65068

wysokość pojedynce stawki dziennej ustala się w granicach od 10 zł do 2000 zł, przy czym ustalając jej wysokość, sąd bierze pod uwagą dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

Podstawę do wymierzenia grzywny stanowi zagrożenie tą karą w sankcji ustawowej za dane przestępstwo. Jest to tzw. grzywna samoistna. Może ona być również wymierzona, mimo że nie jest przewidziana w sankcji, jeżeli sąd odstępuje od wymierzenia kary pozbawienia wolności na mocy art. 58 § 3 KK lub nadzwyczajnie łagodzi karę (zob. art., 60 § 6 KK).

Grzywna może być również orzeczona obok kary pozbawienia wolności, ale wyłącznie tzw. terminowej, tzn. nie kary 25 lat ani kary dożywotniego pozbawienia wolności. Wymierzenie grzywny obok kary pozbawienia wolności możliwe jest wtedy, gdy sprawca dopuścił się przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub korzyść taką osiągnął.

Poza tym, można orzec grzywnę obok kary pozbawienia wolności albo obok kary ograniczenia wolności, gdy zawiesza się warunkowo wykonanie kary (zob. art. 71 KK), nawet jeżeli jej wymierzenie na innej podstawie nie jest możliwe. Wymierzenie grzywny ma tu zapobiec powstaniu wrażenia bezkarności sprawcy.

Kara ograniczenia wolności

Artykuł 35 § 3 KK mówi tylko o „wysłuchaniu skazanego" przy określaniu rozdaju lub sposobu wykonywania o obowiązku pracy, co powoduje, że uregulowanie to popada w sprzeczność z zakazami pracy przymusowej, przewidywanymi w międzynarodowych konwencjach odnoszących się do praw człowieka.

Kara ograniczenia wolności trwa w zasadzie najmniej 1 miesiąc, najwyżej 12 miesięcy (art. 34 KK). Ograniczenia wolności osoby skazanej na tę karę wylicza art. 34 § 2 KK. Skazany w czasie odbywania kary:

1)    Nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu;

2)    Jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd;

3)    Ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.^AA

Zasadnicze znaczenie dla treści tej kary ma obowiązek wykonywania przez skazanego pracy wskazanej przez sąd. Obowiązek ten może być realizowany w dwojaki sposób.

1.    Może on polegać na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne. Praca ta ma być wykonywana w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na Społeczności lokalnej w wymiarze od 20 do 40 godzin miesięcznie (art. 35 § 1 KK).

2. Drugi wariant (art. 35 § 2 KK) odnosi się wyłącznie do skazanych, którzy są zatrudnieni. Sąd może wówczas orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu Państwa albo na cel społeczny wskazany przez sąd. Dodatkową dolegliwością jest to, że w okresie odbywania kary w tej formie skazany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy.

Wymierzając karę ograniczenia wolności sąd może oddać skazanego pod dozór (art. 36 § 1 KK). Może też nałożyć na niego obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego, wykonywania obowiązku alimentacyjnego, powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków