57463

wyjątkowy. Wydawanie decyzji lokalizacyjnych jest możliwe w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzeimego. Art. 50 ust. 1 UPZP nawiązuje do art. 4 ust. 2 UPZP. W związku z tym treść normy prawnej należy rekonstruować na podstawie treści obydwu przepisów. Rozmieszczenie inwestycji celu publicznego następuje co do zasady w MPZP, bowiem to podstawowy instrument prawny służący kształtowaniu przestrzeni. Lokalizacja inwestycji celu publicznego na podstawie MPZP pozostaje w ścisłym związku ze zrezygnowaniem przez ustawodawcę z decyzji administracyjnej stanowiącej łącznik pomiędzy miejscowym planem, a pozwoleniem na budowę.

UPZP - aktami administracyjnymi służącymi do określenia sytuacji prawnej obszaru pozbawionego planu miejscowego są decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzje o warunkach zabudowy. Te dwa rodzaje aktów administracyjnych są stosowane alternatywnie. Kryterium rozróżnienia konieczności wydania decyzji określonego rodzaju opiera się na określeniu cliarakteru inwestycji zamierzonej wobec obszam pozbawionego planu miejscowego. Jeśli zamiar inwestycyjny stanowi inwestycję celu publicznego, wówczas wydawane jest decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Dla pozostałych inwestycji wydawane jest decyzja o warunkach zabudowy. Inwestycje celu publicznego są lokalizowane w planie miejscowym, w przypadku braku planu miejscowego są lokowane w decyzji o warunkach zabudowy. Konieczność wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego me obejmuje tak szerokiego kręgu przypadków jak to ma miejsce w przypadku decyzji o warunkach zabudowy.

Art. 50 ust. 2 UPZP reguluje przypadki wyłączenia spod obowiązku uzyskania decyzji. Dotyczą one zarwano decyzji lokalizacyjnej, jak i decyzji o warunkach zabudów)'. Inwestor musi uzyskać decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego tylko wówczas, gdy przeprowadzenie tej inwestycji wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.

Roboty budowlane polegające na remoncie, montażu lub przebudowie w niektórych przypadkach również zostały wyłączone spod obowiązku uzyskania tej decyzji. Ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego wymagać będzie zawsze inwestycje polegające na budowie lub rozbiórce obiektu budowlanego, a w niektórych przypadkach również inwestycje będące remontem, montażem lub przebudową. Wydawanie decyzji o warunkach zabudowy jest regułą, natomiast wydawanie decyzji lokalizacyjnej stanowi wyjątek, którego nie wolno domniemywać.

Przesłanki wydania decyzji lokalizacyjnej wynikają ze sposobu określenia czym jest inwestycja celu publicznego. Art. 2 pkt 5 UPZP stanowi że przez imvestycję celu publicznego należy roziunieć poprzez działania o znaczeniu lokalnym, czyli gminnym i ponad lokalnym, czyli powiatowymi, wojewódzkim i krajowym stanowiące realizacje celu, o którym mowę w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Pod pojęciem inwestycji kryją się wszelkie działania obejmujące swym zasięgiem potrzeby gminne, powiatowe, wojewódzkie i krajowe stanowiące realizację celu wymielonych w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Będą to zamierzenia bezpośrednio prowadzące do urzeczywistnienia tak określonego celu. Zaangażowanie środków' publicznych nie jest tu rozstrzygające.

Inwestycja celu publicznego może być tylko takie zamierzenie, które jest technicznie konieczne do realizacji celu publicznego, nie zaś takie, które ma tylko temu celowi sprzyjać. Art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami zawiera listę celów' publicznych, która nie może zostać poszerzona w drodze wykładni (należy interpretować w sposób zawężający; jest tam klauzula odsyłająca do innych ustaw, ale należy ją ostrożnie interpretować).