Maria Valtorta - Ewangelia, jaka zosta�a mi objawiona (Ksi�ga VII.33)     Ewangelia wed�ug �w. Mateusza Ewangelia wed�ug �w. Marka Ewangelia wed�ug �w. �ukasza Ewangelia wed�ug �w. Jana Maria Valtorta Ksi�ga VII - Uwielbienie –   POEMAT BOGA-CZ�OWIEKA   – 33. GAMALIEL ZOSTAJE CHRZE�CIJANINEM Napisane 1 listopada 1951 r. A, 12392-12404 Musia�y przemin�� lata, gdy� wydaje si�, �e Jan jest w sile wieku. Jest bardziej umi�niony, ma dojrzalsze oblicze. Pociemnia�y mu w�osy, broda i w�sy. Maryja prz�dzie, a Jan porz�dkuje kuchni� w domu w Getsemani. �ciany domu s� �wie�o pobielone, a przedmioty drewniane – takie jak taborety, drzwi oraz p�ka, kt�ra s�u�y tak�e za stolik pod lamp� – s� pomalowane. Wydaje si�, �e Maryja w og�le si� nie zmieni�a. Jej wygl�d jest �wie�y i pogodny. Znik�y z Jej twarzy wszelkie �lady cierpienia z powodu �mierci Syna i Jego powrotu do Nieba oraz z powodu pierwszych prze�ladowa� chrze�cijan. Czas nie wycisn�� pi�tna na Jej s�odkim obliczu ani nie posiada� mocy zmiany jego czystego i �wie�ego pi�kna. P�on�ca na p�ce lampa rzuca migoc�ce �wiat�o na drobne i zwinne d�onie Maryi, na bia�e, nawini�te na k�dziel prz�dziwo, na obracaj�ce si� wrzeciono, na jasne w�osy opadaj�ce ci�kim warkoczem na kark. Przez otwarte drzwi wpada do kuchni przejrzysty promie� ksi�yca. Tworzy on smug� srebra, kt�ra ci�gnie si� od progu a� do st�p taboretu, na kt�rym siedzi Maryja. Jej nogi s� wi�c o�wietlone promieniem ksi�ycowym, a r�ce i g�owa – czerwonawym �wiat�em lampy. Na zewn�trz, na drzewach oliwnych otaczaj�cych dom w Getsemani, s�owiki wy�piewuj� mi�osne pie�ni. Nagle milkn�, jakby czym� przera�one. Po chwili s�ycha� czyje� coraz bli�sze kroki. Na koniec kto� zatrzymuje si� na progu kuchni. Na chwil� przys�ania bia�e �wiat�o ksi�yca, kt�re przedtem okrywa�o srebrnym po�yskiem nieforemne, ciemne ceg�y posadzki. Maryja podnosi g�ow� i spogl�da w stron� wej�cia. Jan te� patrzy na drzwi. Pe�en zdziwienia okrzyk: «och!» wyrywa si� z ust obojga. R�wnocze�nie podbiegaj� do wej�cia, widz� bowiem, �e na progu ukazuje si� Gamaliel w swoich bia�ych szatach. Jest obecnie tak stary i wychudzony, �e wygl�da jak widmo. Stoi. �wiat�o ksi�yca o�wietla go od ty�u, czyni�c go jakby fosforyzuj�cym. Bardziej ni� wiekiem Gamaliel jest zmia�d�ony i zdruzgotany wydarzeniami, wyrzutami sumienia i wieloma innymi sprawami. «Ty tutaj, Rabbi? Wejd�! Chod�! I niech pok�j b�dzie z tob�» – m�wi Jan, kt�ry stoi naprzeciw niego, bardzo blisko. Maryja znajduje si� kilka krok�w za nim. «Je�eli mnie poprowadzisz... Jestem �lepy» – odpowiada s�dziwy rabbi, g�osem dr��cym bardziej od skrywanego p�aczu ni� ze staro�ci. «Niewidomy?! Od kiedy?» – pyta zaskoczony Jan, a w jego g�osie brzmi wzruszenie i