56096

1. Nauka ascetyczna.

Słowo Boże, zawarte w Piśmie św. uważa Bazyli za wyłączną normę życia ascetycznego. Jego pouczenia, zawarte w Regułach, są praktycznym zastosowaniem nauki Pisma św., szczególnie Ewangelii i Listów Pawłowych, do konkretnych sytuacji życiowych Zdecydowany priorytet w życiu duchowym przyznaje miłości Boga, która wymaga wyłącznej uwagi i niepodzielnego serca. Cłirześdjanin odcłiodząc od świata winien być wolny od trosk i niepokojów, by osiągnąć wewnętrzny pokój (hesychia). Uznawał zdecydowaną wyższość życia cenobickiego nad eremickim. Życie we wspólnocie umożliwia praktykowanie miłości bliźniego oraz pomaga skuteczniej walczyć z wadami oraz ćwiczyć się w cnotach. Podstawą ascezy jest zespolenie życia kontemplacyjnego z aktywnym. Za ważny środek doskonalenia uważał pracę fizyczną, którą zalecał w miejsce wyszukanych umartwień. Modlitwę rozumie jako nieustanną pamięć o Bogu i świadomość Jego obecności i spojrzenia. Przyznawał ważną rolę ubóstwu i posłuszeństwu. Łączy surowość z umiarkowaniem. “Monastycyzm bazyliański pozostanie bardziej rodzinny i personalistyczny, a jego struktury będą tworzyć wspólnoty autonomiczne, pozbawione centralizacji” (J. Gribomont).