58919

Karta Ateńska - podstawowy dokument stylu modernistów. W początku XX wieku w większości    dużych miast    warunki    mieszkalne    stawały się coraz gorsze.    Na

skutek uprzemysłowienia wzrosło zanieczyszczenie środowiska, robotnicy pracowali w niezdrowych warunkach. Ubogie warstwy społeczne zamieszkiwały ciasne śródmiejskie dzielnice, silnie przeludnione i zdaniem autorów Karty stanowiące nieludzkie warunki życia. Karta analizowała środowisko mieszkaniowe mieszkańców wielkich miast i proponowała radykalne    rozwiązania w celu    polepszenia    sytuacji. Uchwalony na    IV.

Kongresie CI AM w 1933 w Atenach dokument zawierający postulowane zasady nowoczesnego projektowania urbanistycznego.

Postulaty Karty Ateńskiej (1933 r.): W, Rewitalizacja miejskich obszarów nadwodnych.

•    Miasta musi respektując wolność jednostki, umożliwiać działanie na rzecz zbiorowości.

•    Miasto jako jednostka funkcjonalna posiada następujące funkcje urbanistyczne: mieszkanie, praca, wypoczynek i ruch.

•    Mieszkanie musi być najważniejszym zagadnieniem w projektowaniu urbanistycznym

•    Przestrzenie otwarte muszą przylegać do obszarów mieszkaniowych oraz jako przestrzeń rekreacyjna należeć do całego miasta.

•    Komunikacja jako łącznik między kluczowymi funkcjami miasta ma znaczenie podrzędne.

Strefowanie funkcjonalne planów miast stanowiło jedną z głównych idei Karty Ateńskiej. Poszczególne funkcje mieszkania, pracy i wypoczynku powinny być rozdzielone pasami zieleni i połączone osiami komunikacyjnymi. Dla miast proponowano następujące strefowanie:

•    Śródmieście, administracja, handel, banki, kultura

•    Pas wokół śródmieścia rozdzielone od siebie przemysł, rzemiosło i mieszkanie

•    Peryferia wpisane w pas zieleni osiedla satelitarne z czystą funkcją mieszkalną.

•    Duża gęstość zabudowy' miała być osiągnięta poprzez wznoszenie mieszkalnych wysokościowców