lito��. «Och!... Od dawna! Wzrok zacz�� mi s�abn�� zaraz po... po... tak... po tym, jak nie umia�em rozpozna� prawdziwej �wiat�o�ci, kt�ra przyby�a dla o�wiecenia ludzi. I trwa�o to a� do chwili, kiedy trz�sienie ziemi rozdar�o zas�on� w �wi�tyni i zatrz�s�o pot�nymi murami, tak jak On to przepowiedzia�. Zaprawd�, [kim istotnie by�,] ukaza�a podw�jna zas�ona, kt�ra ods�oni�a �wi�te �wi�tych w �wi�tyni i jeszcze bardziej prawdziwe �wi�te �wi�tych. [Jest nim] S�owo Ojca, Jego wieczny Jednorodzony, ukryty za zas�on� ludzkiego najczystszego cia�a. Jego M�ka i chwalebne Zmartwychwstanie ukaza�y nawet najbardziej nierozumnym – a mnie jako pierwszemu – kim w istocie by�: Chrystusem, Mesjaszem, Emmanuelem. Od tamtej pory na moje �renice zacz�y zst�powa� ciemno�ci i stawa�y si� coraz bardziej nieprzeniknione. Sprawiedliwa to kara dla mnie. Od pewnego czasu jestem ca�kiem �lepy. Przyszed�em...» Jan przerywa: «Mo�e prosi� o cud?» «Tak, o wielki cud. Prosz� o niego Matk� Boga prawdziwego» [– wyznaje starzec.] «Gamalielu, nie mam mocy, kt�r� posiada� M�j Syn. On m�g� przywr�ci� �ycie i wzrok zgas�ym �renicom, s�owo – niemym, ruch – sparali�owanym. Ale Ja – nie...» Potem Maryja m�wi dalej: «Ale podejd� tu do sto�u i usi�d�. Jeste� utrudzony drog� i wiekiem, rabbi. Nie powiniene� si� bardziej m�czy�.» Razem z Janem prowadzi ze wsp�czuciem starca do sto�u i sadza na taborecie. Gamaliel, przed puszczeniem prowadz�cej go r�ki, ca�uje j� z szacunkiem i m�wi: «Nie prosz� Ci�, o Maryjo, o cud ponownego widzenia. Nie. Nie prosz� o uzdrowienie fizyczne. Prosz� Ciebie, o B�ogos�awiona mi�dzy wszystkimi niewiastami, o orli wzrok dla ducha, �ebym zobaczy� ca�� Prawd�. Nie prosz� o �wiat�o dla wygas�ych �renic. Prosz� o prawdziwe nadprzyrodzone �wiat�o Bo�e: o m�dro��, prawd� i �ycie dla mojej duszy i serca. Rozdzieraj� je i wyczerpuj� wyrzuty sumienia, nie daj�c mi wytchnienia. Wcale nie pragn� ogl�da� oczyma cia�a tego hebrajskiego �wiata... tak... w�a�nie... tak uparcie zbuntowanego przeciwko Bogu, kt�ry mia� i ma dla nas tyle lito�ci, ale my na ni� nie zas�ugujemy. Ciesz� si� nawet z tego, �e nie musz� ogl�da�... Moja �lepota uwolni�a mnie te� od wszystkich obowi�zk�w w �wi�tyni i w Sanhedrynie, tak niesprawiedliwym wzgl�dem Twego Syna i Jego zwolennik�w. Pragn� ujrze� umys�em, sercem i duchem tylko Jego, Jezusa. [Chc�] Go zobaczy� w sobie, w duchu. Widzie� Go duchowo. Z pewno�ci� Ty, o �wi�ta Matko Boga, i Jan, taki czysty, i Jakub – kiedy jeszcze �y� – i inni ogl�dacie Go w taki spos�b i dzi�ki temu uzyskujecie pomoc w waszej wa�nej i pe�nej przeszk�d pos�udze. [Pragn�] ujrze� Go, �eby Go mi�owa� ca�ym sob� i �eby przez t� mi�o�� m�c naprawi� moje winy i otrzyma� od Niego przebaczenie grzech�w, dla