró|nicowego jest metoda klasyczna lub metoda operatorowa. 5.2.2.3. Transmitancja impulsowa 6 Podobnie jak dla ukBadów cigBych, liniowych i stacjonarnych w przypadku analizy ukBadów impulsowych, liniowych i stacjonarnych dogodne jest posBugiwanie si metodami operatorowymi  w tym przypadku przeksztaBceniem Z. Je|eli ukBad impulsowy opisany jest przez równanie ró|nicowe n-tego rzdu, dla jednego sygnaBu wyj[ciowego y i jednego sygnaBu sterowania u to przy zerowych warunkach pocztkowych równanie to jest nastpujce: y[k+n] + ... + a0 y[n] = bm u[k+m] + ... + b0 u[m] (5.8) Po stransformowaniu obu stron powy|szego równania mo|na z niego wydzieli wyra|enie: Y[z] bm zm +ð ... +ð b0 G[ðz]ð=ð =ð (5.9) U[z] zk +ð ... +ð a0 Wyra|enie to nazywamy transmitancj dyskretn (transmitancj impulsow) ukBadu opisanego równaniem (5.8), za[ mianownik transmitancji dyskretnej  wielomianem charakterystycznym. Transmitancja dyskretna G[z] jest transformat Z dyskretnej charakterystyki impulsowej g(n) powstaBej z dyskretyzacji cigBej charakterystyki impulsowej g(t). Odpowiedz ukBadu na dowolne wymuszenie mo|na w dziedzinie transformat wyrazi jako: Y[z] = G[z] · U[z] (5.10) za[ w dziedzinie czasu dyskretnego jako splot (dyskretny) sygnaBu wymuszenia i odpowiedzi impulsowej g(n) czyli: k y[n] =ð (5.11) åðu[i]* g[n -ð i] i=ð0 Przy analizie ukBadów impulsowych bardzo przydatne s tablice transformat Laplace a i odpowiadajcych im transformat Z. 5.2.2.4. Stabilno[ liniowych ukBadów impulsowych Stabilno[ ukBadu opisanego równaniem ró|nicowym mo|na okre[li na podstawie postaci skBadowej swobodnej yp(n) rozwizania jego równania, czyli na podstawie rozwizania ogólnego, równania jednorodnego (bez wymuszenia). Posta tej skBadowej zale|y od warunków pocztkowych i przedstawia si nastpujco: k yp[ðn]ð=ð ×ð zin (5.12) åðCi i=ð1 przy czym zi ( i = 1,2,3,..., k) s pierwiastkami jednokrotnymi równania charakterystycznego zk + ak-1·zk-1 + ... + a1·z1 + a0·z0 = 0 (5.13) StaBe Ci wyznaczane s z warunków pocztkowych. Dla pierwiastków wielokrotnych wzór (5.12) przyjmuje posta: li-ð1 k j y [ðn]ð=ð Cij ×ð zin * n (5.14) p åðåð i=ð1 j=ð0 7 gdzie li - krotno[ i-tego pierwiastka równania (7.13). Warunkiem stabilno[ci asymptotycznej ukBadu jest, aby skBadowa przej[ciowa zanikaBa do zera przy n àð ¥ð co jest równowa|ne warunkowi, aby wszystkie pierwiastki równania charakterystycznego le|aBy wewntrz koBa jednostkowego czyli: |zi|<1 (5.15) W przypadku pierwiastków jednokrotnych mo|na dopu[ci do równie| warunek |zi|=1, wtedy ukBad jest stabilny ale nie asymptotycznie. W praktyce do oceny stabilno[ci ukBadów impulsowych stosuje si kryterium Hurwitz a po uprzednim odwzorowaniu koBa jednostkowego z pBaszczyzny  z na lew póBpBaszczyzn zmiennej  w poprzez z -ð1 podstawienie w =ð . z +ð1 Po wprowadzeniu zmiennej  w mo|na jej cz[ urojon traktowa jako  zastpcz czstotliwo[ i stosowa dziki temu czstotliwo[ciowe metody analizy i syntezy. 