Faza S cyklu komórkowego.
initAd();
Biochemia
Biotechnologia
Fizjologia
Genetyka
Medycyna
Mikrobiologia
Inne
Biologii komórki
Biologii molekularnej
Medycyny molekularnej
Histologii
Botaniki
Leksykon medyczny
Testy
Botanika
Budowa komórki
Ewolucja
Genetyka
Medycyna
Terminologia
Zoologia
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
Ł
M
N
O
P
R
S
Ś
T
U
W
Z
Ż
Cała lista
Apoptoza
PDB
Biochemia
Biotechnologia
Czasopisma
Książki
Uczelnie
Uniwersytety
Zdjęcia
O nas
Tu jesteś:
Biologia.pl < Kurs medycyny molekularnej
Faza S cyklu komórkowego.
Dzisiaj zajmiemy się fazą S cyklu komórkowego, czyli okresem, w którym
komórka kopiuje swój DNA (wykonanie identycznych... no, prawie identycznych
kopii materiału genetycznego sprawia, że podział mitotyczny komórki ma
sens: obie komórki potomne, które powstają podczas mitozy, muszą dostać
takie same wiadomości zakodowane w genach). Ale najpierw musimy na chwilę
wrócić do fazy G1 - to właśnie w niej komórka decyduje, w których miejscach
na cząsteczkach DNA zacznie się replikacja.
W cząsteczkach DNA znajdują się miejsca inicjacji replikacji (origin),
czyli miejsca na cząsteczkach DNA, w których rozpoczyna się replikacja (od
tych miejsc replikacja biegnie jednocześnie w obu kierunkach). Komórki
eukariotyczne mają wiele precyzyjnie kontrolowanych miejsc inicjacji
replikacji, więc widełki replikacyjne pochodzące z różnych miejsc ori w
końcu łącza się ze sobą i dochodzi do powielenia całego DNA jądra komórki.
Cała sztuczka polega na tym, żeby skopiować materiał genetyczny raz i tylko
raz podczas jednego cyklu komórkowego - w przeciwnym wypadku komórki
powstające podczas mitozy będą niestabilne genetycznie, bo jedna z nich
może dostać za mało genów, a druga za dużo. Tak się jednak składa, że
naukowcy bardzo niewiele wiedzą o działaniu miejsc origin i białek
rozpoczynających replikację DNA w komórkach ludzi i innych wyższych
organizmów; nikt nawet nie zna sekwencji miejsc ori w genomie człowieka
(wygląda na to, że te miejsca mogą nie mieć jakiejś konkretnej sekwencji,
bo ludzkie miejsca origin często wyglądają tak, jakby rozciągały się na
długim odcinku cząsteczki DNA i replikacja może zaczynać się jednocześnie w
kilku miejscach takiego większego regionu). Za to miejsca inicjacji
replikacji w genomie bakterii i drożdży S. Cerevisiae zostały całkiem
nieźle zdefiniowane i mniej więcej wiadomo, jak w przypadku tych miejsc ori
działają białka rozpoczynające replikację. Ale czy te wiadomości okażą się
prawdziwe również w odniesieniu do komórek ludzkich? Hm, nie wiadomo...
W każdym razie w komórkach drożdży do miejsc origin przyczepiają się
kompleksy białkowe określane jako ORC (origin recognition complexes -
kompleksy rozpoznające miejsce inicjacji replikacji). Kilka białek
kompleksu ORC wiąże się z miejscami origin przez cały cykl komórkowy; inne
białka tego kompleksu (np. białka Mcm - helikazy, które odpowiadają za
rozplatanie podwójnej helisy DNA podczas inicjacji) są stopniowo ładowane
na miejsca ori w fazie G1. Żeby te inne białka mogły związać się z
kompleksem ori, w komórce musi być jak najmniej cyklin faz S, G2 i M. Te
cykliny są niszczone za pośrednictwem kompleksu białek APC, do którego
jeszcze wrócimy w następnym odcinku kursu. Najkrócej mówiąc:
W fazie S białko APC jest wyłączane, a zwiększenie ilości cyklin fazy S nie
pozwala białkom rozpoznającym kompleks ori na przyczepianie się do miejsc
inicjacji replikacji. Po rozpoczęciu replikacji w danym miejscu część
białek odpada od kompleksu ori - i te białka nie mogą się już związać z tym
miejscem aż do następnej fazy G1. Między innymi w ten sposób komórka
reguluje działanie poszczególnych miejsc ori : jedno miejsce ori może
działać tylko raz w jednym cyklu komórkowym.
Sam mechanizm replikacji DNA to bardzo ciekawa, ale długa historia. Może
jeszcze do niej wrócimy? Najbardziej podstawowe informacje znajdziecie w odcinkach "Kursu biologii komórki":
"Replikacja DNA " i
"Mechanizm replikacji DNA"
Rozpoczęcie replikacji zależy od obecności cyklin fazy S (czyli cyklin E, A
i być może jeszcze F) związanych ze swoimi kinazami cyklinozależnymi
(cdk2, cdc2). Uruchomienie tych kinaz prowadzi do ładowania ostatnich
białek na kompleksy ori i w końcu do inicjacji replikacji. Poza tym komórka
musi w jakiś sposób kontrolować syntezę histonów - białek potrzebnych do
tworzenia nukleosomów podczas
replikacji. Białko p220NPAT prawdopodobnie odgrywa ważną rolę w łączeniu
produkcji histonów z replikacją DNA.
Poprzedni | Następny
Opracowanie i redakcja: Grzegorz Nalepa.
CZWARTEK13 września 2001
Sponsor serwisu:
Jak szukać?
Znajdź
Zobacz także:
Leksykon medyczny
Kurs histologii
Wiedza i Życie
Świat Nauki
dlaczego.pl
gimnazjum.pl
liceum.pl
mapaPolski.pl
pilot.pl
Serwis nominowany do 'Złotej witryny' konkursu Webfestival 2001.
standard HTML 4.0Copyright © 1996 - 2001Prószyński i S-ka SAemail: redaktor@biologia.pl
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Regulacja cyklu komĂłrkowegoFAZY CYKLU KOMĂRKOWEGOCykl komorkowy,regulcja cyklu (2)07 KomĂłrki abortowanych dzieci w Pepsi02 JÄ
dro komĂłrkowe w interfazie Cykl komĂłrkowyEnM Biologia komĂłrkiBudowa komĂłrki(1)Uszkodzenie i smierc komorkiKomĂłrki macierzyste tkanek zÄba i moĹźliwoĹci odtwarzania struktur zÄbawyklad 10 09 06 2 komorka chempoland07 Medycyna komĂłrkowaJADRO KOMORKOWEKOMORKI ROSLINNE73 Polaryzacja blony komorkowej potencjal spoczynkowywiÄcej podobnych podstron