osi�gni�cia �ycia wiecznego, na kt�re nie zas�u�y�em...» Pochyla g�ow� na oparte o st� ramiona i p�acze. Maryja k�adzie d�o� na jego wstrz�sanej �kaniem g�owie i odpowiada: «Nie. Nie utraci�e� �ycia wiecznego! Zbawiciel wybacza wszystko temu, kto �a�uje za swe dawne grzechy. On wybaczy�by nawet Swemu zdrajcy, gdyby �a�owa� za straszliwy grzech. A grzech Judasza z Kariotu jest ogromny w por�wnaniu z twoim. Zauwa�, �e Judasz by� aposto�em, przyj�tym przez Chrystusa, pouczonym przez Chrystusa. Chrystus mi�owa� go bardziej ni� kogokolwiek innego. Chocia� wiedzia� o nim wszystko, nie wydali� go jednak z grona Swoich aposto��w. Co wi�cej, do ostatniej chwili stara� si� wszelkimi sposobami nie dopu�ci� do tego, �eby aposto�owie poznali, kim on by� i co knu�... M�j Syn by� sam� Prawd� i nigdy nie k�ama�, z �adnego powodu. Widz�c, �e jedenastu pozosta�ych podejrzewa Iskariot� i stawia dotycz�ce go pytania, umia� zawsze, nie k�ami�c, doprowadzi� do oddalenia podejrze�. Nie odpowiada� na ich pytania, robi� wszystko, by nie stawiano takich pyta�. Czyni� to tak z roztropno�ci, jak i z mi�osiernej mi�o�ci wobec brata. Twoja wina jest znacznie mniejsza. Trudno nawet nazwa� j� win�. Nie by�o to niedowiarstwem, lecz raczej – nadmiarem wiary. Uwierzy�e� dwunastoletniemu Ch�opcu, kt�ry do ciebie przem�wi� w �wi�tyni. Uporczywie oczekiwa�e� znaku, �eby uwierzy� w Niego i ujrze� w Nim Mesjasza. Czyni�e� to z praw� intencj�, pochodz�c� z twej absolutnej wiary w Ch�opca, z kt�rego ust us�ysza�e� s�owa niesko�czonej m�dro�ci. B�g przebacza cz�owiekowi, kt�ry ma wiar� tak siln� i wiern�. Jeszcze bardziej przebacza temu, kto – maj�c jeszcze w�tpliwo�ci co do prawdziwej Natury jakiego� nies�usznie oskar�onego Cz�owieka – nie chce bra� udzia�u w Jego skazaniu, bo czuje, �e to niesprawiedliwe. Twoje duchowe widzenie Prawdy coraz bardziej wzrasta�o, odk�d opu�ci�e� Sanhedryn, nie chc�c przysta� na jego �wi�tokradzkie dzia�anie. Wzros�o jeszcze bardziej wtedy, gdy – b�d�c w �wi�tyni – ujrza�e� spe�nienie si� tak oczekiwanego znaku. On ukaza� rozpocz�cie si� ery chrze�cija�skiej. [Twe duchowe widzenie] wzros�o jeszcze bardziej wtedy, gdy si� modli�e� u st�p Krzy�a Mego martwego i zimnego Syna – s�owami mocnymi, [wyra�aj�cymi] udr�k�. Twoje [widzenie] stawa�o si� niemal doskona�e, gdy – s�owami lub przez usuni�cie si� na ubocze – broni�e� s�ug Mego Syna, nie chc�c bra� udzia�u w skazywaniu pierwszych m�czennik�w. Uwierz w to, Gamalielu, �e ka�dy z twoich akt�w bole�ci, sprawiedliwo�ci i mi�o�ci powi�ksza� w tobie duchowe widzenie» [– przekonuje go Maryja.] «To wszystko jeszcze nie wystarczy! Przecie� otrzyma�em rzadk� �ask� poznania Twego Syna od Jego pierwszego publicznego ukazania si�, od chwili