30 (446)

Łącząc kolejne punkty przecięcia krzywej kosztu krańcowego z ceną, otrzymamy krzywą krótkookresowej podaży przedsiębiorstwa działającego w warunkach konkurencji doskonałej. Na rysunku 3.13 krzywa krótkookresowej podaży pokrywa się z górnym prawym odcinkiem krzywej kosztu krańcowego; pogrubiona część krzywej kosztu krańcowego powyżej punktu przecięcia kosztu krańcowego z przeciętnym kosztem zmiennym (K_ZJQ). ;]

• 11

Rys. 3.13. Krzywa podaży przedsiębiorstwa w okresie krótkim

w warunkach doskonałej konkurencji

'N /7

'' ć !oJ -ł uj ^    ,

W okresie długim wszystkie czynniki produkcji są zmienne. W warunkach doskonałej konkurencji nie występują bariery wejścia na rynek. Zmienia się liczba

>

" firm działających na rynku oraz ich potencjał produkcyjny. Na rynek wchodzą nowe firmy, inne wycofują się z działalności gospodarczej. Także istniejące firmy mogą zwiększać lub zmniejszać moce produkcyjne i wprowadzać zmiany techniczne wpływające na poziom kosztów.

Jeżeli typowa firma działająca w gałęzi osiąga wysoką stopę zysku, zapewniającą jej zyski ponadnormalne, to nowe firmy zaczną napływać do tej gałęzi. Również firmy już istniejące w branży, zachęcone wysokimi zyskami, zaczną rozsze-

rzać działalność. Efektem wejścia nowych oraz rozbudowy już istniejących przedsiębiorstw będzie wzrost łącznej produkcji w gałęzi. Znajdzie to wyraz w przesunięciu gałęziowej krzywej podaży w prawo z P_d\ do P_cn (rys. 3.14).

a) gałąź produkcji

b) przedsiębiorstwo

Rys. 3.14. Równowaga przedsiębiorstwa w okresie długim

Przy nie zmienionym popycie będzie to oznaczało spadek ceny. Podaż będzie rosła, a cena będzie się obniżała aż do poziomu c₂, eliminującego w danej firmie po-nadnormalny zysk. Stanie się to w punkcie zrównania się ceny z minimalnym poziomem długookresowego kosztu przeciętnego. Cena ta zapewni firmie osiąganie jedynie zysku normalnego, który wystarczy jednakże do pozostania typowej firmy w danej gałęzi. Tak więc w punkcie zrównania się ceny (równej utargowi krańcowemu i przeciętnemu) z długookresowym kosztem przeciętnym ukształtuje się długookresowa równowaga przedsiębiorstwa wołnokonkurencyjnego.

3.8. OPTYMALNA STRUKTURA PRODUKCJI

Problem wyboru optymalnej struktury produkcji możemy analizować analogicznie do kwestii wyboru optymalnej kombinacji konsumowanych dóbr (która była przedmiotem analizy w rozdziale 2) oraz kwestii wyboru optymalnej kombinacji czynników produkcji (o której z kolei była mowa w rozdziale niniejszym).

61