plik


Faza S cyklu komórkowego. initAd();   Biochemia   Biotechnologia   Fizjologia   Genetyka   Medycyna   Mikrobiologia   Inne    Biologii komórki    Biologii molekularnej    Medycyny molekularnej    Histologii    Botaniki    Leksykon medyczny    Testy    Botanika    Budowa komórki    Ewolucja    Genetyka    Medycyna    Terminologia    Zoologia    A     B     C     D     E     F     G    H     I     J     K     L     Ł     M    N     O     P     R     S     Ś     T    U     W     Z     Ż    Cała lista     Apoptoza    PDB    Biochemia    Biotechnologia    Czasopisma    Książki    Uczelnie    Uniwersytety    Zdjęcia  O nas            Tu jesteś:   Biologia.pl < Kurs medycyny molekularnej Faza S cyklu komórkowego. Dzisiaj zajmiemy się fazą S cyklu komórkowego, czyli okresem, w którym komórka kopiuje swój DNA (wykonanie identycznych... no, prawie identycznych kopii materiału genetycznego sprawia, że podział mitotyczny komórki ma sens: obie komórki potomne, które powstają podczas mitozy, muszą dostać takie same wiadomości zakodowane w genach). Ale najpierw musimy na chwilę wrócić do fazy G1 - to właśnie w niej komórka decyduje, w których miejscach na cząsteczkach DNA zacznie się replikacja. W cząsteczkach DNA znajdują się miejsca inicjacji replikacji (origin), czyli miejsca na cząsteczkach DNA, w których rozpoczyna się replikacja (od tych miejsc replikacja biegnie jednocześnie w obu kierunkach). Komórki eukariotyczne mają wiele precyzyjnie kontrolowanych miejsc inicjacji replikacji, więc widełki replikacyjne pochodzące z różnych miejsc ori w końcu łącza się ze sobą i dochodzi do powielenia całego DNA jądra komórki. Cała sztuczka polega na tym, żeby skopiować materiał genetyczny raz i tylko raz podczas jednego cyklu komórkowego - w przeciwnym wypadku komórki powstające podczas mitozy będą niestabilne genetycznie, bo jedna z nich może dostać za mało genów, a druga za dużo. Tak się jednak składa, że naukowcy bardzo niewiele wiedzą o działaniu miejsc origin i białek rozpoczynających replikację DNA w komórkach ludzi i innych wyższych organizmów; nikt nawet nie zna sekwencji miejsc ori w genomie człowieka (wygląda na to, że te miejsca mogą nie mieć jakiejś konkretnej sekwencji, bo ludzkie miejsca origin często wyglądają tak, jakby rozciągały się na długim odcinku cząsteczki DNA i replikacja może zaczynać się jednocześnie w kilku miejscach takiego większego regionu). Za to miejsca inicjacji replikacji w genomie bakterii i drożdży S. Cerevisiae zostały całkiem nieźle zdefiniowane i mniej więcej wiadomo, jak w przypadku tych miejsc ori działają białka rozpoczynające replikację. Ale czy te wiadomości okażą się prawdziwe również w odniesieniu do komórek ludzkich? Hm, nie wiadomo... W każdym razie w komórkach drożdży do miejsc origin przyczepiają się kompleksy białkowe określane jako ORC (origin recognition complexes - kompleksy rozpoznające miejsce inicjacji replikacji). Kilka białek kompleksu ORC wiąże się z miejscami origin przez cały cykl komórkowy; inne białka tego kompleksu (np. białka Mcm - helikazy, które odpowiadają za rozplatanie podwójnej helisy DNA podczas inicjacji) są stopniowo ładowane na miejsca ori w fazie G1. Żeby te inne białka mogły związać się z kompleksem ori, w komórce musi być jak najmniej cyklin faz S, G2 i M. Te cykliny są niszczone za pośrednictwem kompleksu białek APC, do którego jeszcze wrócimy w następnym odcinku kursu. Najkrócej mówiąc: W fazie S białko APC jest wyłączane, a zwiększenie ilości cyklin fazy S nie pozwala białkom rozpoznającym kompleks ori na przyczepianie się do miejsc inicjacji replikacji. Po rozpoczęciu replikacji w danym miejscu część białek odpada od kompleksu ori - i te białka nie mogą się już związać z tym miejscem aż do następnej fazy G1. Między innymi w ten sposób komórka reguluje działanie poszczególnych miejsc ori : jedno miejsce ori może działać tylko raz w jednym cyklu komórkowym. Sam mechanizm replikacji DNA to bardzo ciekawa, ale długa historia. Może jeszcze do niej wrócimy? Najbardziej podstawowe informacje znajdziecie w odcinkach "Kursu biologii komórki": "Replikacja DNA " i "Mechanizm replikacji DNA" Rozpoczęcie replikacji zależy od obecności cyklin fazy S (czyli cyklin E, A i być może jeszcze F)  związanych ze swoimi kinazami cyklinozależnymi (cdk2, cdc2). Uruchomienie tych kinaz prowadzi do ładowania ostatnich białek na kompleksy ori i w końcu do inicjacji replikacji. Poza tym komórka musi w jakiś sposób kontrolować syntezę histonów - białek potrzebnych do tworzenia nukleosomów podczas replikacji. Białko p220NPAT prawdopodobnie odgrywa ważną rolę w łączeniu produkcji histonów z replikacją DNA. Poprzedni | Następny Opracowanie i redakcja: Grzegorz Nalepa. CZWARTEK13 września 2001 Sponsor serwisu: Jak szukać?   Znajdź Zobacz także: Leksykon medyczny Kurs histologii Wiedza i Życie  Świat Nauki  dlaczego.pl  gimnazjum.pl  liceum.pl  mapaPolski.pl  pilot.pl  Serwis nominowany do 'Złotej witryny' konkursu Webfestival 2001. standard HTML 4.0Copyright © 1996 - 2001Prószyński i S-ka SAemail: redaktor@biologia.pl

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Regulacja cyklu komĂłrkowego
FAZY CYKLU KOMÓRKOWEGO
Cykl komorkowy,regulcja cyklu (2)
07 KomĂłrki abortowanych dzieci w Pepsi
02 Jądro komórkowe w interfazie Cykl komórkowy
EnM Biologia komĂłrki
Budowa komĂłrki(1)
Uszkodzenie i smierc komorki
Komórki macierzyste tkanek zęba i możliwości odtwarzania struktur zęba
wyklad 10 09 06 2 komorka chem
poland07 Medycyna komĂłrkowa
JADRO KOMORKOWE
KOMORKI ROSLINNE
73 Polaryzacja blony komorkowej potencjal spoczynkowy

więcej podobnych podstron