Jego pe�noletno�ci. Powinienem by� widzie� od tamtej pory!... Zrozumie�!... By�em jednak �lepy i g�upi... Nie widzia�em i nie rozumia�em... ani w�wczas, ani przy innych okazjach, kiedy dost�powa�em �aski zbli�ania si� do Tego, kt�ry by� ju� M�em i Nauczycielem, kiedy s�ysza�em Jego s�owa, coraz pot�niejsze i sprawiedliwe. Z uporem oczekiwa�em ludzkiego znaku dr��cych kamieni... a nie widzia�em, �e wszystko w Nim by�o wyra�nym znakiem! I nie zauwa�a�em, �e On by� przepowiedzianym przez Prorok�w Kamieniem w�gielnym, Kamieniem, kt�ry ju� wstrz�sa� �wiatem: ca�ym �wiatem hebrajskim i poga�skim. By� Kamieniem, kt�ry wstrz�sa� kamiennymi sercami przez Swe S�owo, przez Swe cuda! Mimo tego, co m�wi� i co czyni�, nie dostrzeg�em w Nim oczywistego znaku Jego Ojca! Jak�e On mo�e mi wybaczy� tyle uporu?» «Gamalielu, jestem Stolic� M�dro�ci, Pe�n� �aski. Czy mo�esz uwierzy�, �e Ja, posiadaj�ca pe�ni� wiedzy o sprawach nadprzyrodzonych – dzi�ki M�dro�ci, kt�ra we Mnie przyj�a Cia�o, oraz dzi�ki �asce danej Mi przez Niego – mog� udzieli� ci dobrej rady?» «O, tak! Wierz� w to! W�a�nie dlatego, �e w to wierz�, przyszed�em do Ciebie, aby otrzyma� �wiat�o. Jestem pewien, �e Ty, C�rka, Matka, Ma��onka Boga, kt�ry niew�tpliwie ju� od Twego pocz�cia nape�nia� Ci� �wiat�ami Swej M�dro�ci, mo�esz wskaza� mi drog�, kt�r� mam pod��a�, by otrzyma� pok�j, znale�� prawd�, zdoby� prawdziwe �ycie. U�wiadamiam sobie moje grzechy, tak bardzo jestem przyt�oczony moj� duchow� n�dz�, �e potrzebuj� pomocy, by odwa�y� si� i�� do Boga.» «To, co uwa�asz za przeszkod�, w istocie uskrzydla ci� dla wzniesienia si� ku Bogu! Samego siebie zburzy�e�, upokorzy�e� si�. By�e� pot�n� g�r�, a uczyni�e� si� g��bok� dolin�. Wiedz, �e pokora jest podobna do nawozu, kt�ry przygotowuje najbardziej ja�owy grunt do wydania ro�lin i obfitego plonu. [Pokora] to stopie� umo�liwiaj�cy wej�cie na g�r�. To schody dla wspi�cia si� ku Bogu. On za�, widz�c pokornego, wzywa go do Siebie, �eby go zachwyci�, zapali� Swym Mi�osierdziem i o�wieci� Swymi �wiat�ami, aby widzia�. M�wi� ci zatem, �e ju� jeste� w �wiat�o�ci, [ju� stoisz] na Drodze sprawiedliwo�ci, prowadz�cej ku �yciu prawdziwych syn�w Bo�ych.» «Aby jednak mie� �ask�, musz� wej�� do Ko�cio�a, otrzyma� Chrzest, kt�ry oczyszcza z grzechu i czyni nas na nowo przybranymi dzie�mi Bo�ymi. Nie jestem temu przeciwny. Co wi�cej, zniszczy�em w sobie syna Prawa. Nie mog� ju� mie� szacunku i mi�o�ci do �wi�tyni. Nie chc� jednak by� niczym. Powinienem odbudowa� na ruinach mojej przesz�o�ci nowego cz�owieka i now� wiar�. My�l� jednak, �e aposto�owie i uczniowie s� do mnie uprzedzeni i nie ufaj� wielkiemu rabbiemu o sztywnym karku...» Jan przerywa mu, m�wi�c: «O, Gamalielu, mylisz si�! Ja jako