63940

Krzywe Kosztów krańcowych j utargu krangowęgo; MC = MR

Wykres funkcji kosztów krańcowych => MC, wykres funkcji utargu krańcowego => MR Zysk jest maksymalny w punkcie przecięcia obydwu linii (E).

Wielkość produkcji (Q0 zapewnie najwyższy zysk (lub najmniejsze straty). Przy produkcji mniejszą od Qi utarg krańcowy jest wyższy od kosztów kratkowych, a więc wzrost produkcji spowoduje zwiększenia zysku.

Na prawo od Qi koszty krańcowe są wyższe od utargu krańcowego. Dalsze zwiększanie produkcji w większym stopniu podwyższa koszty niż przychody, a więc ograniczenie produkcji przynosi większe oszczędności kosztów, niż wynoszą utracone przychody.

W punkcie Q_t koszt krańcowy jest równy utargowi krańcowemu.

Gdy przedsiębiorstwo godzi się na podwyżkę płac lub też odczuwa skutki wzrostu cen stosowanych w produkcji surowców, koszty krańcowe wzrosną przy każdej wielkości produkcji.

Gdy krzywa popytu na wyroby przedsiębiorstwa i linia utargu krańcowego przesuwają się w górę, dla każdych rozmiarów produkcji cena i przychód krańcowy są wyższe niż poprzednio.

Przesunięcie w górę krzywej kosztów krańcowych powoduje zmniejszenie produkcji. Taka sam zmiana linii utargu krańcowego prowadzi do wzrostu welkośd produkcji.

Przedsiębiorstwa nie muszą ciągle ustalać położenia krzywych swoich kosztów i utargu końcowego. Ustalenie punktu zrównania się MC i MR jest tylko metodą stosowaną przez ekonomistów.