54070

I. Myśl polityczna wieku XIX

1.    Zasada legitymizmu, doktryna teokratów

2.    Konserwatywna krytyka rewolucji w Niemczech

3.    Romantyzm Niemiecki w XIX w.

4.    Myśl Niemieckiej szkoły historycznej

5.    Myśl Niemieckiego idealizmu politycznego

6.    Doktryna liberalizmu w XIX w.

7.    Polska ideologia społeczno - polityczna pierwszej połowy XIX w.

8.    Trzy główne nurty socjalistyczne w XIX w.

9.    Myśl anarchistyczna i anarchosyndykalistyczna

10. Pozytywizm filozoficzno-socjologiczny i prawny XIX w.

11. Darwinizm społeczny

12. Rasizm i nacjonalizm

13. Rozwój doktryny politycznej Kościoła Katolickiego w XIX w. 14.Solidarystyczna teoria prawa w XIX w.

1.    Zasada legitymizmu

Zasada ta stanowiła ideowe oparcie dla przeciwników nurtów rewolucyjnych. Opierała się na założeniu, iż podstawy monarchii są święte oraz nienaruszalne, gdyż czerpią swe źródło w samym Bogu. Wynikał z tego bezwględny obowiązek posłuszeństwa wobec monarchów, oraz przywrócenie ich pozycji w krajach, gdzie ją utracili na drodze rewolucji.

Według tzw „doktryny teokratów", wiara jest ważniejszym czynnikiem poznania, niż rozum. Osoby burzące pokój i stan rzeczy ustanowiony przez Boga (tj. osoby przeciwstawiające się monarchii) powinny spotkać się z odpowiednim przeciwdziałaniem.

2.    Konserwatywna krytyka rewolucji w Niemczech

Opierająca się w głównej mierze właśnie na zasadzie legitymizmu, stanowiła próbę reakcji na wydarzenia we Francji. Na czele całego ruchu reakcyjnego stali przede wszystkim tacy myśliciele, jak Joseph de Maistre, Louis de Bonald, czy Edmund Burkę.

loseph de Maistre

-    skrajna nienawiść wobec rewolucji;

-    przeciwnik koncepcji J.J. Rousseau, nie zgadzający się z tezą o równości ludzi. Wg de Maistre, ani w naturze, ani w społeczeństwie równość nie istnieje. Ludzie nie są w stanie w żaden sposób zmienić otaczającego ich świata, ani nawet nie powinni podejmować podobnych prób, gdyż jest on dziełem Stwórcy;

-    to Bóg dał początek światu, wykreował podział na stany, oraz pełni rolę najwyższego suwerena wzystkich ludzi. Wyciągnąć można z tego twierdzenia wniosek o nieomylności papieża oraz suwerenności monarchy;

-    państwo jest sumą trzech składników: monarchii, szlachty i poddanego ludu. Człowiek nie może istnieć poza społeczeństwem ani poza swoją grupą, gdyż wynika to z Bożego zamysłu;