65684

Cement jest zaliczany do ładunków higroskopijnych, fatwo wchłaniających wilgoć. Pod wpływem wilgoci cement zmienia swa postać ze sproszkowanej w krystaliczną - zbryla się. Zmiana ta powoduje utratę jednej z cech charakterystycznych ładunku - siły wiązzania. Zawartość wody w świeżo wyprodukowanym cemencie wynosi 0%. W transporcie morskim, ze względu na różnorodność zrodel wilgoci oraz dużą możliwość zawilgocenia, utrzymanie stałości tego parametru jest bardzo trudne.

Odpowiednie, wodoszczelne opakowania, właściwe sztauowanie oraz umiejętne wentylowanie może zmniejszyć narażenie ładunku na utrate_ walorow użytkowych. Zasadą jest utrzymywanie wilgotności względnej powietrza, nie większej niz 60%. Jeżeli cement nie stanowi ładunku cafo okrętowego, należy brać pod uwagę możliwość zanieczyszczenia towaru domieszkami ladunkdw sąsiadujących, których nawet niewielkie ilości, jak omowiono wcześniej, mogą destrukcyjnie wpływać na cechy wytrzymałościowe cementu oraz powodować zmianę czasu wiązania.

W procesie wiązania i twardnienia spoiw zachodzą następujące reakcje chemiczne:

•    uwodnienia - w odniesieniu do wszystkich spoiw,

•    hydrolizy - w wypadku spoiw hydraulicznych,

•    karbonatyzacji - w wypadku spoiw wapiennych.

Spoiwa zmieszane z piaskiem lub innym materiałem wypełniającym oraz z wodą tworzaą plastyczną masę, która stopniowo wiążąc, przechodzi ze stanu plastycznego w twardą masę. Takie mieszaniny noszaą nazwę zapraw budowlanych. Zaprawy używane są do trwałego łączenia naturalnych lub sztucznych materiałów budowlanych.

Podstawą oceny spoiw i zapraw budowlanych sa_ badania następujących parametrów:

•    stopnia zmielenia,

•    czasu wiązania,

•    zmiany objętości po stwardnieniu,

•    sktadu chemicznego,

•    wytrzymałości na zginanie i ściskanie beleczek wykonanych z zapraw.