5.3. UKAADY REGULACJI IMPULSOWEJ Schemat blokowy typowego ukBadu regulacji impulsowej jednej zmiennej jest pokazany na Rys. 5.4. Rys. 5.4. Schemat blokowy typowego ukBadu regulacji impulsowej Obiekt regulacji Gob(s) jest cigBy, natomiast regulator jest regulatorem impulsowym. UkBad regulatora impulsowego obok wBa[ciwego regulatora o transmitancji Gr(s) skBada si z impulsatorów oraz czBonu formujcego (ekstrapolatora) o transmitancji GEP(s) . W celu przedstawienia schematu w sposób analogiczny jak dla ukBadów cigBych, nale|y znalez odpowiednie transmitancje dyskretne. Poniewa| istnieje jednoznaczne przyporzdkowanie transformatom Laplace a odpowiednich transformat dyskretnych (transformat Z) mo|na wprowadzi tzw. przeksztaBcenie D, które formalnie definiuje si jako: +ð¥ð æð öð 1 D{ðF(ðs)ð}ð=ð =ð (5.16) åðFçðs +ð j 2pð r ÷ð +ð f (ð0)ð F[ðz]ð Tp r=ð¥ð çð Tp ÷ð 2 èð øð Wtedy odpowiednie transmitancje dyskretne bd równe: Transmitancja dyskretna wzgldem ekstrapolatora: 8 Gr[ðz]ð=ð D{ðGr(ðs)ð×ðGEP(ðs)ð}ð (5.17) Transmitancja dyskretna ukBadu otwartego: G0[ðz]ð=ð Gr[ðz]ð×ð D{ðGob(ðs)ð}ð=ð Gr[ðz]ð×ðGob[ðz]ð (5.18) Transmitancja dyskretna wzgldem sygnaBu zakBócajcego: Gzakl(ðs)ð=ð D{ðGzakl(ðs)ð}ð=ð Gzakl(ðz)ð (5.19) Uwaga: SygnaBy z(t) oraz y(t) traktujemy sztucznie jako sygnaBy dyskretne, czyli tak jakby wprowadzano impulsatory idealne (fikcyjne próbkowanie). Transmitancja dyskretnego obiektu (obiektu cigBego widzianego przez regulator dyskretny) przedstawia si wzorem: Gd ob(ðz)ð=ð D{ðGEP(ðs)ð×ðGob(ðs)ð}ð (5.20) Analogicznie jak dla ukBadu cigBego UAR mo|na przedstawi pojcie transmitancji ukBadu zamknitego: G0[ðz]ð Y[ðz]ð Gz[ðz]ð=ð =ð (5.21) 1+ð G0[ðz]ð Y0[ðz]ð Transmitancji uchybowej od wymuszenia: 1 E[ðz]ð GU [ðz]ð=ð =ð (5.22) 1+ð G0[ðz]ð Y0[ðz]ð Transmitancji uchybowej od zakBócenia w ukBadzie zamknitym: Gzak[ðz]ð E[ðz]ð Gz[ðz]ð=ð =ð (5.23) 1+ð G0[ðz]ð Z[ðz]ð Schemat blokowy ukBadu regulacji impulsowej analogiczny do ukBadu cigBego jest przedstawiony na Rys. 5.5. 9 Rys. 5.5. Schemat blokowy ukBadu regulacji impulsowej. 5.3.1. Analiza i synteza ukBadów regulacji impulsowej Synteza ukBadu regulacji impulsowej, tzn. dobór typu regulatora, struktury ukBadu przy okre[lonych wymaganiach co do parametrów statycznych i nastaw oraz parametrów dynamicznych regulacji, przebiega podobnie jak dla ukBadów cigBych. Istotn cech jako[ciow ukBadu impulsowego jest, obok stabilno[ci dokBadno[ statyczna. Ocena dokBadno[ci statycznej (uchybu ustalonego) ukBadu regulacji impulsowej jest zwizana z pojciem astatyzmu. UkBad regulacji impulsowej nazywamy astatycznym (wzgldem wymuszenia lub zakBócenia) je[li przy pracy n àð ¥ð uchyb regulacji zanika do zera przy skokowym wymuszeniu lub zakBóceniu. Warunkiem astatyzmu ukBadu jest, aby transmitancja 1 ukBadu otwartego G0(z) zawieraBa czynnik , za[ transmitancja zakBóceniowa nie z -ð1 1 zawieraBa tego czynnika. Istnienie czynnika w transmitancji G0(z) oznacza, |e w z -ð1 ukBadzie wystpuje sumowanie lub w odpowiedniku cigBym caBkowanie. UkBad regulacji impulsowej nazywamy statycznym, je|eli w odpowiedzi skokowej wystpuje uchyb ustalony 1 (uchyb statyczny) tzn. transmitancja dyskretna G0(z) nie zawiera czynnika . z -ð1 Uchyb statyczny wynosi mo|na wyznaczy z zale|no[ci: 1 eu =ð lim e[ðn]ð=ð A0 (5.24) n-ð>ð¥ð 1+ð k0 Gdzie: A0  amplituda skoku wymuszenia lub zakBócenia k0  wspóBczynnik wzmocnienia statycznego, obliczony jako lim G0[ðz]ð lub z-ð>ð1 z twierdzenia granicznego na podstawie transformaty E(z). W ukBadach regulacji impulsowej urzdzeniami regulujcymi s regulatory impulsowe, bdce odpowiednikami regulatorów cigBych PID. WspóBcze[nie rol regulatora impulsowego peBni ukBad regulator cyfrowy-komputer pracujcy w czasie rzeczywistym (on-line) i realizujcy programowo algorytm regulacji. Warunkiem stosowania takiego typu regulatora jest to, aby okres próbkowania byB dostatecznie maBy w porównaniu ze staBymi czasowymi obiektu regulacji. 