56763

■    poeta człowiekiem pierwotnym, poznaje świat obiektywnie, stanowi jego element;

■    silny i aktywny człowiek to człowiek z ludu;

■    rytm wyraża jedność człowieka ze światem;

■    śmierć wyrywa człowieka z wicliru życia;

■    Bóg jest absolutem. Człowiek pragnie Jego śmierci, bo sam jej doświadcza.

ELEMENTY TWÓRCZOŚCI:

POETA - mit regresu, pow rotu do natury, poety jako człowieka pierwotnego, któremu przyznawał duchową metafizyczną wyższość nad człowiekiem współczesnym, określając go jako kogoś o tułowiu na wpół ludzkim, na wpół jeszcze boskim i podkreślając, iż pragnął on przesadnie być sobą, powrócić do wszechświata, który go wyłonił, pogrążyć się w nirwanie. Przeświadczenia te należały do mitu o Raju Utraconym (religia hinduska)Łąka-* romans z Naturą: dziejący się między tęsknotą za miłosnym z nią współżyciem a myślą o takim zespoleniu, że równa się ono śmierci.

SYTUACJE NIEMOŻLIWE - pasja Leśmiana- kreowanie sytuacji szokująco niemożliwych. Łąka - opowieść o tym, jak w ubogiej chacie narratora- w atmosferze cudu- dokonała się wizja „całej” Łąki. Rozmach wyobraźni- Dziewczyna i Pan Błaszczynsłd- metafizyczna rycerskość: bohaterska pomoc udzielana „dziewuszynemu niebytowi” nadaremnie, jak w Balladzie bezludnej z Laki- pragnącemu zaistnieć. Dwaj Maciejc- metafizyczna autoofiara: tytułowi boliaterowie matu rezygnują z własnej nieśmiertelności na rzecz, nieśmiertelnego, co prawda, ale, „a nuż się nieśmiertelność w niebiosach wyczerpie. ”-Placzyboga Eliasz wpływa w ocean wszechświata, by sprawdzić możliw^rość innej jawy, niż jawa istnienia. Metafizyczno- fantastyczne przygody bohaterów kończą się źle, ale jest w mcii wiew wielkości. Są nosicielami przesiali, które uczą. W Eliaszu- heroizmu nie liczącego się z nadzieją i w^falki usąue adfinem. W Panu Blaszczyńskim przedstawia twórczą potęgę poety: naśladowcy i konkurenta Pana Boga. Przygody te dzieją się na granicy nie tyle życia i śmierci, co istnienia i nieistnienia, bytu i nicości.

RAJSKA TONACJA - miłość i braterstwo między człowiekiem i zwierzęciem czy rośliną.

ŚMIERĆ - czasem zbyt głębokie zachłyśnięcie się naturą staje się śmiertelne. Topielec -fascynacja śmiercią, w latach 30. - Napój cienisty\ Dziejba leśna - obsesja śmierci nabiera akcentów osobisty cli, autobiograficzny cli Śmierć nie jest tu już pojęciem abstrakcyjnym, ale budzącym grozę i smutek ludzkim nieszczęściem. Atmosfera tracącej makabrą pozagrobowłości, osobisty status metafizyczny przyznawany ciałom zmarłych, wciąż jeszcze żyjących jakimś niepełnym, szczątkowym życiem i umierających kolejnymi śmierciami. W tematyce wielu spośród Ballad sprawa przedstawia się podobnie, jak w Topielcu, z tym, że śmierć człowieka jest w zetknięciu z naturą na ogół „seksualna” i makabrystyczna.

BRZYDOTA - Zbliżenie się do folki om podkreślało swoistą barokowość wyobraźni