56909

a)    uprawnienie wierzyciela może być realizowane w zasadzie niezależnie os tego, czyją własność stanowi przedmiot, na którym ciąży odpowiedzialność rzeczowa; zarówno zastaw, jak i hipoteka mogą być ustanowione od samego początku na zabezpieczenie cudzego długu; jeżeli ustanawiającym to prawo rzeczowe na własnej rzeczy był sam dłużnik, odpowiedzialność ciąży na rzeczy, mimo że stanie się ona następnie własnością innej osoby;

b)    obowiązek właściciela rzeczy, który nie jest dłużnikiem osobistym uprawnionego, gdy chodzi o zastaw i hipotekę, nie polega n a obowiązku świadczenia, ale jedynie na obowiązku znoszenia tego, że wierzyciel, dążąc do zaspokojenia się rzeczy, może przeprowadzić jej sprzedaż i z uzyskanej sumy ściągnąć swoją wierzytelność;

c)    uprawnienie wierzyciela w razie zbiegu w toku egzekucji z wierzytelnościami osobistymi innych wierzycieli uzyska przywilej pierwszeństwa co do zaspokojenia się z przedmiotu obciążonego przed tymi wierzycielami.

Porównanie odpowiedzialności osobistej dłużnika, pod jej najczęstszą postacią odpowiedzialności nieograniczonej, z odpowiedzialnością rzeczową pozwala na wyprowadzenie następujących wmiosków:

a)    odpowiedzialność osobista jest odpowiedzialnością o szerszej skali niż odpowiedzialność rzeczow^Ta, skoro ciąży nie na jednym tylko przedmiocie, lecz na majątku jako całym zespole praw należących do dłużnika;

b)    daje ona niekiedy mniejszą pewność zaspokojenia roszczeń uprawnionego, gdyż zaspokojenie to jest zależne od stanu majątkowego dłużnika, który może się zmieniać;

c)    odpowiedzialność osobista nie uznaje w zasadzie przywilejów na korzyść jednych wierzycieli przeciwko innym; ryózyko stąd wynikające ponosi wierzyciel.