5.3.2 Realizacja techniczna regulatorów impulsowych (cyfrowych) Odpowiednikami regulatorów cigBych P, PI, PD, PID s standardowe typy regulatorów impulsowych o transmitancjach zestawionych w tablicy Tab.5.1. Tabela 5.1. Zestawienie podstawowych algorytmów regulacji impulsowej PID Typ P I PI PD PID regulatora 10 ìðTd kpïð Dðe(nTp) +ð e[nTp]+ð íð Tp n ïð n îðTp ìð ìð [ðiTp]ð ïð Równanie åðe kpíðe[nTp]+ð Tp åðe[ðiTp]ðüð kpïðe[nTp]+ð Td Dðe[ðnTp]ðüð kp{ðe(nTp)}ð Ti i=ð0 ýð íð ýð Tp n ró|nicowe Ti i=ð0 þð Tp þð ïð ïð îð +ð [ðiTp]ðüð îð ýð åðe Ti i=ð0 þð ìð Tp z Td z -ð1üð ïð Transmitancja Tp z Tp z ìð ìð üð Td z -ð1üð ïð1+ð ïð1+ð ïð kp íð +ð ýð k dyskretna kp íð1+ð p ýð kp íð ýð Ti z -ð1 Tp z ïð ïð îð þð Ti z -ð1 Ti z -ð1þð Tp z ïð ïð G[z] îð îð þð Parametry Ti  czas kp ; Td  czas kp  wsp. kp ; Ti kp ; Ti ; Td (Tp - okres wzmoc zdrojenia wyprzedzenia impulsowania) DziaBanie regulatora D (ró|nicowanie) mo|na zrealizowa tylko na zasadzie ró|nicy wstecznej tzn. Dðe = e[n] - e[n-1] dlatego te| w tablicy 5.1 zamiast nierealizowanego skBadnika z-1 jest skBadnik z -ð1 . z n n-ð1 DziaBanie I (sumowanie) realizowane jako , a nie jak w przypadku idealnym tzn. w åðe[i] åðe[i] i=ð0 i=ð1 z 1 transmitancjach tablicy 5.1 pojawia si skBadnik a nie . Nie jest to ograniczenie wynikajce z -ð1 z -ð1 z realizacji technicznej, zostaBo przyjte ze wzgldu na korzystne dziaBanie  przyspieszenia sumy. 5.3.3 Realizacja techniczna ekstrapolatora Rzeczywisty ekstrapolator zerowego rzdu zapamituje na okres Tp nie warto[ y[nTp], lecz warto[ wcze[niejsz o Tp]. Je|eli w szereg z takim ekstrapolatorem wBczony jest kolejny ekstrapolator za po[rednictwem czBonu bezinercyjnego, to otrzymuje si efekt opóznienia o jeden okres impulsowania. Ten sam efekt wystpuje, gdy ekstrapolator rzeczywisty poBczony jest w ukBadzie bezinercyjnego sprz|enia zwrotnego. Transmitancja dyskretna ekstrapolatora idealnego zerowego rzdu jest równa 1, za[ rzeczywistego (w poBczeniu z innym ekstrapolatorem lub zwrotnie z samym sob) z-1. W praktyce mo|na traktowa czBony ukBadu impulsowego w sposób idealizowany. Szczególnie ma to miejsce w cyfrowym UAR, gdy okres próbkowania jest maBy a obiekt ma wBa[ciwo[ci filtrujce wy|sze czstotliwo[ci. Wtedy obiekt wraz z ekstrapolatorem traktuje p 1-ðe-ðsT Gob(ðs)ð=ð Gob(ðs)ð si jak funkcjonaln caBo[ o transmitancji cigBej. s Jedynym przypadkiem, w którym konieczne jest uwzgldnienie nieidealno[ci ekstrapolatora jest przypadek Gob(s) = kob , czyli gdy obiekt jest bezinercyjny. 11

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
AVT735 Reg impuls DC
AVT 735 Reg impulsowy
reg ciagla AR 09 10
Porady reg przerzutki prz
prost impuls do sam
reg ciag
Przetwornice impulsowe cz2
email vaild reg
reg mareksis
impuls bycemerytem
zal do reg nr 2
Impuls Odkryjmy Montessori Raz Jeszcze Program Wychowania Przedszkolnego Ebook
marketing impulsowy

więcej podobnych podstron