1. Solidaryzm w doktrynach wieku XIX
a) Społeczeństwo ustanawia reguły postępowania, które przynajmniej ograniczają ujawnianie negatywnych cech człowieka
b) Solidarnościowa idea zachowania poszczególnych jednostek oraz społeczeństwa jako całości
2. Solidarystyczna teoria prawa Leona Duguita (1859-1928)
a) Stosunki społeczne poddane regułom: ekonomicznym, moralnym (sankcja -charakter moralny) oraz prawnym (sankcja wynika z procedury i wymierzana przez uprawniony organ)
b) Naczelną zasadą spajającą te reguły zasada solidarności - należy postępować solidarnie, gdyż jest się człowiekiem - odpowiednik kelsenowskiej „normy podstawowej" - punkt wyjścia całego systemu normatywnego
c) Wspólne potrzeby - solidarność przez podobieństwo; różne potrzeby i uzdolnienia - solidarność przez podział pracy
d) Prawo starsze niż państwo, które je jedynie odkrywa i formułuje w postaci norm
e) Państwo rezultatem racjonalnej organizacji pracy, która umożliwia jednostkom silnym i przedsiębiorczym pełne wykorzystanie swych zdolności; z także jednością organiczną rządzących i rządzonych
f) Negacja konstrukcji praw podmiotowych; uprawnione jedynie operowanie pojęciami ze sfery praw publicznych - bo traktują jednostkę jako członka zbiorowości połączonego z innymi więzami solidarności; człowiek niezależny jest fikcją