1194639561

646

np. dla Ni i deuteronów o energii 11,8 MeY zmieniają się w granicach od 59 MeV do 85 MeY. Promień rzeczywistej części potencjału jest podobny do używanego w potencjale dla nukleonów.

Obliczenia wykonane przez Melkanoffa i in., przy pomocy bardzo prostego potencjału typu Y -- (17+iW)/(»'), dla szerokiego obszaru energii deuteronów i liczb masowych jąder tarczy sugerują wartości U rzędu 60 MeV i W pomiędzy 10 MeV a 20 MeV. Zasięg potencjału był tutaj większy niż u Satchlera.

Próbowano znaleźć ogólną formę potencjału dla deuteronów. Według Zeid-mana, Yntemy i Satchlera [28]

U 74 - 0,5E [MeV] r₀ =- 1,5 fermi

W_t - 5 + 0,2522 [MeV]    (13)

W₂ ■- 20 f E [MeV] a 0,6 fermi

W_lt W₂ — objętościowy i powierzchniowy potencjał absorpcyjny.

Ostatnio C. Perey i F. G. J. Perey [29] podali dla deuteronów o energii 11 MeY : E 27 MeV następującą ogólną formułę

r 42 I 3,3 -,4.    0,51 E [MeV]

r-A

W_p 11,00,24E [MeV] dla E . 15 MeV    (14)

r_u    1,15 fermi    n_u - 0,87 fermi

r_w    1,37 fermi    a_w - 0,70 fermi.

Dla E - L5 MeV W_v zmienia się bardzo nieregidamie z energią deuteronów. W części rzeczywistej tego potencjału widzimy podobną zależność od energii

Z

jak dia protonów i bardzo silną zależność od członu ₃ Nie występuje tutaj

1 4

N Z

zależność od -y- , bo spin izotopowy deuteronu jest zerem.

Uniwersalny potencjał dla oddziaływania cząstek alfa

Elastyczne rozpraszanie cząstek alfa jest jak na razie dość słabo zbadane. Jeśli pominąć fragmentaryczne pomiary wykonywane dla paru pierwiastków, jedynie dla cząstek alfa o energii 24,7 MeV [30] oraz 40 MeV [31] istnieją dane eksperymentalne dotyczące rozkładów kątowych w rozpraszaniu na jądrach wielu pierwiastków. Pomiary całkowitych przekrojów czynnych na reakcje były wykonywane wyłącznie przy energii 40 MeV [22]. Ze względu na zerowy spin cząstek alfa „kompletny“ eksperyment dla tych cząstek nie obejmuje polaryzacji.