56324

•    wpływające na obniżenie funkcji poznawczych (np. gniew, strach, radość).

AFEKTY - są to stany o:

•    nagłym początku

•    dużym natężeniu (silniejsze od wzruszeń)

•    wywołujące objawy wegetatywne

•    wpływające ujemnie na procesy poznawcze

•    krótkim czasie trwania

•    występowanie ZNUŻENIA po ustąpieniu afektu.

Zaburzenia emocjonalne:

1.    Afekt patologiczny - cechy:

a.    nagły początek (np. reakcja na bodziec)

b.    siła nieproporcjonalna do bodźca wywołującego

c.    burzliwy przebieg, działania agresywne

d silne objawy wegetatywne

e.    krótki czas trwania

f.    silne znużenie po wygaśnięciu afektu

g.    całkowita niepamięć, czasem niepamięć następcza

2.    Nietrzymanie afektu (incontinentia offectiva) - niezdolność do kontrolowania afektu.

3.    Lęk (arwietcis, pavor) - dotyczy sytuacji, które dopiero mają nastąpić. Występuje w nerwicach, cłiorobach psychicznych, zaburzeniach czynnościowych i organicznych. Może współistnieć z urojeniami prześladowczymi, omamami. Stan lękowy - lęk utrzymujący się przez długi czas. Przykładem lęku są fobie.

4.    Strach - występuje zwykle w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia.

5.    Obniżony nastrój (hypothymia) = przygnębienie - w stanie patologiczny jest ono niewspółmierne do czynników wyzwalających.

6.    Podwyższony nastrój (hyperthymia) - w stanach patologicznych osiąga skrajne wartości (np. w zespole maniakalnym). Łączy się wtedy często ze zwiększoną drażliwością.

7.    Euforia (euphoria) - umiarkowane podwyższenie nastroju spowodowane zmianami organicznymi (stwardnienie rozsiane, porażenie postępujące, psychozy miażdżycowe).

8.    Moria - nastrój wesołkowaty, często żarty o podtekście seksualnym. Przyczyna: guzy okolicy czołowej lub zmiany w tej okolicy.

9. Dysforia (dysphoria) - obniżenie nastroju cechujące się drażliwością (irritabilitas) - reakcje emocjonalne są nieproporcjonalne do wywołujących je bodźców. Występuje w m.in. zmianach organicznych, schizofrenii.

10.    Apatia (apathia) - jest to obniżenie nastroju i aktywności (poczucie rezygnacji, osłabienie zainteresowań, chęci do działania).

11.    Zobojętnienie uczuciowe (obtusio affectiva) - jest to postępujący zanik emocji wyższych, pogłębiająca się pustka emocjonalna, nieczułość. Zobojętnieniu uczuciowemu może towarzyszyć:

a.    parathymia - reakcja emocjonalna jest nieadekwatna do sytuacji (np. tragiczna wiadomość wywołuje wesołość)

b.    paramimia - ekspresja emocji jest niezgodna z ich treścią

12.    Otępienie uczuciowe (dementia affectiva) - występuje głównie na podłożu zmian organicznych (gł. typu otępiennego). Cechuje się zachowaniem kontaktu emocjonalnego z otoczeniem, przy obniżonej sprawności intelektualnej i zaburzonej pamięci i orientacji.

13.    Chwiejność emocjonalna (labilitas affectiva) - jest to patologiczne przechodzenie między