Stale dielektryczne: szkło - k, =6 , mika - k2=7,6 (nie jestem pewien tych wartości, sprawdźcie gdzieś).
C“
Przenikalność elektryczna próżni: eo=8,85-10 -= .
N'tn
Podstawiając dane:
18,53-10 I2F = 18,53pF
6-7,6-8,85-l(Tl2-^-0,009/w2 c=_N-m‘
0,02 /w-6 +0,01 w 7,6
Jednostka: [C]=—-=—■=—-F Nm J V
12. Elektron o szybkości początkowej równej żeni przebył różnicę potencjałów 25kV , a następnie wleciał w przestrzeń między okładki kondensatora płaskiego, w równej odległości od okładek i równolegle do nich. Po wyjściu z kondensatora elektron pada na ekran, który znajduje się w odległości 0,75 m od kondensatora. Znaleźć otrzymane na ekranie odchylenie elektronu od początkowego kierunku mchu. Dhigość okładek kondensatora 25 cm , odległość między nimi 3 cm . Kondensator naładowany byl do różnicy potencjałów 200 V .
U,-25kV , L*=0,75/w , L, = 0,25/;/ , rf=0,03w , £/,= 200F
Najpieiw trzeba policzyć z jaką prędkością elektron wleciał między okładki kondensatora. Mamy pole elektryczne, w którym istnieje różnica potencjałów między dwoma punktami. Pole przenosząc ładunek między tymi punktami wykonuje pracę W równą zmianie energii kinetycznej ładunku, a ponieważ początkowo ładunek spoczywał, więc: Ek-W . Związek między pracą i różnicą potencjałów: W-qU =>Ek-qU .
Znając energię kinetyczną można obliczyć prędkość z jaką elektron wleci między okładki Ek-—mv\ ( vx oznacza składową prędkości równoległą do okładek, a vv prostopadłą)
<lU i
Kiedy elektron wleci między okładki kondensatora, będzie na mego działało jednorodne pole elektryczne. Ponieważ wektor E będzie prostopadły do okładek, więc i działające siły będą prostopadle, a to oznacza, że składowa prędkości v, się nie zmieni. Dzięki temu wiemy, że wzdłuż kierunku równoległego do okładek elektron porusza się z mchem jednostajnym i możemy obliczyć czas, po jakim opuści kondensator.
L. -v,/=>/-—m , gdzie Ly to długość okładek. v, \2qUx
W tym czasie pole wewnątrz kondensatora będzie odchylało tor ruchu elektronu. Znając różnicę potencjałów na okładkach i odległość między mmi, możemy obliczyć, jakie jest natężenie pola:
U 2
U 2-Ed => E-—J-a
Znając natężenie, wiemy, jakie siły działają na elektron: