64847

polityka społeczna zniwelować może negatywne skutki globalizacji i jest warunkiem długofalowego rozwoju państwa.

2. Działania:

•    Walka z bezrobociem

Priorytetem jest obecnie walka z bezrobociem. Oficjalna stopa bezrobocia na kwiecień br. wyniosła 15,8%. Charakterystyczną cechą polskiego bezrobocia, niezależnie od tendencji występujących w kształtowaniu się ogólnej liczby bezrobotnych w poszczególnych latach, jest utrzymywanie się niekorzystnych cech w jego bezrobocia tj. wysokiego udziału w łącznej liczbie bezrobotnych ludzi młodych, osób pozostających bez pracy powyżej roku oraz bezrobotnych o niskim poziomie wykształcenia.

W Polsce stworzony został plan działań związanych z przygotowaniem społeczeństwa do trudnych realiów rynku pracy oraz ukierunkowanych na osiągnięcie znacznego wzrostu zatrudnienia. Jest to Narodowa Strategia Wzrostu Zatrudnienia i Rozwoju Zasobów Ludzkich na lata 2000-2006, zatwierdzona przez Radę Ministrów w styczniu 2000 roku. W ślad za nią powstał Narodowy Plan Działań na Rzecz Wzrostu Zatrudnienia 2000-2001. Samą strategię należy uznać za pozytywny przejaw działań politycznych, aczkolwiek jej kwestia jej implementacji winna być tematem odrębnego opracowania.

Przykładem efektywnych, jak na trudną sytuację kraju znajdującego się w okresie transformacji, mechanizmów jest System Urzędów Pracy, mający charakter wydzielonej administracji specjalnej, podporządkowanej Ministrowi Pracy. W latach 1993 -1998 sprawował on obsługę instytucjonalną rynku pracy, później część kompetencji przekazano władzom lokalnym. Najistotniejsze dokonanie Systemu Urzędów Pracy (SUP) wiąże się z przejściem z biernego modelu realizacji zadam zwłaszcza pośrednictwa pracy i obsługi bezrobotnych - na model aktywny. Efektywność ich działania zależy jednak od środków budżetowych i kondycji, w jakiej znajduje się gospodar ka kraju.

Innym modelowym przykładem instytucji skutecznie zwalczających bezrobocie są kluby pracy. W klubach odbywają się zajęcia z bezrobotnymi mające na celu ich przygotowanie do powrotu na rynek pracy, a także wyposażenie ich w umiejętności poruszania się na rynku pracy. Pieiwsze kluby powstawały samorzutnie przed 1993 r. i działały według programów amatorsko opracow^rywanych przez liderów. Od tego czasu upowszechniono w SUP jednolity modułowy program klubu, wypracowano standardy fimkcjonowania klubu, a poprzez stale finansowa wspieranie procesu tworzenia nowych placówek odnotowano wzrost ich liczby do ponad 400. Wdr ożono nowy progr am klubów pracy r progr am szkolenia liderów klubów. Oba progr amy wypracow^fane zostały w ramach projektu Banku Światowego.

•    Dialog społeczny

Presja orientacji neoliberalnej skłania do komercjalizacji wielu dzredzin zabezpieczenia społecznego. Ich adaptacja do systemu gospodarkr rynkowej oraz nacisk na osobistą odpowiedzialność obywateli za w^ranmki bytu osłabiła w wielu miejscach odpowiedzialność państwa za bezpieczeństwo socjalne ludzi. Rozszerza się zakres działania sektora prywatnego w sferze socjalnej. Niezbędne jest więc utrzymanie dialogu pomiędzy glównyrm partnerami społecznymi władzami państwa a społeczeństwem, między związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców oraz między pracodawcami a pracobiorcami.