Na krzywych chłodzenia próbek 2, 3,4,6, 7 pojawia się temperatura załamania co świadczy o przecięciu krzywej likwidusu oraz temperatura zatrzymania świadcząca, że skład fazy ciekłej odpowiada składowi punktu eutektycznego.
Krzywa chłodzenia próbki 5 nie zawiera temperatury załamania. Spośród wszystkich badanych próbek posiada ona najdłuższy czas pozostawania próbki w temperaturze zatrzymania. Na tej podstawie można wnioskować, że skład próbki bliski jest składowi eutektycznemu. Na krzywej zostało zaobserwowane przeclilodzeme.
Nr.próbki |
Ułamek masowy Bi w próbce |
Temperatura załamania |
Temperatura zatrzymania |
Czas zatrzy mania |
0 |
0.070 |
205 |
- |
- |
1 |
0.174 |
191 |
- |
- |
2 |
0,250 |
182 |
128 |
156 |
3 |
0.379 |
162 |
132 |
242 |
4 |
0,500 |
148 |
129 |
519 |
5 |
0.576 |
- |
130 |
660 |
6 |
0,700 |
212 |
132 |
540 |
7 |
0,826 |
223 |
131 |
293 |
Temperatury topnienia czystych składników: Sn- 231.9 °C . Bi- 271.0 °C
2. Krzywa chłodzenia odpowiadająca składowi eutektyku
Skład eutektyku ma próbka 5 - krzywa numer 6. ponieważ na tej krzywej chłodzenia nie występuje widoczne załamanie, a czas zatrzymania w temperaturze eutektycznej jest największy z badanych próbek, wynosi 660s.
3. Wyznaczenie czasu trwania zatrzymania metodą graficzną
Czas zatrzymania wyznaczano rysując styczne do wykresu krzywej chłodzenia pized i po temperaturze zatrzymania oraz kreśląc odcinek równoległy do osi czasu, przecinający obie styczne w temperaturze zatrzymania. Następiue odcinek odmierzano na osi czasu i uzyskana wartość jest szukanym czasem zatrzymania.
Temperaturę załamania i zatrzymania odczytano za pomocą właściwości aplikacji rejestrującej i interpretującej sygnał z temiopar w postaci wykresów krzywych chłodzenia. Czas zatrzymania, który również odczytano miał zbliżone wartości do tych wyznaczonych graficznie.
4. Wyznaczanie składu stopu eutektycznego graficzną metodą Tammana
Skład eutektyku odpowiada odciętej punktu, będącego wierzchołkiem trójkąta Tammana. Trójkąt wykreślono na podstawie znajomości zawartości bizmutu oraz czasów zatrzymania dla każdej próbki.
Metodą najmniejszych kwadratów' wyznaczono wartości wrspółczyiuiików prostej zależności czasu zatrzymania (t,) od ułamka molowego (wBl) na podstawie czterech punktów' (próbki 2-5). Otrzymano wzór na prostą, na której leży odcinek będący bokiem trójkąta Tammana od strony roztworu stałego.