pierwszy okazuj� ci mi�o��. Uznam za dzie� najwi�kszej �aski ten dzie�, w kt�rym b�d� m�g� nazwa� ci� barankiem trzody Chrystusa. Nie by�bym uczniem Chrystusa, gdybym nie realizowa� Jego poucze�. On nakaza� mi�owa� i okazywa� zrozumienie wszystkim, a szczeg�lnie najs�abszym, chorym i zagubionym. Nakaza� nam na�ladowa� Jego przyk�ad. Zawsze widzieli�my, �e On by� sam� mi�o�ci� dla skruszonych winowajc�w, dla syn�w marnotrawnych powracaj�cych do Ojca, dla zagubionych owiec... od Magdaleny do Samarytanki, od Aglae do �otra... Ilu� ich zbawi� dzi�ki mi�osierdziu! Got�w by� przebaczy� nawet Judaszowi jego najwi�ksz� zbrodni�, gdyby ten za ni� �a�owa�. Wybacza� mu tyle razy! Tylko ja wiem, do jakiego stopnia go mi�owa�, chocia� zna� wszystkie jego poczynania. Chod� ze mn�, Gamalielu. Uczyni� ciebie dzieckiem Bo�ym i bratem Chrystusa Zbawiciela.» «Nie jeste� Najwy�szym Kap�anem. Jest nim Piotr. Ale czy Piotr b�dzie taki dobry, jak ty? On, wiem o tym, bardzo si� r�ni od ciebie» [– m�wi Gamaliel.] «R�ni� si�. Ale odk�d ujrza�, jak bardzo by� s�aby – a� do tch�rzostwa i zaparcia si� swego Nauczyciela – nie jest ju� teraz taki, jaki by�. Wszystkim okazuje mi�osierdzie» [– pociesza go Jan.] «Zaprowad� mnie wi�c zaraz do niego. Jestem stary i ju� zbyt d�ugo zwleka�em. Czu�em si� bardzo niegodny i ba�em si�, �e wszyscy s�udzy Jezusa tak samo mnie os�dz�. Teraz – gdy s�owa Maryi i twoje mnie pocieszy�y – chc� zaraz wej�� do Owczarni Nauczyciela, nim zatrzyma si� moje stare serce, wyczerpane tak wieloma sprawami. Zaprowad� mnie, bo s�u��cego, kt�ry mnie tu przyprowadzi�, odprawi�em, �eby niczego nie s�ysza�. Wr�ci w godzinie prymy. Ale wtedy b�d� ju� daleko, w podw�jnym znaczeniu... [daleko] od tego domu i od �wi�tyni... Na zawsze. Jak zbuntowany syn powr�c� do domu Ojca; jak zb��kana owca wejd� do prawdziwej Owczarni wiecznego Pasterza. Potem wr�c� do swego dalekiego domu i umr� tam w pokoju i w �asce Bo�ej.» Maryja obejmuje go spontanicznie i m�wi: «B�g da ci pok�j... pok�j i chwa�� wieczn�, bo na to zas�u�y�e�. Wyjawi�e� swe prawdziwe przekonania mo�nym przyw�dcom Izraela, nie l�kaj�c si� ich reakcji. Niech B�g b�dzie zawsze z tob�. Niech B�g udzieli ci Swego b�ogos�awie�stwa.» Gamaliel zn�w szuka r�k Maryi. Ujmuje je, ca�uje i kl�ka. Prosi, �eby po�o�y�a Swe b�ogos�awione d�onie na jego starej i zm�czonej g�owie. Maryja spe�nia jego �yczenie. Robi jeszcze wi�cej. Kre�li na jego pochylonej g�owie znak krzy�a, po czym, wraz z Janem, pomaga mu wsta�. Odprowadza go do drzwi i zostaje w nich. Patrzy, jak prowadzony przez Jana Gamaliel odchodzi ku prawdziwemu �yciu. Z perspektywy ludzkiej to cz�owiek sko�czony, z perspektywy nadprzyrodzonej – powt�rnie zrodzony.     Przek�ad: "Vox Domini"